In de achtste aflevering van dit seizoen van Het Huis ontvangt Eric Goens een van de meest besproken figuren uit de recente politieke actualiteit: N-VA-voorzitster Valerie Van Peel (46). Tussen haar hectische schema door – ze volgde recent immers Bart De Wever op – vond ze 24 uur de tijd om haar ziel bloot te leggen. Ze kwam echter niet alleen. Door gebrek aan een oppas vergezelt haar Portugese straathond Bello haar tijdens deze emotionele terugblik.
Hoewel Van Peel nu aan het roer staat van de N-VA, was een carrière in de politiek geen uitgemaakte zaak. In de fotokamer wordt al snel duidelijk dat de politieke microbe wel in de familie zit, al zorgt een affiche van haar vader Dirk Van Peel voor enige nuancering. Wanneer Goens hem een CVP-icoon noemt, grijpt Valerie in. Haar vader had zijn eigen partij, de NCD, en zijn latere overstap naar de christendemocraten werd hem thuis niet in dank afgenomen. “Hij moest de boter niet vragen aan tafel”, lacht ze over de wekenlange stilte die volgde op zijn beslissing.
Zelf koos Valerie aanvankelijk voor de journalistiek. Via Recht van Antwoord en Dag Allemaal bouwde ze een carrière op in de media, om pas in 2009 als woordvoerster de overstap naar N-VA te maken. Haar parcours was grillig: na de verkiezingen van 2024 verliet ze de politiek omdat ‘de emmer vol was’, om nog geen jaar later terug te keren als partijvoorzitter.
Seksueel misbruik
Tijdens de lunch komt het gesprek op een van haar belangrijkste politieke verwezenlijkingen: de wetswijziging uit 2019 waardoor seksueel misbruik van minderjarigen niet meer kan verjaren. Voor Van Peel is dit geen louter politiek dossier, maar een strijd die voortkomt uit eigen, diepe littekens. Ze vertelt openhartig over het misbruik in haar jeugd en de manipulatie die daarmee gepaard ging.
“Je zwijgt, dat is eigen aan wat je overkomt”, legt ze uit. De dader dreigde haar familie iets aan te doen, en in de tijd voor de zaak-Dutroux bestond het woord ‘kindermisbruik’ amper in de maatschappij. De schaamte en het schuldgevoel zorgden ervoor dat ook zij jarenlang haar mond hield.
Onbeantwoorde brief
Toen Valerie uiteindelijk de moed vond om haar ouders in te lichten via een brief, bleef de gehoopte steun uit. Het was geen onwil, maar “pure onkunde”, zo omschrijft ze het. Haar vader reageerde met boosheid en onmacht, maar er werd niet gepraat, niet getroost en geen hulp gezocht. De stilte keerde terug in het gezin.
Het duurde tot vlak voor het overlijden van haar vader Dirk, op 83-jarige leeftijd, dat de cirkel rond geraakte. In een zeldzaam, onaangekondigd bezoek bood hij zijn excuses aan. Hij gaf toe dat hij het destijds fout had aangepakt en besefte hoeveel leed hij had kunnen voorkomen. Een kort, maar cruciaal moment van verzoening dat Van Peel duidelijk heeft getekend.