We weten het ook wel, ze zeggen al bijna zolang Motörhead bestaat dat de Lemmy het niet lang meer gaat trekken. Maar nu gaat het toch wel erg slecht. Gisteren stortte de zanger in na vier nummers tijdens een show in Salt Lake City. Onder meer zijn suikerziekte is zo erg geworden dat hij amper nog gevoel heeft in zijn ledematen en alleen op het podium nog zonder rolstoel kan.
Lemmy (69) kon geen adem meer krijgen en dat ging gepaard met felle steken in zijn rug. Motörhead tweette achteraf dat de hoogte en de ijle lucht hem parten had gespeeld (Salt Lake ligt op 1.288 meter). Het optreden van vandaag in Denver (dat nog op grotere hoogte ligt) zal dan ook afgelast worden.
Maar er is wellicht meer aan de hand. Lemmy stortte eerder dit jaar al eens in vlak voor hij moest optreden met Motörhead op het Braziliaanse Monsters of Rock-festival. Hij was onwel geworden met uitdrogingsverschijnselen en maag- en darmproblemen, veroorzaakt door zijn voortdurend erger wordende suikerziekte.
Serieus op de sukkel
Lemmy is al meer dan twee jaar serieus op de sukkel. Het leidde tot het afzeggen van verschillende tours en optredens. De zanger van Motörhead, die rookt sinds hij 11 is (hoewel hij de jongste twee jaar zou gestopt zijn) en die sinds de jaren zeventig naar eigen zeggen dagelijks een fles Jack Daniels binnenkapte, kreeg al een een defibrillator ingebracht vanwege hartproblemen.
Dokters vertelden in 2013 Lemmy al dat hij moest stoppen met alcohol. Iets wat hem niet lukte. “Ik ben overgeschakeld op wijn en wodka”, zei hij ons daar zelf vorige zomer nog over. Hij gaf toen ook toe in 2013 door het oog van de naald te zijn gekropen en dat decennialang alcohol- en drugsmisbruik ernstig hun tol begonnen eisen. Maar hoe ernstig het met hem gesteld is, lijkt toch nog steeds niet te zijn doorgedrongen.
Zwaar suikerziek
De manager van Motörhead zegt bijvoorbeeld dat Lemmy het hele idee van gezonder gaan leven maar moeilijk kan vatten en dat hij zijn diabetesprobleem, dat “elke dag erger wordt” maar niet ernstig neemt. “Hij probeert wel. Hij is gestopt met roken (sindsdien is hij weer begonnen, nvdr), maar drank, da’s een ander verhaal. Dat lukt niet. Lemmy heeft daar zijn eigen logica over. Wijn is gezonder dan Jack Daniels redeneert hij, dus ga ik wijn drinken, dan komt het wel goed. Maar die wijn deugt ook niet voor zijn suikerziekte en bovendien drinkt ie dan al snel twee flessen.”
“Zie eens, ik ben van één fles whisky naar twee flessen wijn gegaan, ik ben goed bezig, dat denkt hij dan. Hij heeft goeie dagen, maar ook dagen dat hij het naar de kloten slaat. Vroeger was dat niet erg, maar nu, met zijn suiker en zo, is elke dag dat hij te veel drinkt eentje die hem zieker maakt en dat lijkt maar niet door te dringen.”
Van wandelstok naar rolstoel in enkele maanden
Toen we Lemmy dit jaar eerst op Rock am Ring en daarna op Graspop tegenkwamen, schrokken we ervan hoeveel hij in een paar maanden was vermagerd. Hij zag ook bijzonder bleek en had bijzonder veel moeite om z’n handen stil te houden. Naast de shakes, willen de benen ook niet meer mee. (“I have to walk with a stick because my legs are fucked” was zijn verklaring daarvoor).
Vorige week, toen Lemmy gelauwerd werd door de stad Los Angeles (hij heeft daar al jaren een appartement) kon hij met moeite recht blijven staan. Hij had er een rolstoel nodig.
In interviews naar aanleiding van de nieuwe Motörheadplaat Bad Magic die deze week uitkomt, hing Lemmy nochtans nog steeds de stoere uit, hoewel de teneur soms toch nogal grimmig werd. Vorige week vertelde hij: “It it is what it is. I do what I do still. I’m sure I’ll die on the road, one way or another.”
Niet bang van de dood
Dat zal dan wellicht in een tourbus zijn, vermoedt hij: “It is where I feel most at home. I live on the bus. That’s the story innit – home is where you leave your shit. The place I feel most at home is with the boys in the band on the road. I don’t even know where I live anymore. I have an apartment in LA, but not ever sure where home is, really. I haven’t done for years.”
Lemmy vertelde in datzelfde interview ook dat hij niet bang is van de dood: “It doesn’t scare me. I’ve had a good life, a good run.”