Op maandag 2 september start het nieuwe seizoen van Thuis. We komen eindelijk te weten of Bob en Christine in het huwelijksbootje stappen en wie de vader van het kind van Tamara is. We kregen de jongste jaren heel wat nieuwe personages te zien, maar sommigen doen al jaren mee. Wij spraken met Annick Segal (Rosa), Leah Thys (Marianne) en Marleen Merckx (Simonneke).

Jullie spelen alle drie al sinds het begin van de reeks in Thuis. Hoe is de manier van werken veranderd sinds 1995?

Annick Segal (Rosa): “De eerste uitzending was op 23 december 1995. Dat zal ik nooit vergeten, want ik werd op 21 december 1995 35 jaar. Als je nu terugkijkt naar die eerste afleveringen, ziet alles er veel statischer en langzamer uit.

Leah Thys (Marianne): “Vooral langzamer.”

Annick Segal (Rosa): “We waren trouwens maar met acht of negen personages om een half uur te vullen. Dat was niet zo simpel.”

Marleen Merckx (Simonneke): “Toen gebeurde het soms dat wij 21 scènes draaiden op één dag, dat was niet abnormaal.”

Leah Thys (Marianne): “Er was ook meer tijd, tijd om te repeteren, want in die tijden repeteerden wij weken voor de opnames al.”

Annick Segal (Rosa): “De huidige nieuwe personages hebben dat minder, maar wij hebben echt de tijd gekregen om onze personages op te bouwen voordat we gingen filmen. Dat was heel uitzonderlijk.”

Leah Thys (Marianne): “Je kreeg ook de vrijheid om keuzes te maken voor je personage, hoe je die vrouw zou zien.”

Trekjes van personage overnemen?

Word je dan zelf soms je personage in het dagelijks leven? Want jullie doen dit nu al zo lang.

Annick Segal (Rosa): “Ik word nooit Rosa, want zij is helemaal anders dan ik, maar het is zoals een cake bakken. Altijd bloem, eieren, suiker en boter. Iedereen heeft een andere cake. Wij zijn natuurlijk ons eigen instrument, als acteur of actrice is dat je lichaam. Dat lijkt heel erg op mij, maar Rosa is een compleet ander mens dan Annick.”

Gemiste acteurs

Wie van de acteurs, die niet meer meespeelt, missen jullie het meest?

Marleen Merckx (Simonneke): “Dat is voor mij heel duidelijk: ons moe, maar ons ma’ke natuurlijk ook. En ik denk dat dat bij iedereen het geval is.”

Annick Segal (Rosa): “Bij mij is dat mijn dochter, Peggy. Wij zijn samen begonnen en hebben heel veel meegemaakt, we waren ook heel goed bevriend.”

Marleen Merckx (Simonneke): “Er zijn er een aantal van wie je denkt: ‘Zonde dat ze eruit zijn.’.”

Opvoedende rol van Thuis?

Heeft Thuis een opvoedende rol? Is het de bedoeling om mensen iets bij te leren?

Leah Thys (Marianne): “Als mensen er iets uit leren, dan denk ik dat dat komt door de verhalen die geschreven worden. Het is niet specifiek ons doel om educatief te zijn, maar als het verhaal goed geschreven is en het gaat om een item dat onder de mensen leeft, nodigt dat wel uit tot nadenken. Dat heeft zijn voordelen, ook voor de mensen die kijken.”

Maar zo’n zaken worden niet bewust in het scenario verwerkt?

Marleen Merckx (Simonneke): “Nee. Er komen wel vaak maatschappelijk relevante thema’s aan bod, maar het is vaak puur toeval dat het samenloopt met de werkelijkheid, dat hebben we al dikwijls ondervonden.”

Annick Segal (Rosa): “Neem nu bijvoorbeeld het euthanasie-verhaal, waarin mijn personage een belangrijke rol heeft gespeeld. Deze serie wil verhalen vertellen, en toevallig is dit dan een verhaal dat nog niet vaak verteld is op televisie en dat ontzettend veel mensen raakt.”

“Maar eigenlijk gaat het voornamelijk om mensen laten ontspannen en een halfuur geboeid laten kijken. Het is niet zozeer de bedoeling om zaken te doorprikken. Wat ik zelf wel heb – dat is heel persoonlijk, maar ik denk dat we dat allemaal een beetje hebben – is dat optimisme van mijn personage. Dat is iets wat ik als Annick met mijn personage wil meegeven: positief zijn.”

Geen spoilers

Mogen jullie al een tipje van de sluier oplichten voor het aankomend seizoen?

Leah Thys (Marianne): “Dat gaan we niet mogen doen. Nog heel even geduld.”

Annick Segal (Rosa): “Er hebben ontzettend veel mensen naar de seizoensfinale gekeken. Er zitten een heleboel mensen in spanning te wachten, daarom mogen we echt niets zeggen.”