Een groepje aanhangers van Christophe Peeters, voormalig Open Vld-schepen in Gent, blijft oorlog stoken. Peeters en co vallen daarbij de nieuwe burgemeester Mathias De Clercq (Open Vld) aan, die ze “judas” noemden. Die spreekt nu verzoenende taal: “Peeters zal een prominente rol blijven spelen”. Mogelijks krijgt die een mooie plaats, straks voor de federale of Vlaamse verkiezingen.
Een hele stoet voormalige lokale Open Vld’ers herontdekte afgelopen dagen dat ze hondstrouwe leden zijn van de liberale partij. Want plots meldde zich een heel pak ex-schoonmoeders aan, om toch maar de Gentse aftredende schepen Christophe Peeters (Open Vld) steun te geven.
Het moet behoorlijk wrang voelen bij Mathias De Clercq en zijn liberale ploeg, die straks Gent voor het eerst in decennia een blauwe burgemeester geven. Want heel de heisa in het blauwe kamp in Gent geeft zo een valse start aan De Clercq en co.
De Clercq zelf, die op 1 januari officieel burgemeester wordt, suste vanmiddag: “We gaan met iedereen praten, en Christophe Peeters krijgt straks zeker nog een prominente rol”, zo stelde hij. Wat hij niet zei, was minstens even belangrijk: dat Peeters niet terugkeert in het schepencollege, en dus dat Sami Souguir schepen is en blijft.
Druk van zes ex-schepenen, waarvan er nog ééntje op de lijst stond op 14 oktober
De druk van bij Peeters werd de voorbije dagen telkens opgevoerd, geholpen door de lokale verslaggeving van Het Laatste Nieuws, die een megafoon zette op het ongenoegen. Zo was er bijvoorbeeld voormalig OCMW-voorzitter Erwin Devriendt, die plots z’n interesse in de lokale liberale werking hervond, en een plek eiste voor Peeters. Hij zou zo goed als zeker “een klacht bij de statutaire commissie van de partij indienen”.
Er was ook een brief van zes voormalige schepenen in Gent, die allemaal pleitten voor een terugkeer van Peeters. Daarbij Sas Van Rouveroij, Geert Versnick, Erwin Devriendt, Frank Wijnakker, Catharina Segers en Guy Serraes. Enkel Wijnakker stond nog op een lijst op 14 oktober 2018, en haalde welgeteld 537 stemmen. Ter vergelijking: De Clercq haalde er 24.058. Maar tussen de lijnen schermden de dissidente oud-gedienden met “steun vanuit de nationale partijleiding” en hadden ze het in een quote aan de lokale pers zelfs over “judas De Clercq”.
Die woorden zijn hard aangekomen. Want de kiescampagne, ondanks stevige persoonlijke winst voor De Clercq, leverde kneuzingen op. Het zijn uitgerekend dezelfde mensen, uit de kring rond Peeters, die veel minder De Clercq z’n poging om burgemeester te worden steunden. Integendeel, Peeters maakte aan vriend en vijand duidelijk, voor de verkiezingen, dat hij de man zou zijn met wie ze deals konden doen. Immers, had De Clercq niet gezegd dat hij speelde op “burgemeester of niets”? In het kamp rond Peeters gokten ze expliciet op dat laatste.
Het pakte helemaal anders uit. Dat Sami Souguir, iemand met een pak nationale én lokale ervaring, een gooi deed naar het schepenambt bij interne verkiezingen, kon niemand verbazen: hij kondigde het dagen op voorhand aan. Peeters verloor, niet in het minst omdat de lokale afdeling zijn houding in de kiesstrijd ten opzichte van De Clercq niet vergeten was.
Dat nationaal voorzitter Gwendolyn Rutten zich gisteren openlijk achter De Clercq schaarde, is meer dan symbolisch. “De publieke aanvallen dienen de partij niet”, stelde ze. De rangen worden gesloten, het kopmanschap wordt niet betwist. En Souguir blijft schepen, zoveel is duidelijk. Mogelijks krijgt Peeters nu een troostprijs, en kan hij Vlaams of federaal z’n carrière verder zetten. Maar het kwaad bloed dat er tussen beide kampen in Gent is ontstaan, verdwijnt uiteraard niet zomaar.
Pal achter @MathiasDeClercq. Publieke aanvallen dienen de partij, de Gentenaars en het algemeen belang niet. #Gent
— Gwendolyn Rutten (@RuttenGwendolyn) 26 december 2018