‘In Gesprek Met’ is een nieuwe topic van de facebookpagina “Belgian Military Interests”. De admins van deze pagina gaan in gesprek met verschillende personen over militair gerelateerd onderwerpen. Voor het tweede gesprek hebben wij gekozen voor een gesprek met Sammy Mahdi, gekend van zijn uitspraak “Militairen, verlaat mijn straat”.
Sammy Mahdi is voorzitter van Jong CD&V. Hij is opgegroeid in Brussel (Molenbeek en Watermaal-Bosvoorde) en woont nu in Vilvoorde. Zijn vader heeft de Iraakse nationaliteit en zijn moeder is een Vlaamse. Bij de militairen heeft hij het verkorven door zijn woordkeuzes in zijn column ‘Militairen, verlaat mijn straat’ maar bij CD&V staat hij gekend als redelijk rechts. Wij gaven hem de kans om zijn uitspraken te verduidelijken. Tevens gaan we het hebben over migratie, integratie, terrorisme en de reactie van de politiek. Als locatie hebben een café uitgekozen niet toevallig naast een gevoelig punt waar er collega’s van ons patrouilles lopen. In het tweede deel hebben we het over migratie, integratie en terrorisme.
Er wordt gesteld dat het probleem (van de radicalisering en de manier waarop men de Islam belijdt) ligt bij de integratie in België. Ze komen hier toe in bepaalde wijken die meer weg hebben van ghetto’s, met eigen winkels, eigen taal, eigen scholen, eigen levenswijze. Maar waarom zouden ze zich aanpassen aan onze normen en waarden als ze daar niet toe verplicht worden? Stel u voor dat wij naar Saoudi-Arabië vluchten (dus geen keus) en we hebben de keuze om tussen allemaal Belgen te wonen of tussen de Saoudi’s (waar we de taal niet van begrijpen, de gewoontes niet van kennen, maar ze hebben we een veel betere levensstandaard dan ons, we krijgen er uitkeringen, we worden er beschermd, alles op dat vlak is beter dan in eigen land, of de buurlanden) Wat gaan de meeste mensen doen: toch tussen de Belgen gaan wonen? Dat is normaal. Onze regering heeft er ook zeer weinig aan gedaan om dit te vermijden, men liet maar begaan. Een bijkomend probleem: we zitten met een groep 2de en 3de generatie vluchtelingen die niet mee geëvolueerd zijn qua cultuur en geloofsbeleving met hun moederland. Ze blijven een conservatieve richting varen omdat ze ook die invloeden niet krijgen van hun moederland. En ook als ze terugkeren naar hun moederland worden ze ook soms gezien als verraders, verschoppelingen. Zeker als men spreekt over de Berbers is dit sowieso al een probleem in hun moederland. De stelling is dus dat die achterstand ervoor gezorgd heeft dat moslims hier hun geloof veel strikter belijden en dat ze ook veel minder openstaan voor moderne invloeden dan de moslims in hun thuisland. En dat dit dus ook een mede-oorzaak is waarom er in België toch een serieus verschil is tussen de levenswijze van autochtone bevolking en de mensen met migratieachtergrond uit Noord-Afrika met alle gevolgen vandien.
Ons integratiebeleid heeft absoluut gefaald. Of beter gezegd, het heeft lang nooit bestaan. We hebben pas sinds de jaren ’90 een minister bevoegd voor integratie. (momenteel op Vlaams niveau Liesbeth Homans, N-VA). Let wel, dat verklaart niet alles. Integratie is altijd een gedeelde verantwoordelijkheid. We hebben de gevolgen van de arbeidsmigranten in het verleden niet juist ingeschat. De Belgische samenleving ging ervan uit :‘ze komen naar hier, ze gaan efkens werken en ze gaan terug naar huis.’ En ook de mensen die hier zijn komen werken, die kwamen hier met het idee van ‘we komen hier werken, we gaan hier heel veel poen scheppen en dan gaan terug om een mooi huis te bouwen bij ons, in ons land’. Alleen loopt het anders. Mensen blijven hier, stichten een gezin en er ontstaat ghettovorming in arbeiderswijken. Dat heeft niet bepaald geholpen om die nieuwkomers te versterken in hun Belgische identiteitsvorming, het verwerven van de taal, het deel uitmaken van de samenleving, … . Voor de moslimgemeenschap hebben we die taak wat de religieuze sfeer betreft zelfs volledig overgelaten aan het buitenland. Met de Grote Moskee in Brussel van de Saoedi’s als allergrootste schandpaal van ons beleid. Die eerste en tweede generatie keek ook met heimwee terug naar hun moederland en hielden via een aantal symbolen vast aan de levenswijze van het Marokko of Turkije van toen. Sommigen zijn de evolutie die later plaatsgevonden heeft in hun land van herkomst gaan zien als verwesterlijking van het land. Terwijl bvb Turkije of Marokko op dat vlak helemaal niet ‘verwesterlijkt’ zijn, ze zijn gewoon veranderd. En landen veranderen, samenlevingen evolueren. Het België van de jaren 70 is niet meer het België van vandaag. En maar gelukkig ook, want anders zaten we nog zonder gelijke rechten voor homo’s of het recht op euthanasie. Alleen, als je uw moederland verlaat, dat zou voor een Belg ook niet anders zijn, dan wil je een deel van uw roots niet kwijtspelen. Net daarom is het belangrijk om burgers niet het gevoel te geven dat we hun identiteit willen beperken, maar mensen de ruimte te geven in hun identiteit. Door wel op een positieve manier duidelijk te maken dat de Belgische identiteit daar deel van uitmaakt. Ik spreek altijd over ‘wij Belgen’ en beschrijf me nooit als allochtoon. Ik vind persoonlijk dat mensen met migratieachtergrond hun Belgische of Vlaamse identiteit duidelijker moeten uitdragen. Door je altijd en alleen maar te positioneren vanuit een minderheidspositie versterk je mee het “wij – zij” denken.
Je hoort vaak: “als ik naar dat land ga zou ik mij aanpassen”. Maar als je niet moet, waarom zou je het dan doen?
Inderdaad. Vandaar dat ik in een opiniestuk ooit geschreven heb dat het Vlaams Blok 25 jaar geleden gelijk had. De verplichte integratielessen hadden er veel vroeger moeten komen. De taal leren en de samenlevingsregels begrijpen zijn elementaire onderdelen om je rol in de samenleving te kunnen opnemen. Wat mij betreft evolueren we op dat vlak naar een Amerikaans systeem waarin burgers nog meer trots zijn op de nationaliteit die ze verwerven en de daaruit voortvloeiende verworvenheden ook meer gaan appreciëren.
Een ander punt waarmee we de mislukte integratie kunnen onderbouwen, is het aantal Syriëstrijders en hun migratieachtergrond: België heeft als Westers land procentueel gezien per mosliminwoner het meest Syriëstrijders ter wereld. We hebben er evenveel als Indonesië die 228 miljoen moslims heeft. Zij hebben 700 Syriëstrijders en wij ook. Wij hebben ongeveer 700.000 moslims, waarvan er 700 Syriëstrijder zijn en waarbij ze schatten dat er nog eens 2000-5000 geradicaliseerd zijn. Het valt wel op dat een etnische achtergrond keer op keer terugkomt: de Marokkaanse en deels ook de Algerijnse. Berbers? Bart De Wever had gelijk met zijn uitspraak: “23/03/2015: Je kan niet ontkennen dat er reële problemen zijn met bepaalde bevolkingsgroepen, mensen van Noord-Afrikaanse afkomst, vooral de Marokkaanse gemeenschap en vooral Berbers. Dat zijn zeer gesloten gemeenschappen, met een wantrouwen tegenover de overheid.” De cijfers bewijzen het, nu ook weer met de aanslagen in Barcelona, en niet alleen bij terrorisme maar ook bij bvb criminaliteit: het is één bevolkingsgroep die altijd op de voorgrond treed. (Gent heeft 6-8 Syriëstrijders, Antwerpen meer dan 100, Gent heeft een zeer grote Turkse gemeenschap, Antwerpen een zeer grote Marokkaanse.) Dus het lijkt ons totaal geen ‘Islam’ probleem, maar eerder een probleem binnen bepaalde gemeenschappen met een bepaalde achtergrond.
Een islam-probleem is het niet. Maar het is wel een probleem van de jihadistische strekking binnen de Islam. En blijkbaar is onze moslimgemeenschap op dit moment niet sterk genoeg om jongeren te bewapenen tegen de gewelddadige retoriek. Toch kan je moeilijk zeggen dat de aanslagplegers vrome moslims zijn die zich spiritueel hebben willen herbronnen. Je merkt heel vaak dat aanslagplegers in het verleden er net een crimineel verleden of een zeer uitbundig leven met drank en drugs op hebben zitten.
Onze contacten binnen het anti-terrorisme milieu zijn er duidelijk in dat het probleem hem niet stelt op individueel vlak maar dat het echt een probleem is binnen die gemeenschappen en dat die elkaar ook beschermen. Salah Abdeslam bleef drie maanden onder de radar, terwijl hij wel rondliep op straat. Een bron die bekend is met de plaatselijke situatie stelt duidelijk dat dit nooit kan zonder weet/hulp van die gemeenschap. Het spreekt voor zich dat een groot deel van onze bevolking niet snapt dat één van de meeste gezochte terroristen vrij kon bewegen binnen die gemeenschap. Dit is één van de grootste frustraties die ook leidt tot verdere polarisatie: het is duidelijk dat de gemeenschap(pen) betrokken zijn. Het probleem ligt dus bij de Marokkaanse gemeenschap terwijl Marokko zelf een redelijk Westers vooruitstrevend land is, met oa samenwerking met Westerse veiligheidsdiensten. Dit is tevens ook het bewijs dat we hier met een heel conservatieve groep zitten, terwijl het moederland wel verder evolueert. Kunnen we dit stellen?
Onlangs stond nog in het Algemeen Dagblad: “Helft aanslagplegers heeft Marokkaanse achtergrond.” Het is niet verkeerd om de vraag te stellen hoe dat komt. Niet vanuit een stigmatisering van de gemeenschap, maar omdat het nu eenmaal een gegeven is dat een groot deel afkomstig is van de Marokkaanse gemeenschap in bepaalde wijken in ons land. Door dat te erkennen, komen we misschien sneller tot de juiste oplossingen. Er zijn wat mij betreft verschillende oorzaken. Als je vergelijkt met die andere grote moslimgemeenschap in ons land, de Turken, merk je toch heel wat verschillen. De Turkse gemeenschap is in België veel meer gestructureerd. Het merendeel van de structuren die zij hier hebben, komen vanuit Turkije. Zowel de religieuze organisatie (via Diyanet) als het socio-cultureel middenveld hebben ook hun wortels in Turkije. Die zijn gigantisch goed georganiseerd en hebben dat voor een deel te danken aan het moederland. Voor Marokko was dat anders. Vanuit Marokko werden er veel minder structuren opgezet en waren ze veel meer aan hun lot overgelaten. Vanuit België hebben we daar misschien onvoldoende ondersteuning aangeboden zodat die gemeenschappen zich maatschappelijk hadden kunnen engageren. We gingen er naïef van uit dat alle gemeenschappen wel zouden participeren via onze Vlaamse organisaties waar ze weinig voeling mee hebben. Tot op de dag van vandaag zien we daar nog de impact van: als we kijken naar de Turkse gemeenschap, die is nog altijd veel meer gefocust op het land van herkomst van hun grootouders dan de Marokkaanse gemeenschap. Iemand van Marokkaanse origine is veel meer bezig met de Belgische politiek dan met de Marokkaanse. Bij de Turkse is dat net omgekeerd. Wat zijn pro’s en contra’s heeft. Ik denk dat die nationalistische component en de gebrekkige ondersteuning in België twee bepalende factoren zijn in het integratieproces. En wanneer er geen kader is waarin je je comfortabel voelt, ben je veel meer vatbaar voor georganiseerde IS-ronselaars die een verhaal verkopen waarin ze zogezegd helden kunnen worden en iets betekenen.
In verband met de Marokkanen: Heeft dat ook niet te maken met het feit dat het een grote berbergemeenschap is die uitgeweken is? Kunnen we het niet vergelijken met de situatie rond de Roma zigeuners? In Marokko zijn de Berbers niet graag gezien. Maar daarom hebben ze ook geen goede banden met het moederland. Anderzijds is er ook een verschil in de manier van opvoeding. Wij hebben een heel open opvoeding in België, met respect voor gelijkheid, andere culturen, etc. In die culturen is het heel belangrijk dat de man heel dominant is en er ook mee naar buiten komt. En je merkt dit ook bij de Marokkaanse jeugd, die zijn veel dominanter dan een Belgische. Die zijn verbaal veel agressiever, die zijn fysieker, mondiger, dominanter… Die hebben een doelstelling en die doen er alles aan om die te behalen. Zorgt dit dan juist ook niet voor wrijving tussen Belgen en Marokkanen omdat wij er niet mee kunnen omgaan? Leidt dat dan ook niet tot de wisselwerking van bepaalde factoren zoals bvb enerzijds racisme en anderzijds de frustratie van hun omdat het niet lukt in het land waar ze wonen maar ook omdat ze geen voeling meer hebben met het moederland en dat ze hierdoor dan toenadering zoeken tot de radicalere gedachtes.
Ik heb veel te weinig expertise om me uit te spreken over de berbergemeenschap. Wat wel een feit is, is dat er zeker culturele verschillen zijn, ook in de opvoeding. De assertiviteit zit er zeker meer in bij de Marokkaanse gemeenschap. Wat soms ook zorgt voor een aantal talentvolle publieke figuren. Vanuit de Marokkaanse gemeenschap, die veel assertiever is dan bijvoorbeeld de Turkse, daar moet je mondig zijn en je kunnen verweren. Dat die verschillen in opvoeding soms voor wrijvingen kunnen zorgen, kan goed kloppen.
Fons Duchateau (NVA) stelt dat: “Erkende vluchtelingen horen niet thuis in de stad, maar op het platteland. Vaak denken vluchtelingen dat ze in de stad land- en taalgenoten zullen vinden maar ze komen terecht in een netwerk van armoede. Daardoor verloopt hun integratie net trager dan verwacht.” Ook Angela Merkel gaf reeds aan dat vluchtelingen beter op het platteland wonen.
Ik ga u misschien verbazen, maar ik vond dat niet een volledig onverstandige stelling. Ik ben opgegroeid in Watermaal-Bosvoorde, waar nu niet echt hele grote gemeenschappen met migratieachtergrond wonen. Het helpt wel om op te groeien in een samenleving die zo divers mogelijk is. Divers in de echte betekenis van het woord. In de straat waar ik opgroeide woonden Italianen, Fransen en Iraniërs en in mijn wijk speelde ik voetbal samen met mensen van Marokkaanse, Congolese en Poolse origine. In Molenbeek heb je een aantal wijken, maar in andere steden ook, met bijzonder weinig diversiteit. In wijken waar maar één gemeenschap woont, kan je niet spreken van een diverse samenleving. En als er dan gezegd wordt: ‘ah voila, de integratie is mislukt” dan doen ze de waarheid onrecht aan. Integratie maakt er geen kans, omdat mensen met een bepaalde achtergrond in één en dezelfde wijk samenklitten. Maar volgens mij werkt het wel als je voor voldoende spreiding zorgt. En dan maak je het ook veel gemakkelijker voor die mensen om in contact te komen met anderen, daarvan bij te leren en hun kijk op de wereld te verruimen. Alleen is dat heel moeilijk om dit in de praktijk te realiseren. Je kan mensen moeilijk verplichten ergens te blijven.
In Molenbeek zijn er heel veel mensen die geen Frans en geen Nederlands spreken en die er al 20 of 30 jaar wonen. En als je dan vraagt ‘Hoe komt het dat je de taal niet spreekt?’ krijg je als antwoord “Maar ik heb het niet nodig, waarom zou ik het moeten spreken, iedereen rondom mij spreekt mijn taal.” In Schaarbeek heb je ook een deel van de Turkse gemeenschap, die al 20/30 jaar in België woont, die de taal nog altijd niet spreekt en zelf aangeeft de taal niet nodig te hebben. Dan zit je met een probleem. Als je de taal niet spreekt en je kan niet communiceren met uw eigen medeburgers, tjah…
Dat is iets in de integratie dat dringend moet aangepakt worden.
Over terrorisme, gebruiken terroristen de Islam niet uit gemakzucht? In elke maatschappij heb je wacko’s, mensen waar er gewoon een vijs los zit, die vatbaarder zijn voor manipulatie. Als men dit combineert met het racisme, armoede, weinig kansen, etc en dan heb je iemand die het goed kan uitleggen en die zorgt voor de vrijheid van die wacko (dat hij zijn dingen kan gaan doen) wat heeft dit nog te maken met de Islam? Dit is trouwens iets dat begint op te vallen bij de laatste aanslagen: het zijn geen radicale moslims meer, als ze al moslim zijn.
Een heel groot deel van de terroristen begint als kleine crimineel, en heeft in de ergste gevallen wel al eens een bank overvallen. Maar wanneer die gasten die hun weg niet vinden in de samenleving in contact komen met ronselaars die helden van hen zegt te kunnen maken, krijg je een explosieve situatie.. Giet er dan nog een mooi religieus sausje over waarmee ze toekomstperspectief krijgen en je hebt alle ingrediënten. Het is wel geschift om te beseffen dat mensen effectief overtuigd kunnen worden om gruweldaden te plegen. Of dat nog iets te maken heeft met de Islam? Ik denk dat niet. Ik denk als je kijkt naar de eerste golf van IS strijders, die hebben ze kunnen overtuigen door te zeggen dat ze een villa krijgen, een vrouw, een zwembad, 3000 euro per maand, etc. En dat ze gingen strijden voor het goede doel, namelijk tegen het leger van Assad. Daarmee werden ze overtuigd.
Hoe kunnen we dit oplossen?
De vraag van 1 miljoen! Het is helaas een bijzonder complex gegeven. We moeten het terroristisch netwerk kunnen ontmantelen en jongeren hier versterken.
Volgens ons begint het bij de jeugd, concentratiescholen zijn een probleem in België. Alles begint met onderwijs. Een kennis van ons zit als enige autochtone Belg tussen allemaal mensen met een migratieachtergrond in zijn klas. Mijn kennis past zijn Nederlands aan aan zijn klasgenoten. De leerkrachten moeten hun niveau van het Nederlands naar beneden halen omdat het niveauverschil tussen de werkelijke kennis Nederlands en het te geven Nederlands te groot is. Daardoor daalt het niveau van iedereen. En de autochtone Belgen die hun kinderen alle kansen willen geven, die steken hun kinderen niet meer op zo een school, waardoor het probleem verergert en de concentratie nog groter wordt. Aangezien het niveau lager ligt bij deze concentratiescholen, hebben ze minder kansen op de arbeidsmarkt. Waar de eerste stap in de vicieuze cirkel dus begint: ze geraken moeilijker aan het werk, ze zijn niet volledig geïntegreerd op taalgebied, etc. In hun klas zitten ze in hun eigen cultuur. Ze kunnen onderling hun eigen taal spreken, ze voelen zich versterkt in hun cultuur, want alle andere hebben deze cultuur, etc. Ze komen ook niet of amper in contact met de levensgewoonte van de autochtone Belgen.
Ook daar, om dat te doorbreken en ervoor te zorgen dat er geen concentratiescholen meer zijn, moeten we moedige beslissingen durven nemen. Geen concentratiescholen, betekent ook geen blanke elitescholen meer. En aangezien we allemaal de beste kansen willen voor onze kinderen, zijn we niet snel geneigd om die scholen met een betere reputatie ook te diversifiëren. De reacties zijn heel vaak: “We mogen vanalles doen, en we gaan de leerkrachten beter betalen in een concentratieschool en we gaan ze daar extra lesuren geven, en we gaan met twee leerkrachten voor de klas staan. Als er maar niet geraakt wordt aan onze scholen, want ik wil mijn kind nog steeds in de beste school van het land steken.
De beste zijn is meetbaar, dat staat los van etnische achtergrond of huidskleur, dan kunnen we ons de vraag stellen: hoe komt het dat die mensen, en dan spreken we over mensen met alle politieke achtergronden, zelfs groen, niet willen dat hun kind naar een concentratieschool gaat. Of omgekeerd, waarom willen de elite scholen liever geen Belgen met een migratieachtergrond. Je kan dus stellen dat de Belgen met een migratieachtergrond een bepaalde reputatie hebben, hoe komt het dat die er is?
Zolang je elkaar niet ontmoet houdt men de tegenstellingen in stand. Socio-economische factoren spelen een veel belangrijkere rol dan etniciteit. In gemeenten met weinig Belgen met migratieachtergrond heb je ook nog altijd elitescholen. Maar het klopt dat ook sommige “bakfietsvlamingen” in wijken met heel wat diversiteit nog altijd liever hun kind in een blanke school zetten. Je kan ook gewoon niet ontkennen dat diversiteit voor extra uitdagingen zorgt. Meertaligheid en culturele kruisbestuiving zijn een verrijking voor de samenleving, maar dat klinkt allemaal veel makkelijker gezegd dan gedaan.
Sommige jongeren met migratieachtergrond in ghettowijken voelen zich soms ook beter in scholen in hun wijken. Er zijn in Molenbeek bijvoorbeeld heel wat jongeren die met het gevoel zitten van: ik hoor hier nergens thuis, maar deze wijk is wel van mij, en als hier iemand voorbijkomt die er niet uitziet als iemand die in deze week zou horen, ja dan shotten we hem hier buiten, want dit is van ons. Niet dat ik dat gedrag goedkeur. Integendeel, respect moet van twee kanten komen. En die jongeren moeten we net uit hun comfortzone durven halen.
Men moet zorgen dat de reputatie van andere etnische achtergronden veranderd. Want dan kom het chauvinisme spelen bij de mensen: de autochtone Vlamingen zijn van hier, waarom moeten zij dan toenadering zoeken tot de allochtonen die uiteindelijk hier zijn komen wonen. Als je nu op straat als militair iemand met een mogelijke Marokkaanse achtergrond ziet zijn wij al sowieso aandachtiger, racial profiling. Maar dit gebeurt niet alleen op ons niveau, burgers doen dit ook, op school en werk gebied.
Klopt, uiteindelijk doen we allemaal onbewust aan racial profiling. Ook mensen met een migratieachtergrond. Toen ik een dag na de aanslagen iemand met een kleurtje en een tas op straat zag lopen, ging mijn hart ook sneller kloppen dan bij een blanke met een sporttas. Dat we bepaalde associaties maken en er een alarmbelletje afgaat bij bepaalde type personen, is des mensen. Racisme is dat niet. Zo wel, dan staat er hier voor u een racist. Al is het wel een teken aan de wand dat die groepen in de samenleving soms voor uitdagingen komen te staan wanneer ze op zoek gaan naar een huurwoning of werk.
Om de autochtone bevolking gerust te stellen gaat men eerst moeten doen aan de reputatie van die bepaalde bevolkingsgroepen, men gaat altijd terug naar zijn roots: ‘het is hier ons land, zij moeten hun eerst aanpassen aan ons, en als ze aangepast zijn kunnen we ze als gelijken behandelen.’ Objectief gezien, iemand met perfect resultaten, onafhankelijk van zijn migratieachtergrond zou aan een eliteschool moeten kunnen beginnen. Waarom laten ze deze dan niet toe? Door hun reputatie. Bvb bij een Marokkaan. Vanwaar kennen we Marokkanen? Borgerhout, Charleroi, Molenbeek, criminaliteit, aanslagen, terrorisme, etc… Dus men moet om meerdere fronten veranderingen teweeg brengen: de concentratiescholen, maar tegelijk ook de reputatie van hun wijken, criminaliteit, etc
Er moet dringend gewerkt worden aan een oplossing. Want wij zijn aan het verliezen. Er zijn meer en meer extremisten, omdat wij er niets aan doen, aan die situatie…
Ik denk dat we in die probleemwijken meer en meer moeten investeren via positieve verhalen. Niet met slachtofferverhalen over hoe problematisch het voor die jongeren is, maar door hun talent in de verf te zetten. Uiteindelijk moeten we die jongeren duidelijk maken dat hun kleur hen geen kansen ontneemt. Natuurlijk is er wel discriminatie, maar wanneer de ene deur sluit opent er een andere zich. De socio-economische factoren aanpakken is veel belangrijker. Ik ken gasten met migratieachtergrond die opgegroeid zijn in de rijkere buurten van Brussel. De kans dat hun culturele achtergrond voor moeilijkheden zal zorgen is veel kleiner dan bij iemand die in een wijk woont in Molenbeek of Borgerhout met een werkloosheidsgraad van boven de 50%.
Bent u zich bewust van de problemen in bijvoorbeeld Borgerhout? Door onze samenwerking met de politie merken wij veel van de problematiek in Borgerhout. Van zodra de politie daar een interventie uitvoert staat er veel volk rond, ze moeien zich met de politie interventie etc. En dat is daar constant. Dus welk beeld heeft een agent van Borgerhout? De enige keer dat hij daar moet zijn, om zijn werk te doen, om de wet dus te laten naleven, komt hij met dit in contact. Welk beeld denk je dan dat die agent heeft van die gemeenschap? Want in andere regio’s maakt hij dat niet mee…
Ik heb het ook dagelijks gezien in Molenbeek, de scheldpartijen in richting van de politie: ‘Connard!’, ‘Nique la police’, ‘fils de pute !’. Maar dan vind ik het wel de verantwoordelijkheid van de mensen uit de wijk zelf om daar op te reageren. Er zijn rolmodellen nodig die durven opstaan en durven in te gaan tegen wat een paar stoere gastjes zeggen. Om een voorbeeld te geven dat misschien wat gevoelig ligt: Als Bart De Wever zegt: “Tijdens de Ramadam zijn er problemen in Borgerhout.” Dan is de reactie die ik maar ook een aantal van mijn moslimvrienden hebben: “ja, eigenlijk is het ook zo. Het is ‘s avonds heel laat, je eet, het is middernacht, 01u en af en toe zijn er gasten die kabaal maken. Dat gebeurt. Waarom heeft er niemand van de moslimgemeenschap daar de voorbije jaar iets over gezegd? In Molenbeek was er daar twee jaar geleden wel een initiatief rond via theaterspellen. De Marokkaanse mama’s waren toen zelf heel duidelijk en streng voor jongeren die straten vuil achterlaten en teveel kabaal maken. Het is onze schuld dat we daar niet vroeger zijn op ingegaan en dat we daar geen punt van hebben gemaakt. Want nu hebben we die opportuniteit gegeven aan Bart de Wever, die het op een totaal andere manier brengt en zegt: ‘het is altijd een probleem met de factoren Islam, Marokko, Borgerhout en de Ramadan. Dat waren de 4 factoren die hij beschreef zonder te contextualiseren. Waardoor je de indruk opwerkt dat: ‘inderdaad, met ALLE Marokkanen, met ALLE mensen van Borgerhout, met ALLE moslims en met IEDEREEN die meedoet aan de Ramadan, het is altijd miserie.’ Terwijl je na voetbalwedstrijden soms ook overlast hebt, maar je daarom niet moet staan roepen dat het altijd een probleem is met de voetbal. En dan krijg je die stigmatisering, die nergens goed voor is. Maar dat is dus voor een deel ook omdat er vanuit de gemeenschap zelf soms onvoldoende zelfkritiek is, en die moet er zeker komen. Ik zie wel een nieuwe jonge generatie opstaan die heel mondig is en die op een verbindende manier problemen durft aan te kaarten.
Als we zo verder gaan lijkt repressie uiteindelijk nog de enige oplossing. Met alle respect, wat de politie meemaakt in die bepaalde wijken, dat mag gewoon niet. Die beschermen onze maatschappij, ze worden voor het minste uitgescholden als racist waardoor ze terughoudender worden in hun acties en de situatie nog verslechterd.
Ja, om dan nog maar te zwijgen van politieagenten met migratieachtergrond die het nog moeilijker hebben omdat zij dan blijkbaar ‘verraders’ zijn en iedere dag lastiggevallen worden, soms meer dan hun collega’s.
Hoe komt het dat zij zo een afkeer hebben van ordehandhaving?
Ik denk dat ordehandhaving een belangrijk symbool is van de samenleving waarin sommigen terecht of onterecht het gevoel hebben onderdrukt te worden. “Het systeem is tegen ons en de ordehandhavers zijn de poortwachters van het systeem.”. En daardoor krijg je een vicieuze cirkel, want een politieagent die iedere dag bespuwd wordt en voor het minste uitgemaakt wordt voor racist heeft ook geen olifantenhuid. Ik ken ook zo gevallen, mijn peter zat bij de rijkswacht en is als politieagent van politiezone veranderd omdat in zijn politiezone (mijn peter is een blanke Belg) al zijn collega’s iedere dag opstonden en tegen elkaar zeiden : “Wij gaan weeral wat ‘makkakken’ in elkaar slaan”. Ook het gedrag van die agenten kan je moeilijk goedpraten, maar ook dat is helaas des mensen. Je hebt dan ook buurtagenten nodig die de wijken kennen en op de juiste en kordate manier de orde handhaven.
Ben je dan nog verwonderd dat die agenten verrechtsen? Ze kennen niets anders. Liever dat ze in een Whatsapp groep hun frustraties outten dan in het echt. Want zij moeten er mee omgaan… Nu worden de militairen ook met deze problemen geconfronteerd. Zeker in Brussel, waar ze ook af en toe uitgescholden, bespuwd, etc worden. Wat denk je dat dit doet met het beeld van de militairen over de mensen met deze etnische achtergrond?
Maar wat denk je dat dat beeld doet voor de overgrote meerderheid van mensen met migratieachtergrond die over heel Vlaanderen ook maar een gewoon leventje willen uitbouwen? Wanneer politieagenten aangevallen worden in Borgerhout, is iedereen met een kleurtje daar het slachtoffer van. “Un arbre qui tombe fait plus de bruit qu’une fôret qui pousse”. Maar het is inderdaad niet verwonderlijk dat agenten verrechtsen in wijken waar ze enkel nog met twee combies durven buiten rijden. Het is gewoon abnormaal dat dat nodig is.
Dan kan je toch stellen dat ons justitieel apparaat ook niet meer van deze tijd is?
Dat klopt. Dat is de pure ‘laissez faire’ waar in Molenbeek onder Moureaux decennialang sprake van was… Er moet veel harder op gereageerd worden. Die mannen moeten vanaf de eerste dag inzien dat een eitje naar een combi gooien (BMI: in bepaalde wijken worden combi’s bekogeld met eieren) dat dat gevolgen heeft. Anders krijg je een waterval van de ordehandhaving. Want als dat ongestraft blijft, dan mag het volgende ook en dan gaan we iedereen keer die grens proberen opzoeken. En opnieuw, dat is vooral pijnlijk voor de grote groep die wel gewoon iedere dag hun uiterste best doen. Indien de veiligheidsdiensten kordater optreden kan je vermijden dat er begrijpelijke frustraties ontstaan bij agenten en een deel van de bevolking. Wat mensen vooral frustreert is dat die gasten er ongestraft mee wegkomen. En geef die mensen maar eens ongelijk…
De politie moet dus veel strenger worden voor mensen die de politie viseren. Dit kan juist de polarisering tegen gaan.
(c) Belgian Military Interestslees ook: