“Ik drink nooit meer.” Het moet naast “Morgen start ik met dat dieet” en “Op Nieuwjaar stop ik met roken” waarschijnlijk de grootste leugen zijn die we onszelf collectief wijsmaken. Ikzelf heb me aan de eerste twee van de drie ook al vaak genoeg bezondigd. Enkele weken wat gezonder eten, af en toe wat sporten en die kilo’s waren er weer af maar dat “nooit meer drinken” na een stevige kater kon ik nooit langer volhouden dan een goeie twee weken. Tot vandaag dus. Een verhaal over mijn eerste #100dagenzonderalcohol sinds mijn 14e.

Na weer eens een twee-dagen-durende kater overwonnen te hebben, stond het vast: Ik drink nooit meer. Nu wist ik het zeker. Er moest een eind aan komen. Lichamelijk voelde ik me een compleet wrak en mentaal was ik zo breekbaar als een kind van 8. Daarbovenop voelde ik me als jongeman van 24 eerder 42 en mijn weken bestonden uit 5 dagen werken, 1 nacht op de lappen gaan en 2 dagen slapen. Genoeg tekenen aan de wand en minstens evenveel redenen om er dus een punt achter te zetten.

10 jaar staat van dienst opgebouwd met binge drinken

Kort uitgerekend had ik 10 jaar staat van dienst opgebouwd in het binge drinken. Als je dan niet aan de alarmbel trekt, wanneer dan wel? Het moet zo ergens rond mijn 14e geweest zijn. Die eerste pint. Walgelijk. Ik keek mijn beste vriend op het moment van die eerste slok bier aan en zonder een woord te wisselen, vroegen we ons tegelijkertijd af: “Hoe kan je dié bagger lekker vinden?” Het antwoord is simpel: doorzettingsvermogen. Door het lang genoeg te drinken, wen je aan die bittere (gore) biersmaak. Maar waarom zou je het weinige doorzettingsvermogen waarover je als 14-jarige beschikt, aanwenden om bier te leren drinken? Tijdens mijn #100dagenzonderalcohol kwam ik erachter dat het aan onszelf ligt en iedereen rondom ons.

Het eerste obstakel is, zoals bij ongeveer alles, jezelf. En tegelijkertijd is dit het makkelijkste obstakel om te overwinnen. Het is zoals starten met diëten, sporten of stoppen met roken. Je moet er gewoon aan beginnen en alle discipline die je hebt, gebruiken om door te zetten. Het lijkt moeilijker dan het eigenlijk is maar eens je er aan bent begonnen, is doorzetten niet zo moeilijk. Nee, mezelf aansporen was geen probleem. En uiteindelijk was dat echt wel nodig … want je wordt aangezien als een aliën als je niet drinkt.

Stoppen met roken is makkelijker dan stoppen met drinken

Wanneer je op café (bij uitbreiding: overal) zit kun je beter zeggen dat je bent gestopt met roken dan dat je geen alcohol meer drinkt. Als je stopt met roken, word je ontvangen als een echte held. Mensen wensen je proficiat, zijn trots op je en loven je ijzeren zelfdiscipline. De reacties zijn net wat anders wanneer je diezelfde mensen vertelt dat je geen alcohol (meer) drinkt. Een bloemlezing.

• Haha, wat een goeie grap! Een pintje voor jou, Nick!?
• Is het voor een weddenschap?
• Dat hou je toch nooit vol!
• Waarom zou je dat in godsnaam doen?
• Amai, uitgaan moet echt saai zijn op die manier!?
• Wat win je daar nu mee?

Kortom, als je niet drinkt ben je een loser

En ik neem het de meesten niet eens kwalijk. We zijn als maatschappij zodanig gewend geraakt aan het feit dat iedereen overal kan en mag drinken zoveel hij of zij maar wil. Donderdagmiddag, iets voor 12 uur een glaasje wijn zo net voor het lunchke? Ah, waarom niet! ’t Is toch bijna weekend.

Iedereen is verslaafd

Als insider lijkt het niet zo erg, het was maar door me er buiten te stellen dat het me echt opviel hoe normaal we alcohol wel vinden in onze Westerse samenleving en hoeveel we er van consumeren zonder daar bij stil te staan. Sterker nog: ik merkte op dat we elkaar zeer sterk aanzetten (zelfs dwingen) tot het drinken van alcohol. Bizar eigenlijk! Tijdens mijn 100 dagen heb ik beseft dat vrijwel elke jongere van mijn generatie verslaafd is aan alcohol. Jep, ik heb het gezegd. En niet enkel mijn generatie. Maar ik ga hier de rekening niet maken, natuurlijk. Iedereen is vrij om te doen en te laten wat hij of zij wilt.

Ik hoor je nu denken: “Ik ben niet verslaafd. Ik kan makkelijk zonder.” Ok, fair enough. Ik daag je uit om ook 100 dagen niet te drinken ? Mocht je het doen, laat het me zeker weten!

De meeste van de bovenstaande vragen kon ik wel makkelijk beantwoorden en ik kon trouwens nog altijd rekenen op die paar echte vrienden die me keihard steunden. Want toegegeven, ik had het rond de 25e dag echt moeilijk. Ik zag er het nut niet meer van in en was op een gezellig food-festivalletje, waar lekker eten en drinken centraal staan natuurlijk. Gelukkig was er een goede vriend die me niet toeliet te verzwakken, iets waar ik nu blij om ben. Thanks bromigo!

Na die ene keer heb ik het eigenlijk nooit echt lastig meer gehad. Ok, ik miste bij elk etentje een lekkere rode wijn en telkens als ik op stap ging met vrienden wou ik ook dat streekbiertje drinken maar ik kon er mee leven. Stilaan koppelde ik uitgaan ook los van zat zijn. Laat thuis komen zat er vanaf toen ook niet echt meer in. Nuchter blijven maakt je blijkbaar veel sneller moe (dat zal wel zijn omdat je door alcohol alles minder goed opvangt en nuchtere mensen altijd de focus aan hebben staan en dus sneller moe zijn, I guess) en er valt na 3u ook gewoon geen interessante of nuchtere (die twee gaan meestal gepaard) mens meer te bespeuren.

Geen katers! Wat nu?

De laatste 100 dagen waren zowat de beste van mijn leven. Ik voelde me niet alleen lichamelijk beter, ook mentaal had ik het gevoel steeds sterker te worden. Vroeger durfde ik al snel eens iets te vergeten, iets wat me de laatste 100 dagen amper nog overkwam (enkel namen onthouden, maar ik ben daar nooit goed in geweest). Bovendien had ik plots 25 procent meer tijd om van alles te doen. Vroeger had ik altijd last van enorme katers waardoor ik gemiddeld zo’n 20u rust nodig had vooraleer ik er terug ietwat normaal begon uit te zien. Ik had het eigenlijk al moeten weten dat mijn lichaam totaal niet gewapend is tegen alcohol. Voor mij was/is dit de grootste ‘motivatie’ – of beter gezegd – winst van deze uitdaging. Om nog maar te zwijgen van het geld die ik bespaarde door 14 weekenden lang niet meer op de lappen te gaan.

En dan is er natuurlijk nog het lichamelijke aspect. Ik ben een avondmens en haat het gewoon om vroeg op te staan. Althans, dat was zo tot voor kort. Nu ik niet meer drink, heb ik geen nood meer aan ochtendlijke vechtpartijen met de snooze-button. Ik vat de dag veel frisser aan dan vroeger. Begrijp me niet verkeerd: ik ben zeker geen ochtendmens geworden maar de ochtend haten, zit er alvast niet meer in.

En dus was het ook vrij normaal dat ik iets meer ging sporten. Opnieuw, begrijp me niet verkeerd: ik ben geen sportfreak geworden. Hetzelfde kan trouwens gezegd worden van voeding: omdat ik niet meer dronk, had ik meer tijd om te sporten waardoor ik stilletjes aan wat meer op mijn voeding begon te letten en daardoor opnieuw meer zin had om door te zetten met mijn #100dagenzonderalcohol. Noem het een kleine vicieuze cirkel, ik noem het een ideale voorbereiding op de zomer (ik heb natuurlijk mijn timing verkeerd gekozen, het is bijna winter).

En uiteindelijk spaarde ik in 4 maanden tijd meer dan 1000 euro uit door geen alcohol meer te drinken.

Pics or it didn’t happen.

Ik ben geen voorstander, eerder een grote tegenstander, van mensen die foto’s online zetten van zichzelf. Zeker niet als ze dat doen in ontbloot bovenlijf. Vandaar dat ik lang heb getwijfeld om dat ook te doen. Ongeveer 99 dagen zelfs. Maar een beeld zegt meer dan 1000 woorden en ik denk dat het mijn verhaal enkel sterker maakt door te tonen hoe mijn lichaam is veranderd in #100dagenzonderalcohol. In totaal heb ik zo’n 10 kg kwijtgespeeld. Ik wil niet gezegd hebben dat dit enkel door niet te drinken is, maar ik weet uit ervaring dat ik nog nooit zoveel gewicht heb verloren op zo’n korte tijd, zeker met de minimale inspanningen die ik er uiteindelijk voor heb gedaan. Ik heb niet zozeer meer gesport dan vroeger en at tijdens de weekends nog steeds evenveel pasta als vroeger (zo’n halve kilo gemiddeld). Ik geloof er dus sterk in dat het schrappen van alcohol een ongelooflijk bevorderend effect heeft gehad op mijn lichaamsbouw.

Ik hoop dat ik hiermee iets heb aangekaart. Het is niet mijn bedoeling om mensen met de vinger te wijzen, noch te veroordelen. Iedereen moet doen waar hij of zij zich goed bij voelt. Maar als je voelt dat het te ver aan het gaan is met je alcoholgebruik, weet dat je kan stoppen. Vrienden die je niet steunen hierin zijn geen echte vrienden en als een feestje pas leuk is mét alcohol dan is het waarschijnlijk sowieso geen leuk feestje ?. Ik hoop dat er nog mensen zijn die deze uitdaging willen aangaan en hun ervaringen op hun beurt ook opnieuw delen. Mocht je je aangesproken voelen, laat het me zeker weten op Twitter met #100dagenzonderalcohol!