Nachtwerk is krachtwerk. Nachtwerk is prachtwerk. Het waren de twee sleutelzinnetjes uit de introductie die Frank Vander linden meekreeg. Het waren uiteraard verwijzingen naar de tweede soloplaat van de De Mens-frontman, het allereerste pareltje dat het jaar 2018 in de aanbieding had. ‘Nachtwerk’ werd een break up-plaat na zijn scheiding van regisseur Kat Steppe. We kregen in De Casino in Sint-Niklaas dan ook één man met één gitaar in al zijn breekbaarheid.

Frank Vander linden rondt dezer dagen zijn solotournee af. Het concert in De Casino in Sint-Niklaas was het laatste concert voor de festivalzomer en was het 39^e op de teller. Hij begon het naar eigen zeggen “een beetje te kunnen.”

Ik Dacht Aan Een Vrouw en Draag Het Als Een Man waren de twee openingssongs en wonden er geen doekjes om: er zouden krassen op harten gezet worden vanavond. Toen hij vervolgens het oudere nummer In De Walszaal inzette kwam Vander linden tot de vaststelling dat zijn vroegere muziek toch ook al iets lichtjes deprimerend had gehad.

Als je al 26 jaar zanger bent heb je wel wat om uit te putten en dus passeerden er ook een aantal songs van De Mens. Zonder Verlangen kreeg een streepje Chan Chan van Buena Vista Social Club mee, maar dat kon niet verhullen dat de song in uitgeklede vorm perfect bij het thema van ‘Nachtwerk’ aansloot. “Al heel m’n leven/ben ik op zoek naar het geheim/van een leeg en rustig leven/ver van lust en zonder pijn” klonk met ‘Nachtwerk’ in het achterhoofd behoorlijk accuraat.

Zingen op uitvaarten

Er waren een aantal heel mooie momenten in de set. Bijvoorbeeld Gebrek Aan Jou waarin Frank zingt over een plek waar hij soms gaat met een gekraakte boom. “De zomer zindert/maar het huis staat in de kou/er is hier echt wel een groot gebrek aan jou” liet niets aan de verbeelding over. Hij liet het nummer naadloos aansloten op Always On My Mind (in het Engels) en door die combinatie werd die eerste ook wat pijnlijker.

Nog heel mooi was de “begrafenismeezinger” Verdwenen Vrienden. Het was één van de grote meezingers van de avond, want samen zingen op uitvaarten – zo meende Frank – is een ontzettend krachtig iets. “Ik weet voor wie ik het zing. U waarschijnlijk ook”, zei hij voor hij het nummer inzette.

Liefde komt vanzelf

Naar het einde toe speelde Frank Vander linden nog twee van zijn mooiste liedjes. Gezegend Met Geluk stond weer bol van verlies en benadrukte de broosheid van geluk (“Ik weet niet waarom/het dan fout is gegaan”), maar het sleutelnummer van de avond was misschien toch wel Liefde Komt Vanzelf. Het was de boodschap waarmee Frank ons naar huis stuurde: de liefde is onbeheersbaar en ook al kan ze soms wreed pijn doen, ze komt wel weer. Ooit. Een vleugje optimisme tussen veel hartzeer.

In Verdwenen Vrienden zit het zinnetje verborgen: “Wat een weelde/kunnen wenen om iets moois.” We waren er een paar keer heel dichtbij.