CD&V beleeft een opvallend moment in de campagne: plots, nu, meldt Hendrik Bogaert (CD&V), de lijsttrekker voor de Kamer in West-Vlaanderen, dat hij geïnteresseerd is om voorzitter te worden. Dat hoewel er niet eens een vacature is. Al is het natuurlijk wel een publiek geheim dat Wouter Beke (CD&V) uitkijkt naar een andere job, na 9 jaar voorzitterschap. Maar of het dan Bogaert wordt? Onwaarschijnlijk.
Het typeert Hendrik Bogaert (CD&V) wel een beetje: midden in de kiescampagne zichzelf naar voor schuiven om straks Wouter Beke op te volgen aan de top van de christendemocratie. Niet echt iets waar de rest van de partij nu op zit te wachten, want het leidt af van de core boodschap van de partij (“levenskwaliteit”, moest u dat gemist hebben).
Maar Bogaert is een lefgozer, en ook wel een beetje een soloslimspeler: hij gaat eerder alleen dan in team. Zo was er het moment in december 2017 dat de West-Vlaming zich in het migratiedebat mengde en met een scherp voorstel kwam: hij wilde het dragen van ‘grote en zichtbare religieuze tekens voor religies met meer dan 5 procent aandeel van de bevolking’ verbieden. Dat verbod was deel van een essay dat Bogaert schreef over migratie, “om onze vrije en inclusieve samenleving te vrijwaren”.
Binnen CD&V zette het bijzonder veel kwaad bloed bij de linkervleugel. Vanuit de christelijke zuil werd er met scherp op de West-Vlaming geschoten. Het zette de meer ‘agrarische, conservatieve CD&V’ regelrecht tegenover de ‘stedelijke, multiculturele CD&V’.
Beke z’n mandaat loopt af in 2019
Is het vanuit die vleugel dat Bogaert zich nu al warm loopt, als Wouter Beke (CD&V) straks plaats zou ruimen? Een beetje voorbarig, want vooralsnog is er geen vacature. De huidige CD&V-voorzitter Beke is bezig een mandaat af te werken, dat hij in 2016 kreeg van de CD&V-leden.
“Ik moest toen onze verkiezingen van 2018 en 2019 voorbereiden. En ik wist dat 2018 een belangrijk moment zou zijn, want als dat niet goed zou lopen dan zou men natuurlijk ook naar de voorzitter kijken”, zei Beke daarover onlangs in gesprek met newsmonkey. “Na de verkiezingen zullen we wel zien en is het opnieuw aan onze leden om daarover te beslissen.”
Binnen de partij zou niemand verbaasd zijn als Beke na negen jaar voorzitterschap straks in een regering stapt. Ook in 2011 en 2014 had hij daar de kans toe, maar toen bleef hij voorzitter. Bij deze regeringsvorming is het meer dan een serieuze optie dat hij op het eind zichzelf mee in de tekening plaatst. En dan komt er natuurlijk een vacature vrij in de Wetstraat 89. Dat weten de insiders allemaal.
Vraag is wie dan naar voor komt. De verkiezingen wijzen meestal uit wie de sterke man/vrouw is, met voorkeurstemmen en penetratiegraad. In die zin lijkt Bogaert voor z’n beurt te spreken. Maar een slip of the tongue was het niet: hij deed z’n uitspraak in de Krant van West-Vlaanderen, maar bevestigde nog eens aan Belga.
Men hoeft geen glazen bol te hebben om te zien dat Bogaert veel weerstand zou oproepen bij brede lagen van CD&V. Zijn essay over migratie zette veel kwaad bloed, en werd als een ‘deloyale zet’ beschouwd. Zeker voor de ACW-vleugel van de partij, toch veruit het machtigst, zou z’n kandidatuur onaanvaardbaar zijn. Het doet een beetje denken aan 2004, toen Pieter De Crem vanuit de rechtervleugel probeerde voorzitter te worden. Het linkerkamp zette alle zeilen bij, en Jo Vandeurzen eindigde met de sleutels van de partij. Maar dat alles blijft natuurlijk voorbarig, en is een onnodige afleiding in de campagne. In die zin is Bogaert z’n eerste zet, nu al aankondigden dat hij kandidaat is, al niet van die aard om veel vrienden bij te maken binnen de partij.