Vinyl, de muzikale reeks over de muzikale scene in de jaren 70 waar namen als Mick Jagger en Martin Scorsese aan verbonden zijn, opende met een ambitieuze eerste aflevering van bijna twee uur. Nadien hadden we het gevoel een uitputtingsslag te hebben geleverd en bleven we een beetje op onze honger zitten, al hadden we wel veel potentieel gezien. Bij HBO twijfelen ze althans niet, want Vinyl is al hernieuwd voor een tweede seizoen.

Scorsese en muziek

Deze serie is al lang hangende. Het is al meer dan tien jaar geleden dat Mick Jagger en Martin Scorsese voor het eerst hebben samengezeten om een film te maken over de muziekindustrie. Op zich niet bijzonder, want Scorsese en Jagger zijn vrienden en Scorsese heeft ook Shine A Light geregisseerd, de concertfilm van de Stones uit 2008.

Het was niet de eerste keer dat Scorsese zich met muziek zou inlaten en het zou ook niet de laatste keer zijn. Ook van de zijn hand: The Last Waltz, de legendarische verfilming van het afscheidsconcert van The Band, het concert is opgenomen in 1978 en staat sindsdien bekend als één van de beste concertfilms ooit. Scorsese was ook regisseur van de videoclip van Bad van Michael Jackson (1987), hij maakte een schitterende (en lange) documentaire over Beatle George Harrison (2011) en wil al heel lang een film over het leven van Frank Sinatra draaien.

De carrière van Scorsese is dus verweven met muziek en het leek dus altijd een kwestie van tijd voor ook in één van zijn speelfilms muziek een hoofdrol zou spelen. Alleen leek het wat veel gevraagd om alle informatie die Jagger en Scorsese wilden verwerken in één film te stoppen.

Licht op groen voor tweede seizoen

Enter HBO die de twee de kans gaven om hun ideeën uit te werken in een televisieserie van tien afleveringen. Tien, althans voor het eerste seizoen, want HBO heeft al bevestigd dat er een tweede seizoen van de reeks komt. Een opvallende beslissing omdat de kijkcijfers niet gigantisch waren (764.000 kijkers) en de critici ook niet onverdeeld enthousiast waren.

Ook wij waren niet onverdeeld enthousiast, maar zagen wel veel om blij mee te zijn. Na één lange aflevering is het al duidelijk dat Vinyl zich vooral zal focussen op de zakenkant van de muziek, hoe muziek aan de man wordt gebracht. Platenmaatschappijen, cijfers en geld, promotie en het spelen met imago dus. Vooral daarin zien we veel potentieel.

Er is de schitterend gecaste Bobby Carnivale die Richie Finestra speelt, een succesvol en gerespecteerd platenbaas van het label American Century. Richie heeft een goed oor, maar heeft problemen om de winst die hij met zijn label maakt niet door zijn neus te jagen.

American Century krijgt het dus moeilijk en heeft besloten om in zee te gaan met het Europese label PolyGram. Net voor die deal besloten wordt, springt de platendeal tussen American Century en – toen al een tijdje een gigantische groep – Led Zeppelin af waardoor American Century snel een nieuwe hit nodig heeft, een veelbelovende groep waarmee ze kunnen uitpakken.

Nasty Bits

Enter Nasty Bits, het vuile maar veelbelovende en vroege punkgroepje van een zekere Kip Stevens die “ontdekt” wordt door de ambitieuze A&R-assistente Jamie Vine, een rol van Juno Temple. Kip Stevens is een rol van James Jagger, zoon van. Het is vooral uitkijken naar hoe de relatie tussen Jamie en Kip zich verder zal ontwikkelen.

Dan is er nog een derde en de meest veelbelovende verhaallijn die via flashbacks wordt verteld: het verhaal van de opkomst en klim van Richie Finestra in de muziekbuisness en zijn verleden met bluesmuzikant Lester Grimes, een rol van Ato Essandoh. We willen hier ook niet té veel weggeven dus deze moet je misschien zelf maar ontdekken.

Waarom kijken?

De vraag is natuurlijk: waarom New York en waarom de serie laten starten in 1973? Het antwoord is even eenvoudig als simpel: omdat in 1973 New York op een absoluut muzikaal hoogtepunt stond en het centrum was van de geboorte van drie nieuwe muziekstijlen tegelijkertijd: disco, punk en hip-hop. De punk wordt vertegenwoordigd door Nasty Bits en op één of andere manier is Lester Grimes verbonden aan een hiphop-club. Er zit volgens ons dus nog heel veel onaangeboord potentieel in de reeks.

In de slotscène van de eerste aflevering rocken de New York Dolls letterlijk het dak van een club. Hallo punk! Het is een scène waar we ons vragen bij hebben gesteld, want niet erg geloofwaardig, maar Scorsese noemde het in een interview een vorm van dichterlijke vrijheid.

“Wat ik met die scène heb willen vastleggen”, zei hij, “is wat muziek met een mens kan doen. Het kan je het idee geven dat de hele wereld rondom je in elkaar stort. Wie dat ooit heeft meegemaakt, weet waarover ik spreek.”

Waarom niet kijken?

Zoals we eerder al aangaven is Vinyl werken. We weten nog niet waar het aan lag, maar we hebben ons – hoewel we het allemaal erg interessant vonden – door de eerste aflevering moeten worstelen. Ook spijtig is dat vaak de echte versie van de nummers niet gebruikt wordt, maar een nagespeelde. Een rechtenkwestie, allicht. Bovendien wordt ook feit en fictie, realiteit en fantasie, met elkaar gemixt (zoals echt bestaande en zelfverzonnen bands) en hadden we liever het ene of het andere gezien, maar niet beide door elkaar.

Kortom

Vinyl heeft véél potentieel, maar op basis van de eerste aflevering zijn we nog niet onverdeeld fan.