De oude tantes van de Orde hebben reeds regelmatig met Europa moeten kaarten. Europa erkent het rechtscollege, want het is door de overheid ingesteld, maar een Orde die onwettelijk adviezen oplegt, gebaseerd op wetten die niet eens bestaan, en ingaan tegen de rechten van de mens, tja dat wordt wel heel moeilijk.
De Ode van de Geneesheren heeft in een officieel advies geneesheren een stuk persoonlijke vrijheid afgenomen. Dokters zijn toch geen domme mensen. Ik sta versteld van de wijze waarop de Orde de vrijheid van de arts, omdat die arts is, beperkt.
Artsen die vriendschapsverzoeken ontvangen van huidige of oude patiënten moeten die beleefd weigeren en uitleggen dat het ongepast zou zijn voor hen om deze te accepteren”
En
“Het is strafrechtelijk verboden een andere (valse) identiteit aan te nemen, teneinde zich openlijk op sociale media te kunnen uitspreken (art. 231 van het Strafwetboek).
Evenwel is het toegelaten met een pseudoniem of een avatar te werken in de privésfeer indien men toch actief wil zijn op bepaalde sociale media. Het aannemen van een pseudoniem of een avatar gebeurt doorgaans ter bescherming van de eigen identiteit en zorgt ervoor dat men actief kan zijn op sociale media zonder de grens tussen het privé en het professionele leven te overschrijden. Het gebruik van pseudoniemen en avatars is evenwel niet toelaatbaar in de professionele werkomgeving
De verwijzing naar het strafrecht is fout
Het strafwetboek zegt in art.231:“Hij die in het openbaar een naam aanneemt, die hem niet toekomt, wordt gestraft met gevangenisstraf van acht dagen tot drie maanden en met geldboete van vijfentwintig [euro] tot driehonderd [euro], of met een van die straffen alleen.”
Er is ooit door Philippe MAHOUX. In een Wetgevingsstuk nr. 3-1779/1 een wetsvoorstel ingediend om het verbod van een valse naam ook expliciet digitaal te verbieden.
Doch deze wetswijziging, waar de Orde naar verwijst, is door de ontbinding van de kamer in 2007 nooit wet geworden. Artikel 231 bis is dus nooit gepubliceerd in het Staatsblad en bijgevolg onbestaand.
Het advies van de orde wordt nog interessanter in haar toelichting van dit verbod.
“Opdat een arts de nodige professionaliteit aan de dag kan blijven leggen, dient hij bovendien de nodige objectiviteit jegens zijn patiënten te bewaren. Sociale media hebben het effect dat ze de grenzen doen vervagen tussen het individuele privéleven en het professionele leven. Artsen zijn zich vaak niet bewust dat persoonlijk informatie die zij wensen te delen met vrienden, toegankelijk is voor een veel breder publiek en dat het eenmaal op het internet geplaatst niet meer mogelijk is het materiaal te verwijderen. Waar artsen het delen van persoonlijke informatie over zichzelf aan patiënten in persoonlijke contacten kunnen beheersen, is de beheersbaarheid van deze informatie op sociale media zeer moeilijk”
Waarom zou het beheersen van informatie op sociale media zeer moeilijk zijn?
Een dokter mag een politieke en een medische mening hebben, zolang hij of zij hiermee de rechten van haar patiënten niet schendt. Als men een fundamenteel recht gaat verbieden omdat deze club van oude tantes denken dat het wel eens moeilijk zou zijn voor een dokter om zich te beheersen, dan is dit een regelrechte aanfluiting van de rechtsstaat. Want elke mens is onschuldig tot men heeft vastgesteld dat die iets fout heeft gedaan. En men mag de mens zijn rechten niet ontnemen, omdat die ze misschien zou schenden.
Europese rechten van de Mens
De vrijheid van meningsuiting is een Europees verankerd recht in artikel 8 en 11 van het Europees Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden.
Geen enkel rechtscollege, hoe verheven zij zich ook voelen, kunnen deze wetten negeren.
Onder vuur
De Orde weet dat zij een organisatie is die regelmatig onder vuur ligt. Op hun site schrijven ze dan ook :
Bij de uitoefening van hun disciplinaire bevoegdheden hebben de raden van de Orde van geneesheren af te rekenen met heel wat onbegrip van de publieke opinie en krijgen zij heel wat hevige kritiek te verduren vanwege de betrokkenen, hetzij vanwege de disciplinair vervolgde geneesheren, hetzij vanwege de patiënten die bij de Orde een zaak aanhangig hebben gemaakt.
De Orde ontleent het recht om disciplinair tussenbeide te komen op basis van een door de Overheid toegekend recht. Dit recht is nodig omdat in sommige beroepen het oordelen over fout en schuld niet altijd even evident is., Om over beroeps zaken te oordelen is het best dat er een college bestaat van collegae die ook begrijpen hoe de vork vaak in de steel kan terechtkomen.
Maar de Orde heeft ook het recht om de adviezen en verbodsregels op te leggen betreffende de beroepsethiek. Deze bepalingen vallen dan ook onder een zeer speciaal recht – het disciplinaire recht
Disciplinaire recht
“Het disciplinair recht is een autonome tak van het recht met eigen principes en regels en een rechtstak die duidelijk dient te worden onderscheiden van de vele andere takken van het recht, zoals bijvoorbeeld, het burgerlijk recht, het handelsrecht, het procesrecht, het strafrecht, het strafvorderingsrecht, het sociaal recht, het fiscaal recht, het publiekrecht, het administratief recht, het internationaal recht, enz.
Alle burgers, met inbegrip van de geneesheren, zijn onderworpen aan de algemene takken van het recht, zoals het burgerlijk recht, het strafrecht, het sociaal recht, het fiscaal recht, enz.
Aan het disciplinair recht zijn echter enkel de burgers onderworpen die bepaalde beroepen of welbepaalde activiteiten uitoefenen”
Blijkbaar boven het Internationaal recht verheven
De oude tantes van de Orde hebben reeds regelmatig met Europa moeten kaarten. Europa erkent het rechtscollege, want het is door de overheid ingesteld, maar een orde die onwettelijk adviezen oplegt, gebaseerd op wetten die niet eens bestaan, tja dat wordt wel heel moeilijk.
Het kan toch niet zijn dat geneesheren, mensen die meer dan 7 jaar universiteit achter de rug hebben, door enkele oude knarren, die met moeite weten hoe een computer moet opgestart worden, even de les moeten gelezen worden. over hun gedrag in de sociale media.
Het advies van de Orde bulkt van bedenkelijke richtlijnen
Een website moet voor dat die online gaat, goedgekeurd worden door de provinciale orde. Is dit geen regelrechte censuur? Als blijkt dat een arts in overtreding zou zijn, dan kan dit toch gesanctioneerd worden?
Er mogen geen vergelijkende honorariatarieven vermeld staan Toch vreemd, bv om patiënten te verwittigen dat een consultatie op Spoed veel duurder is dan bij de huisarts zou dus verboden zijn). En waarom moeten de ziekenhuizen, bij opname, wel hun tarieven publiceren en op voorhand bekend maken, zodat de patiënt kan vergelijken, en mag de arts dit niet? Als een dokter duurder is moet de patiënt dit toch weten? En als die goedkoper is, dan mag het niet verteld worden. Het recht van informatie van de patiënt is een basisrecht dat blijkbaar door de Orde niet mag toegepast worden.
Conclusie
De Orde van Geneesheren is nog een overblijfsel van het klassensysteem van voor WOI. Na honderd jaar mag deze club naar het museum verwezen worden en kan men in de modernisering ook het hautaine, dat zich boven alle bestaande wetten verheft, wegpoetsen.
Een arts die vindt dat hij op sociale media zich kan begeven, misdoet niemand iets.
Patiënten die zo’n dokter niet zien zitten die hebben de vrijheid om een andere arts te kiezen. Het grote tekort aan dokters zal zeker geen argument kunnen zijn dat de ene dokter de andere arts zijn patiënten zal facebooken tot zijn praktijk.