Ja, ik ben gedoopt, “vernederd en gekleineerd” en ik heb er geen seconde spijt van gehad

UV
door Ulrike Vandamme
gepubliceerd op om •
6 min lezen

Als we de critici moeten geloven, is de “barbaarse” studentendoop de oorzaak van zo ongeveer al het kwaad in de wereld. En oké, dopen zijn een vuile bedoening. Maar bovenal een vrije keuze, je kiest zélf of je het doet of niet. Want mensen belemmeren in hun keuzevrijheid, is dat ook niet een beetje barbaars? De meest kritische stemmen in het doopdebat zijn dan ook, niet toevallig, net zij die niet gedoopt zijn. Want neem het van mij – een gedoopte – aan, het valt allemaal reuze mee. Als je ervoor te vinden bent, natuurlijk. 

Lookpoeder, ketchup, mayonaise, gemalen koffie, bloem, slagroom, mosterd en een paar eieren. Nee, het is niet het recept voor de slechtste pannenkoeken ter wereld, maar het is de vuiligheid die ik op een wisselvallige oktoberdag in 2010 over me heen kreeg.

Ik ben gedoopt. Ja, ik heb ervoor gekozen om een hele dag “vernederd en gekleineerd” te worden. Het was een bewuste keuze en ik heb er geen seconde spijt van gehad. (Oké, misschien wel een klein beetje in de weken na de doop toen ik in de douche stond en de koffie- en lookgeuren weer naar boven kwamen.) Meer zelfs: ik heb mij die dag zowaar geamuseerd. Jup, je leest het goed. Ik heb fijne herinneringen aan de dag waarop ik “vernederd en gekleineerd” werd.

Mijn doop was voor mij dan ook niet gewoon een rondje vernederingen en vuilmakerij, maar een dag waarop ik tientallen nieuwe vrienden maakte en heel wat bijleerde over vriendschap en teamgeest. Want zo’n doop, dat doe je niet alleen. Je bent met een hele groep ‘vuile schachten’ en daar heb je zoveel aan. Niet alleen tijdens de doop, maar ook in de jaren die erop volgen.

Hoera, het loopt weer mis!

Oktober is traditioneel de maand van de studentendopen, maar vooral ook de maand waarin de voorspelbare critici weer opduiken om nog eens het waarom van het dopen in vraag te stellen. Diezelfde mensen die staan te juichen als het weer eens ergens mis gaat, om dan moord en brand te schreeuwen. Maar dat is helemaal niet de essentie, alsof je niet meer zou mogen fietsen omdat het fietspad niet altijd veilig is. Neem het maar aan van iemand die zelf wél gedoopt is en bovendien echt een fijne dag had.

Natuurlijk heb ik ook vrienden die ervoor kozen zich niet te laten dopen, omdat ze het niet zagen zitten of wisten dat het niets voor hen was. Geen enkel probleem, even goede vrienden en ook zij waren nog steeds meer dan welkom bij de meeste activiteiten van onze studentenvereniging.

Want toegegeven, een doop is niet voor iedereen. Ik had persoonlijk in mijn Chirojaren al verschillende ‘vettige zondagen’ meegemaakt, dus was ik al redelijk immuun geworden voor allerhande vuiligheid. Maar uiteraard kan niet iedereen het plezier inzien van smerigheid en een flinke dosis stank.

Een ander aspect is natuurlijk de vernedering en onderdanigheid die met een doop gepaard gaan. Voor mij was dit gewoon een knop omdraaien en er de humor van inzien. Maar ook dit is ongetwijfeld niet voor iedereen even gemakkelijk.

Dopen zijn een gevaar voor je gezondheid én je waardigheid

Ik hoorde bij de eerste lichting die gedoopt werd onder het Gentse doopdecreet. Sinds het academiejaar 2010-2011 worden alle Gentse studentenverenigingen verplicht om dit decreet te ondertekenen en na te leven. Hierin staan onder andere een verbod op naaktloperij en het verplichten om alcohol te drinken. Maar ook dat schachten op ieder moment mogen beslissen uit de doop te stappen zonder dat er verdere straffen volgen. Dat dit decreet serieus wordt genomen, bewijst een voorval uit 2014. De studentenvereniging VRG werd toen een maand lang geschorst nadat enkele schachten ziek werden door het eten van rauw vlees tijdens de doop.

Mijn doop verliep dus volledig volgens de regels en ik heb op geen enkel moment het gevoel gehad dat er een gevaar was voor mijn gezondheid of mijn waardigheid. Natuurlijk komen er jaarlijks weer verhalen aan het licht over studentenverenigingen die over de schreef gaan. Maar de extreemste verhalen over levensbedreigende toestanden neem je beter met een serieuze korrel zout. Deze zijn vaak fel overdreven of zelfs klinkklare onzin. Ga dus zeker eens luisteren bij ouderejaars hoe de doop er in jouw vereniging uitziet. Daarna kan je dan beslissen of je dat ziet zitten.

It’s up to you

Je al dan niet laten dopen, is een keuze die je zelf maakt. Maar uiteraard speelt peer pressure hierbij een belangrijke rol en is het niet makkelijk om ‘nee’ te zeggen terwijl al je vrienden wel meedoen. Op dat moment moet je écht voor jezelf beslissen. Ofwel ben je 100% zeker van je stuk en doe je mee, ofwel doe je het niet.

De studentendoop wordt pas echt een probleem als je gedwongen wordt, zelfs al is het maar een klein beetje. Je moet het echt hélemaal willen doen, geen twijfels hebben en er met een positief gevoel aan beginnen. Dat is wat ik deed en mijn doop was een leuke ervaring. Maar als je twijfelt of er met tegenzin aan begint, gaat het hoogstwaarschijnlijk tegenvallen.

Mijn lint en kiel – die witte labojas – hangen ondertussen al een jaartje aan de haak, maar mocht ik de vraag krijgen om m’n doop nog eens over te doen, ik zou niet twijfelen en meteen ‘ja’ zeggen. Maar dat betekent niet dat ik iedereen wil overtuigen om volmondig ‘ja’ te zeggen tegen de doop. Als je één ding uit mijn betoog wilt onthouden, onthoud dan dit: een studentendoop is geen ‘verplicht inwijdingsritueel’. Maar een bewuste keuze die je al dan niet maakt in het begin van je studententijd. Zie je het zitten en ben je niet vies van een beetje vuil? Doe het dan gewoon! Denk je dat het niets voor jou is? Laat de doop dan links liggen. De keuze ligt bij jou en alleen bij jou.