Laura Tesoro lijkt op televisie altijd goed gezind, maar in Het Huis laat ze zien hoe ze zich echt voelt, zonder showbizzfilter op. Zo heeft ze het over haar gescheiden ouders, haar moeilijke muziekcarrière en haar turbulente jeugd.
Na Bart Kaëll en Ruben Van Gucht is het aan Laura Tesoro als derde gast in het tiende seizoen van Het Huis. Met haar 28 jaar is zij een van de jongste gasten ooit in het programma. Toch heeft ze er al een heel lange carrière opzitten.
Lange carrière
Op haar achtste was ze voor het eerste op televisie te zien in een gastrol in Wittekerke. Op haar zelfde volgde de hoofrol in Annie de musical en op haar dertiende belandde ze bij Ketnetpop. Van daar ging het alleen maar steil omhoog. Op haar zestiende volgde een rol bij Familie. Een jaar later werd ze tweede in The Voice en nog eens twee jaar later vertegenwoordigde ze ons land op het Eurovisiesongfestival.
In Het Huis zien we hoe Laura deze genen van haar ouders erfde. Ze is namelijk het kind van een Vlaamse ballerina uit Antwerpen en een Italiaanse danser uit Keulen. “Mijn ouders steunden me en vonden het leuk dat ik al die kansen kreeg. Maar ik moest van hen ook een stabiele job met een stabiel inkomen zoeken, omdat ze ook weten hoe zwaar dat leven is. Je moet jezelf constant blijven bewijzen. Na een paar maanden is een productie afgelopen en begin je weer vanaf nul. Je leeft in onzekerheid en dat wilden ze vermijden voor mij”, legt ze uit.
Ouders
Op haar elf jaar gaan haar ouders uit elkaar, waarna haar vader beslist om een half jaar op een cruiseschip te gaan werken. Later zal Laura drie jaar lang geen contact hebben met hem.
“Ik voel nu dat dat nodig was om de band te hebben die we vandaag met elkaar hebben. Ik moest daar toen even van losbreken. Nu begrijpen we elkaar en kan ik me dat ook niet meer inbeelden. Want ik praat elke dag met mijn ouders”, zegt ze. “Ik heb soms het gevoel dat de pech aan het gat van mijn ouders plakt. Zij leven al zo lang in survivalmodus, blijven gaan, komen net rond met hun inkomens en kunnen nog altijd niet zorgeloos leven. Dat is zo oneerlijk.”