StampMedia-reporter Maarten Bastiaensen kijkt terug op het afgelopen jaar. Onder de noemer ‘Is er nog iemand Charlie?’ rijmt hij het afgelopen jaar aaneen. Een jaaroverdicht!
Is er nog iemand Charlie?
Vorig jaar schreef ik dat 2015 rustiger aan mocht doen. Maar dat bleek al snel een illusie. Een naïeve droom, een blaam op het blazoen. A propos, is er iemand nog Charlie?
Het nieuwjaarsvuurwerk was amper voorbij of bij Charlie Hebdo stonden er al extremisten op de stoep. De mening van de cartoonisten bleek veel te vrij. Ze betaalden de prijs met hun bloed.
De hele wereld stak zijn potlood in de lucht. Uit protest tegen de gruwelijke bloedzucht. Vechtend voor de vrijheid der opinie. Werd plots iedereen Charlie.
en het bleef maar voortdurenWant er zaten er blijkbaar ook in Verviers. We moesten enkel even de special forces sturen. En de jihadisten waren niet meer.
Men zette een paar para’s op straat- die zorgden voor onze veiligheidMaar als er dan een uit shoppen gaatIs het schandaal plots wijdverspreid
Enkele weken later was er dan ene Alexis Tsipras. Die de crisis wel even zou oplossen. Weg met de besparingen voor Hellas. Hij zou de Troika wel even afrossen
Spijtig voor hem ging dat feest niet door. Enkele maanden later moest hij toegeven. En uiteindelijk zorgde ook hij ervoor. Dat de Grieken langer zonder geld moesten leven
Maar gelukkig ging het daar maar over geld. Want er kwam maar geen einde aan ‘t geweld. Van Ankara tot Bamako over Kenia tot in Beiroet. Wereldwijd zagen de straten rood van ‘t bloed
Maar ‘t was niet enkel met bommen en geweren. Want dankzij de grillen van een suïcidale piloot. Vonden 150 mensen die van vakantie wilden terugkeren. Op een bergwand in de Alpen hun voortijdige dood.
Ja, het was een jaar waarin werkelijk alles kon; drie zebra’s die de Brusselse binnenstad even aandoen. Of: een maffiamoord op een vriendelijke drugsbaron. En dan wordt AA Gent plots ook nog landskampioen?!
In Brussel stonden weer duizenden mensen op straat. De boeren vonden dat ‘t zo echt niet meer gaatEn de anderen wilden absoluut niet langer gaan werken. Maar de regering had het te druk met aan de taxshift te werken.
In Nepal daverde de aarde met grote kracht. Zodat er amper nog een huis rechtstondMaar ze beseften al snel hun onmacht. ‘t Is toch een beetje op een fiasco uitgemond.
En dan was er ook nog de Islamitische StaatDie haar zonen erop uitstuurtMet de bekende boodschap van bloed, terreur en haatEn overal de multiculturele samenleving verzuurt.
In de chaos van het Midden-Oosten ging het minder vlot. De coalitie gooide enkele bommen extraalsook de Russen tot Assads genot. Het zorgde voor een puinhoop zonder weerga.
Een puinhoop waarvan de gevolgen naar ons toekwamen. Uiteraard gingen vele mensen op de vluchtFort Europa moest zich schamen. Voor de xenofobie en de geldzucht.
Mensen op de vlucht voor honger, terreur en geweld. Riskeren hun leven om hier een tweede kans te krijgen. Maar wij huilen enkel om ons belastinggeld. En onze cultuur die ze zouden bedreigen.
De landen van de Balkanroute bouwden muren. En deden alles om ze terug te sturenGelukkig dat Mutti Merkel er nog wasMet de historische woorden: wir schaffen das.
Er veranderde iets na de foto van Aylan. Martelaar voor de vluchteling van vandaag. Plots moest men opvangen zoveel het land aankan. Maar niet in onze gemeente graag.
Ondertussen verloor Limburg een boegbeeld. In ‘t kanaal gesprongen zonder duikgeriefDe media veroordeelden hem onverdeeld. En niemand tweette je suis Steve.
In november was Parijs nog eens aan de beurt. 130 slachtoffers op een mooie vrijdagavond. Wie het extremisme nu nog niet afkeurt. Mag vertrekken. Terstond.
Dus ja, het was werkelijk een jaar waarin alles kon. Er waren Duitsers die sjoemelden met de softwareEn er is een Cubaanse ambassade in Washington. En Iran en de VS zijn akkoord over het nuclaire.
Heb ik al gezegd dat het een bizar jaar was? Het jaar waarin ebola werd met success werd bestreden. En België plots nummer één van de wereld was. Een tandarts die niet leerde van zijn jachtverleden. Een klimaatakkoord dat niet genoeg doet. Een FIFA-fraudeur die aftreden moet. Het Front National dat zelfs nu geen verkiezingen won. En een Navy Seal die op de trein een aanslag verijdelen kon.
Het was ook een jaar waarin we afscheid moesten nemenWe verloren de sierlijke prins van ‘t Kiel. En een koning met niets dan blues in z’n zielAlsook het literair genie met de trammel van blik. En een motorhoofd die nu in de hemel zoekt naar z’n kick. Een schrijver die nooit echt uit Congo terugkeren zou. En een zanger wiens stem de hemel kleurde in blauw.
2015, u was een jaar om snel achter ons te laten. Alle soorten onheil, voor ieder wat wils… Misschien volgend jaar toch eens wat liefde vrijlaten. Gelukkig behield Colruyt de naam Carapils.
Vorig jaar schreef ik dat 2015 rustiger aan mocht doen. Maar dat bleek al snel een illusie. Een naïeve droom, een blaam op het blazoen. A propos, is er iemand nog Charlie?
© 2016 – C.H.I.P.S. StampMedia – Maarten Bastiaensen