Een vlucht tussen Dubai en Londen is deze week ontaard in een nachtmerrie: 60 kinderen van een koor kregen al snel na het opstijgen te kampen met voedselvergiftiging en de daarbij horende buikloop en maagstoornissen. Geen lachertje voor hen, maar ook, niet voor de meer dan 450 andere passagiers die het tijdens de acht uur durende vlucht mochten meemaken. 

De kinderen, allemaal tussen 9 en 13 jaar, horen bij het koor Only Kids Aloud, en ze waren in Zuid-Afrika gaan optreden met Bryn Terfel, een bekende operazanger. De terugvlucht uit Kaapstad met Emirates ging via Dubai. Op een Airbus 380, met 17 toiletten weliswaar. “It was a hell of a journey”, wist één van de passagiers achteraf te vertellen. Nu ja, het ging om kinderen en die konden er ook niks aan doen, dus dan ga je niet in detail voor de camera. Eén ding is zeker: wees blij dat je niet op die vlucht zat.

26 kotsers, 10 wc’s en vlucht van 13 uur

In augustus van vorig jaar gebeurde iets gelijkaardige op een Qantas-vlucht van Santiago in Chili naar Sydney in Australië. Een vlucht die dertien (13!) uur duurt. Aan boord een groep Australische studenten die terugkeerden van de Wereldjeugddagen in Brazilië. 26 van hen moeten daar iets opgeraapt hebben, iets dat achteraf als een “extreme vorm van het norovirus” werd omschreven. En het begon op hun systeem te werken van het moment dat het vliegtuig opsteeg in Chili. 

Getuigen hebben het over “uncontrollably vomiting”, en iets wat we in lelijk Vlaams het “vliegend schijt” plegen te noemen. Er zijn tien toiletten aan boord van een Boeing 747, en, we herhalen het, de vlucht duurde 13 uur. De 300 andere passagiers aan boord konden het ook hier na afloop best nuanceren. “What a terrible way to end their holiday”, zei één van hen tegen een Australische tv-reporter.

Hier zijn nog een aantal andere recente vluchten waar je echt niet wou opzitten:

Ambras over een stoeltje = F16’s in de lucht

Zoals een vlucht van United Airlines van Washington DC Dulles Airport naar Accra in Ghana op een mooie zondag in mei van 2011. Kort na opstijgen vond één van de 144 passagiers van de Boeing 767 dat het tijd was om een dutje te doen. Hij duwtje op het knopje om zijn stoel wat platter te leggen, maar dat was helemaal niet naar de zin van de passagier achter hem. Een stewardess probeerde te bemiddelen, zonder succes. Een tweede stewardess kwam erbij, maar de ruzie tussen de twee passagiers escaleerde alleen maar. Ook een poging tot onderhandelen van passagiers leidde tot niks. Er vielen slagen. 

Het liep zo uit de hand dat de piloot van het toestel besloot om terug te keren naar Washington. Maar het toestel was nog maar net opgestegen en had nog meer dan 60.000 liter kerosine aan boord, veel te veel om mee te landen. “Cirkel eerst nog een half uur rond” was de instructie van de luchtcontrole op Dulles. Toen de Boeing 19 minuten na te zijn opgestegen weer het luchtruim van Washington binnenkwam, stuurde Andrews Airforce Base twee F-16’s in de lucht. Het zou toch maar eens om een terrorist moeten gaan.

Je kan je voorstellen hoe de passagiers zich voelden. Eerst twee komieken die de boel op stelten zetten, een hoop vertraging doordat het vliegtuig terug moet, en dan ineens duiken er twee F-16’s op aan weerszijden van het toestel. Eenmaal geland, stelde de politie en Homeland Security vast dat er geen reden was om de twee ruziemakers aan te houden. Maar de vlucht kon die avond niet meer vertrekken. Alle passagiers werden een nacht op hotel gestoken en konden ’s anderendaags wel vertrekken. Inclusief de twee ambrasmakers. 

“A river of shit”

Een andere flight from hell is eentje tussen Schiphol en New York Newark, eind mei 2007. Een vlucht die normaal acht uur of zo duurt, maar uiteindelijk 32 uur zou duren. En hoe! Al snel na het opstijgen stelde de bemanning van de vlucht van Continental vast dat de toiletten niet werkten. Geen enkel. Oplossing: landen in Shannon, Ierland. Daar zouden de wc’s gefixt worden, dat ging wel een nachtje duren, dus iedereen mocht op hotel. Merk op dat we de voorwaardelijke wijs gebruiken hier.

Want ’s anderendaags, ongeveer een half uur na het opstijgen, kon toch iemand de moed opbrengen om eens te proberen of ze echt wel gerepareerd waren, die toiletten. Toen ze op de knop drukte om door te trekken, brak de hel pas echt los. Verschillende toiletten begonnen over te lopen. Een mengsel van chemisch toiletproduct en wat er nog in de toilettanks zat (iemand was die vergeten leeg te maken tijdens de, euh, reparaties) begon uit de hokjes te stromen en door het gangpad van het vliegtuig. Op een blog omschreef één van de onfortuinlijke Amerikagangers het als “truly, a river of shit flowing through the plane”.

“We moesten zeven uur naast uitwerpselen zitten”, vertelden passagiers achteraf. De reactie van de crew was ook niet echt geweldig te noemen: ze maanden de passagiers aan om zo weinig mogelijk te eten en te drinken. En toen de passagiers 32 uur na hun vertrek in Newark aankwamen, kregen ze een voucher voor een gratis drankje als compensatie. Die konden daar niet mee lachen. Uiteindelijk kregen ze allemaal 100.000 airmiles cadeau.

Er ligt een lijk in de gang

Begin mei 2014 nam Lena Petterson in Schiphol een vlucht van Kenya Airways naar Tanzania. Toen ze zich installeerde, merkte ze dat de man naast haar er echt niet goed uitzag. Hij zweette, beefde van de koorts en had stuiptrekkingen. Ze waarschuwde de crew, en die hield zich wel bezig met de man, maar de piloot besloot toch op te stijgen. Zijn situatie verslechterde alleen maar. Een passagier moest op een gegeven moment zelfs hartmassage toedienen, maar helaas, het was te laat en nog geen twee uur na het opstijgen was de man dood.

De flight crew besloot dan maar zijn lijk in het gangpad te leggen. De vlucht zat eivol, en er konden geen mensen verplaatst worden. Petterson moest dus de volgende tien uur naast een lijk zitten, want terugkeren of landen op de dichtstbijzijnde luchthaven was blijkbaar geen optie voor de piloot. Kenya Airways besloot uiteindelijk mevrouw Petterson te compenseren: ze kreeg de helft van haar ticket terugbetaald.

En dan was er British Airways 183, van Londen naar JFK in New York in 2010. Op de vlucht zelf gebeurde niks, de miserie begon eenmaal die geland was. Acht uur moesten de passagiers in het vliegtuig blijven zitten aan de gate. De reden: door het slechte weer was BA 183 te laat geland, maar daar hadden ze bij de paspoortcontrole even vergeten op te letten. Het personeel was gewoon naar huis gegaan en het was wachten op de vroege shift. We zouden het heel onwaarschijnlijk vinden, maar er was een journalist van The Economist aan boord die overigens heel geduldig tweette over de toestand.

Duct tape: goed voor alles

En in januari van vorig jaar was er het fameuze duct tape-incident op een vlucht van Icelandair. In het midden van de Atlantische Oceaan begon een passagier zich echt heel erg te misdragen. Eerst tierde hij onophoudelijk dat het vliegtuig ging neerstorten. Daarna probeerde hij de man naast hem te wurgen. Boosdoener bleek een hele fles duty free sterke drank die de kerel had binnengegoten. De crew kwam met de ultieme oplossing: duct tape. Ze kleefde de dronkaard letterlijk en figuurlijk vast in zijn stoel. En er zijn foto’s om dat te bewijzen.