De eerste nieuwe reeks van het jaar is er al in geslaagd om wereldwijde ophef te maken. De Koninklijke Filmcommissie van Jordanië, jawel, heeft Netflix gevraagd om de nieuwe reeks Messiah niet online te zetten in hun land, en dat “nadat duidelijk geworden was wat de inhoud was”, zo staat te lezen op de site van de commissie. De reeks draait om een mysterieuze figuur die plots opduikt en snel een grote aanhang weet te verwerven. Een CIA-agente moet uitzoeken of het hier om een oplichter of een effectieve Messias die mirakels kan verrichten gaat.

Het is eigenlijk al een klein mirakel – hoe gepast kan een woord zijn – dat er niet nog meer te lezen was rond de reeks in aanloop naar de release ervan, want acteur Mehdi Dehbi is er eentje van bij ons. Hij is Tunesisch-Belgisch, maar werd in 1985 wel in België geboren, in Luik. Dat wij hem in Vlaanderen pas nu leren kennen, hoewel hij ook al in films als A Most Wanted Man en Mary Queen Of Scotts speelde, zegt misschien toch weer heel veel over die jammerlijke mentale grens tussen Vlaanderen en Wallonië.

Messiah komt héél traag op gang. Als in: pas in de tweede helft van het seizoen begon de plot zich zodanig te ontwikkelen dat we het ze waard vonden om er een aantal woorden aan te wijden hier. In de eerste helft gebeurt er weinig meer dan dat een mysterieuze figuur opgang maakt en een aanhang verkrijgt. Dat die figuur er – met zijn lange manen – ongeveer hetzelfde uitziet dan hoe wij hier in het westen Jezus altijd afbeelden, is aardig meegenomen.

Mehdi Debhi zet een mysterieuze figuur neer, maar krijgt jammer genoeg weinig meer te doen dan in holle frasen praten en rondlopen in trainingsvestjes van Nike. En antwoorden op vragen met zinnen die niks zeggen. Daar zit ‘m dan ook niet het plezier in deze reeks. Dat zit ‘m wel in de denkoefening die de makers maken over hoe de wereld om zou kunnen gaan met een moderne Jezusfiguur. In een wereld en een maatschappij waarin religie zo’n belangrijke rol speelt, is het een interessante denkoefening om te maken. Want hoewel we het in België niet zo merken in ons dagelijks leven, is in grote delen van Amerika en de wereld religie nog wél een grote factor van belang.

Geloof op de proef gesteld

Het is zoals gezegd pas in de tweede helft dat we echt geboeid raken omdat daar het geloof van zowel de personages als dat van de kijker op de proef wordt gesteld. Er valt Al-Masih, zoals hij genoemd wordt, niks te verwijten, zo zegt hij zelf, want hij heeft niemand gevraagd om hem te volgen, de mensen zijn hem zelf gevolgd. En Al-Masih is niet de naam die hij zichzelf gegeven heeft, maar de naam die hij gekregen heeft, zo zegt hij terecht.

De vraag die hier gesteld wordt is: willen we geloven? Hoe ver willen we in ons geloof gaan? De serie confronteert ons met een paar fenomenen – een tornado die een klein kerkje vrijwaart, een vloedgolf, Al-Masih die over water loopt in Washington – die we niet kunnen verklaren. Maar als later aan het licht komt dat Al-Masih ook een echte naam heeft, en een broer, en een oom die een meesterillusionist was en een verleden in de psychiatrie, dan neemt onze ratio weer de overhand. Omdat dat is waar wij ons het meest comfortabel bij voelen. Omdat dat verklaren kan.

In de nevenrollen zien we dat conflict tussen ratio en geloof ook opduiken. Zoals bij dominee Felix (John Ortiz), een dominee in een klein stadje die in de verschijning van Al-Masih de bevestiging van zijn geloof ziet en zijn dochter Rebecca (Stefania LaVie Owen) die zijn aanwezigheid kenbaar maakt op Instagram. Daar haaks tegenover staat Anna (Melinda Page Hamilton), de echtgenote van Felix die in eerste instantie haar echtgenoot probeert te steunen, maar toch vooral sceptisch staat tegenover heel de situatie. De wanhopige moeder Staci (Emily Kinney) hoopt dan weer op een mirakel voor haar ziek kind en gooit alle rationaliteit overboord terwijl CIA-agente Eva Geller (Michelle Monaghan) net geen ruimte laat voor ook maar een klein beetje twijfel.

Messiah is zeker niet perfect. De messiasfiguur roept vooral ergernis op en ook een aantal andere personages zijn amper uitgewerkt. Zo blijft Eva Geller een erg oppervlakkige personage en is het jammer dat een figuur als Oscar Wallace (Christopher Heyerdahl) die zo een grote rol lijkt te spelen, maar één scène krijgt. Laat het dan wel meteen één van de beste scènes van de hele reeks zijn.

Wij moesten vooral doorbijten om deze reeks uit te kijken, om dan in de tweede helft echt geboeid te raken. Messiah was de eerste reeks die we in het nog kraakverse 2020 zagen. Of ze tegen het einde van het jaar nog in ons hoofd zal ronddwalen, dat zal de tijd uitwijzen.

Messiah is nu te bekijken op Netflix.