Beste mevrouw Van Landeghem,

Of mag het wat collegialer, Margo dan?

Ik las met veel aandacht uw open brief gericht aan de heer De Wever. Voor ik van wal steek, laat ik ook zo vriendelijk zijn mezelf even voor te stellen. Ikzelf ben Tom, masterstudent klinische psychologie, in hetzelfde vaarwater als u dus. Hoewel er, toegegeven, bij mij natuurlijk nog heel wat minder praktijkervaring op de teller staat.

Ik wil het niet over politiek hebben. Daarin verschillen we waarschijnlijk eindeloos als ik op het eerste zicht een analyse kan maken, maar dat is natuurlijk niet het probleem. Iedereen zijn visie, gestoeld op zijn eigen interpretatie van de feiten. En gelukkig maar! Neen, wat eigenlijk een flinke dosis irritatie deed opborrelen is de nogal forse manier waarop u uw (en daarmee ook mijn) beroepstitel aanvoert in uw discours.

Psychologenwenkbrauw

U pretendeert op basis van uw studie als klinisch psycholoog en de daaraan verbonden ervaring een profiel te kunnen schetsen van het wat, hoe en waarom van de acties van een man die u nog nooit hebt ontmoet. Ik denk dat dit toch menig psychologenwenkbrauw doet fronsen.

Nog heel wat mensen verwarren psychologie de dag van vandaag met mensenkennis. Eigenlijk zijn we allemaal wel een beetje psycholoog, is dan vaak de idee. Als we maar genoeg volkswijsheden bezitten. Deze vooroordelen met betrekking tot onze beroepsgroep blijven hardnekkig doorwoekeren. Hoewel de psychologie natuurlijk een wetenschappelijk onderbouwde studie is en zich onderscheidt van mensenkennis doordat zij is gestoeld op systematisch onderzoek. Geen losse gokjes, neen, dat doen psychologen niet. Ze proberen los van alle subjectiviteit de feiten te verzamelen, met de bergen statistiek die psychologiestudenten te verteren krijgen tot gevolg.

Analyses zonder onderzoek

En laat nu uitgerekend jij, beste Margo, jij met je twaalf jaar op de ervaringsteller de volksmythe alle waarheid aandoen. Los van enig onderzoek, zonder enige verwijzing schud je tal van analyses uit je mouw. Uit de losse pols tover je een indrukwekkend intentieproces tevoorschijn. Diagnostiek is niet nodig, “je merkt het aan zijn discours”.

Wel, Margo, sta me bij deze toe je dan ook wat te vertellen over jouw discours. Je probeert hier je politieke ideeën samen te rapen en te ventileren. Heel goed zou ik zeggen, dat lucht op. Doe ik zelf ook (te) vaak. Daarbij gebruik je echter je achtergrond als een drogreden om je boodschap kracht bij te zetten, de leek te imponeren vanuit het expertperspectief. En daar knelt toch een flinke schoen.

Ik betreur de argumentatie die je gebruikt in je tekst. Ik, als ambitieuze masterstudent, had meer verwacht van een rot in het vak. Schoenmaker blijf bij je leest? God neen, dat lijkt me een bijzonder flauwe wereld op te leveren. Maar, beste Margo, als ik je wel één bescheiden raad mag geven… blijf in het vervolg wel bij je leest als je aan het schoenmaken bent.