Ben ik al twee dagen het nieuws aan het volgen op Radio 1 en af en aan aan ’t kijken naar de extra journaals op VRT en VTM; twee godganse en godverdomse dagen en ik krijg niets. Geen duiding, geen opinies, geen achtergrond, geen standpunten. Niets. Enkel de feiten, en fillet. Ik open het web en zie hetzelfde: beelden, feiten, de situatie in de ziekenhuizen, de “laatste ontwikkelingen in het speciale programma op Radio 1.” Ik ben altijd benieuwd, maar blijf op mijn honger zitten.

Joris is onafhankelijk journalist die zich specialiseert in grote, internationale gebeurtenissen. Hij zoekt steeds of er geen andere kant aan de verhaallijn bestaat. Publiceert op globalresearch.ca, sott.net, off-guardian.org of op zijn eigen blog planetnews.eu.

Er werd een bom gevonden, een spijkerbom. En er zijn nog acties bezig. Nu nog bezig. Het is 21:15. 13u na de tragische gebeurtenissen. 12u na die in de Brusselse metro. Ik hoor dezelfde reacties van allerlei regeringsleiders die ik na elke aanslag al hoorde. Hoe dichter die in het verleden waren, hoe meer aandacht er aan besteed werd.

En toch, blijf ik op mijn honger zitten hoewel ik een dialoog, een discussie, een verbaal gevecht op het scherpst van de snee zou willen horen waarin allerlei opinies verhaald worden en waar de publieke opinie iets mee ís. Maar dat, blijft me gespaard, terwijl de massa aan scherm en speaker gekluisterd blijft en niemand zich dezelfde vraag stelt die ik me al jaren stel.

“De controles gaan traag,” zegt men, “de snelweg blijft gesloten,” hoor ik, “de MIVB zal extra-beveiligd openbaar vervoer inschakelen,” terwijl “de tunnels gesloten blijven,” en de “terreurdreiging op niveau 4 blijft.” Laat ons hier verontwaardigd over worden: “Er werd een IS vlag gevonden?”

Kan je die ook niet vinden op mijn pc? Van iemand die het wereldnieuws volgt? Van zelfs een ander die enkel wat grapjes plaatst op Facebook? Dank daarvoor, media, nu weet ik waaraan en waaraf. “De onderzoeken zullen nog verschillende uren in beslag nemen”, luidt een andere stem. Meen je dat? Ik verwacht verdomme niets meer!

Al die zaken lijken me logisch, maar ik verwacht discours. Een conflict van meningen waardoor de publieke opinie zichzelf eindelijk vragen kan stellen en waarmee het gespreksonderwerp in de kantine, op café, het verenigingsleven, de media en bijgevolg ook de politiek, in een kritische analyse ontaardt die uit tegengestelde opinies een juiste distilleert.

“Hoe geraakt men morgen op het werk?” luidt de vraag nu, waarop een woordvoerder van De Lijn nauwkeurig vermeldt wat er precies te verwachten valt. “Meer controles, moeizamer, maar … het blijft uitkijken naar morgen naar wat er precies zal gebeuren.” Moet je daarvoor opgeleid zijn? Is dat wat jou, wat ons interesseert? In dit soort omstandigheden kan het me gestolen worden hoe ik op het werk zou geraken!

Is het niet belangrijk een dissidente stem aan het woord te laten die in gaat tegen wat ons de laatste lange járen is verteld? Terwijl informatieve omroepen als – god behoede ons – RT de laatste dertien uur nagenoeg geen brok reclame of misplaatste muziek hebben gebracht, moet ik vaststellen dat op míjn omroep elke nutteloze inbreng afgewisseld wordt met een stuk waar ik geen boodschap aan heb.

Geachte media, stop de mens zoet te houden met je onzinnige en verre van zinvolle berichtgeving. En hou op met de ene “expert” de andere te laten opvolgen die zijn relaas van de feiten brengt. Zorg er in de plaats voor dat er vragen gesteld worden over wat écht heeft geleid tot deze verschrikking. Al zullen die zeer confronterend zijn.

Beste media, de manier waarop jullie de laatste maanden, jaren zelfs, verslaggeven is belachelijk en het houdt de publieke opinie dom. Dat jullie hiermee doorgaan, nu, op dit moment, is wraakroepend. Misschien moeten jullie de Code van de Raad voor de Journalistiek nog eens doornemen? Of de opdracht van de Vierde Macht herbekijken? Onderzoek naar het waarom van een gebeurtenis is van evenveel belang is als het hoe en wat.

15 kilo spijkers, 500 liter aceton, het testament van El Bakraoui is van geen tel. Wél hoe we er voor kunnen zorgen hoe deze dreiging, die geenszins weg is, vermindert. Het is hoog tijd – een mentaliteitswijziging van de publieke opinie duurt maanden. Nog veel langer, indien er ook een verandering in perceptie nodig is over het geo-kapitalistisch model, de Tazi, de opstand van de extreme islam na de val van de Shah, ons Westers beleid in Noord-Afrika en het Midden-Oosten enz.

Kijk, ik zou liever merken dat de terreurdreiging afneemt de komende jaren. Door te herkauwen wat politici ons vertellen, al ware het “nieuws”, komen we er niet. Jullie moeten anders beginnen werken. Liefst voordat het hek helemaal van de dam is. Eigenlijk is het al te laat.

Dit soort reacties op een gefaald internationaal beleid kunnen we nog meer verwachten. We kunnen nu enkel trachten om de maatschappij opnieuw te stabiliseren en dat is een lange-termijnsplan. Zouden we er in slagen om het extremisme – aan beide zijden – te verslaan vóór 2040? Dan zullen we moeite moeten doen!

Dank!