In Italië groeit de verontwaardiging over het toenemende geweld tegen vrouwen, met dit jaar al 77 vrouwenmoorden. Terwijl het land rouwt om de dood van de 29-jarige Pamela Genini, stemde het parlement op dezelfde dag voor een wetswijziging die seksuele voorlichting op scholen nog verder inperkt.
De Cultuurcommissie van het Italiaanse parlement keurde een omstreden amendement goed dat het verbod op seksuele voorlichting uitbreidt van kleuter- en basisscholen naar ook de middelbare scholen. Concreet zou elke vorm van seksuele educatie verboden zijn tot de leeftijd van 14 jaar, tenzij ouders hier expliciet toestemming voor geven.
De regeringscoalitie, onder leiding van Giorgia Meloni, verdedigt de maatregel als een manier om jongeren te beschermen tegen wat zij “ideologisch activisme” noemen. De oppositie en maatschappelijke organisaties reageren furieus en noemen het wetsvoorstel schadelijk en een stap achteruit.
Seksuele opvoeding als taboe
Italië behoort tot de weinige landen in de Europese Unie waar seksuele voorlichting geen verplicht onderdeel is van het schoolcurriculum. Volgens tegenstanders van het nieuwe voorstel ondermijnt deze beperking de strijd tegen gendergerelateerd geweld. Ze wijzen erop dat goede seksuele educatie juist een belangrijke rol speelt in het voorkomen van toxisch gedrag, grensoverschrijding en geweld op latere leeftijd.
“Dit is het slechtst denkbare signaal op een moment waarop vrouwen in Italië sterven door partnergeweld”, zei een oppositielid in de Kamer.
Dubbele moraal?
De timing van de stemming – op de dag dat heel Italië rouwde om de dood van Pamela Genini, vermoord door haar partner in Milaan – maakt de controverse nog groter. Terwijl vrouwenrechtenorganisaties de straat opgaan en actie eisen, lijkt de regering de maatschappelijke signalen te negeren.
Het wetsvoorstel moet nog verder besproken en goedgekeurd worden door het voltallige parlement. Intussen woedt het publieke debat volop: kiest Italië ervoor om jongeren te beschermen via onderwijs, of blijft het vasthouden aan conservatieve dogma’s – zelfs als dat levens kost?