Uit nieuwe metingen blijkt dat er meer per- en polyfluoralkylstoffen (PFAS) aanwezig zijn aan de kust dan in de stad, ook in België. Business AM vroeg uitleg aan Jacob de Boer, toxicoloog aan de Vrije Universiteit Amsterdam.
Beluister hier het volledige interview met Jacob de Boer:
Waarom is dit belangrijk?
PFAS is een verzamelnaam voor stoffen die gebruikt worden bij de productie van allerhande producten, zoals lijm, tapijten, verpakkingsmateriaal en bouwmaterialen. Te hoge concentraties aan PFAS zouden kankerverwekkend zijn.
De Boer: “Als een product met PFAS erin, bijvoorbeeld een tapijt, aan het eind van het gebruik komt, dan wordt dat verbrand of komt op een vuilstort. Stoffen als PFAS verbranden niet, dus die komen in de atmosfeer of in het water. Ze verplaatsen zich met luchtstromingen van de evenaar richting de polen. Omdat er op het zuidelijk halfrond niet zoveel wordt geproduceerd, hebben we er vooral op het noordelijk halfrond veel last van. Door regen, sneeuw en wind worden wij allemaal blootgesteld aan die stof.”
“De eerste wetenschappelijke rapporten laten zien dat PFAS zich als een soort detergent of sop in het schuim op de kopjes van de golven gaat zetten. De hypothese is dan dat de wind dat schuim afroomt en het op de kust blaast. Op de Waddeneilanden, waar helemaal geen PFAS-productie is, hebben we een hoger PFAS-gehalte gevonden dan in het binnenland. En nu dus ook in België.”
“Die hogere gehaltes aan de kust zijn nog niet alarmerend, het is nog niet slecht voor je gezondheid. Maar het is wel een waarschuwingsteken dat we van die stoffen af moeten. Zolang we blijven produceren, er komt alleen maar bij in het milieu. De enige oplossing is stoppen met produceren en zoeken naar alternatieven. Het is echt te gek dat we moeten praten over of zeelucht nog wel gezond is”, besluit de Boer.
