Het is ooit anders geweest, maar het is opvallend hoe centraal vrouwen vandaag staan in de verhalen die verteld worden. Dat is ook op de streamingdiensten merkbaar, denk maar aan recente series als The English en The Good Mothers op Disney+ of The Diplomat op Netflix. Op Prime Video zijn op korte tijd zelfs opvallend veel series gelanceerd die rond vrouwen draaien: The Marvelous Mrs. Maisel is al jaren één van de meest emanciperende reeksen die er te vinden is en daar zijn recent ook nog Swarm, Daisy Jones & The Six, Dead Ringers en The Power bij gekomen. Bij die laatste willen we nu graag extra stilstaan.

Score: 8/10

De premisse waar The Power rond draait – plotseling komt er om onverklaarbare redenen elektriciteit uit de handen van tienermeisjes – lijkt in eerste instantie weinig opzienbarend en doet aan andere films en series denken: X-Men, The Gifted, Miss Peregrine’s Home For Peculiar Children, Extraordinary enz. We worden bekogeld door verhalen over mensen die plots anders blijken te zijn dan de rest van de samenleving en zich daardoor vreemd of anders voelen of uitgesloten worden door een bange meerderheid. Die serie is The Power niet, niet echt.

Wie op basis van de trailer een superheldenserie verwacht: ook dat is The Power niet. We raden ten zeerste aan om te kijken, ook al waren wij na de eerste aflevering niet echt overtuigd. Dat eerste uur was te chaotisch en te middelmatig: er werden te veel personages in geïntroduceerd van wie we de naam niet konden onthouden omdat we als kijker nog geen band hadden ontwikkeld.

Laten we een handje helpen: de serie spitst zich toe op Allie (Halle Bush) die wegvlucht uit een onveilige thuissituatie, Roxy (Ria Zmitrowicz), de dochter van een Britse gangsterbaas, Jos (Auliʻi Cravalho), de dochter van burgermeester Margot en dokter Rob Lopez (John Leguizamo) en ook nog Tunde (Toheeb Jimoh), een jongeman die ervan droomt om videojournalist te worden. Eens we hen en hun bijhorende achtergronden hebben leren kennen, kan The Power echt een aanvang nemen.

Nieuw orgaan

De focus van de serie, die gebaseerd werd op de gelijknamige bestseller van Naomi Alderman, wordt immers duidelijker wanneer ontdekt wordt dat de elektriciteit in de lichamen van tienermeisjes afkomstig is van een nieuw orgaan dat evolutionair is ontwikkeld ter hoogte van het sleutelbeen. Wanneer dat nieuwe feit wordt ingebracht in de reeks weten we dus dat het hier niet gaat om de zoveelste mutantenreeks. Evolutionair betekent natuurlijk en biologisch en op termijn bij iedereen.

Wanneer in de derde aflevering een vliegtuig neerstort na een incident met een tienermeisje is het boeiend om te zien hoe de samenleving in een kramp schiet: plots mogen er geen meisjes meer op de schoolbus, worden meisjes op school geviseerd en verklikt en met samengebonden handen in afgesloten hokken gezet. Het is interessant om te zien hoe snel we als samenleving die rechten waarvan we dachten dat ze veroverd waren weer kunnen kwijtspelen. Ook dat is een thema in de reeks. De komst van het nieuwe orgaan komt met nieuwe ethische vragen, problemen en gevoeligheden.

Toni Colette geeft gestalte aan Margot Cleary-Lopez, de burgermeester van Seattle, een stad die al enige tijd wordt opgeschrikt door incidenten die te maken hebben met elektriciteit en tienermeisjes als gemeenschappelijke factoren. Margot heeft als vrouw op een hoge positie in een voornamelijk mannelijke wereld haar deel van het seksisme al gehad: ze wordt door de pers afgerekend op welke schoenen ze draagt en door gouverneur Daniel (Josh Charles) wordt ze er meermaals subtiel op gewezen dat ze hysterisch reageert of dat hij klaar staat om de boel over te nemen wanneer het echt zwaar wordt.

Westerse naïviteit

Het is fijn dat ook dat dagdagelijkse seksisme, dat door mannen vaak verward wordt met galant zijn, een plaats heeft gekregen in The Power. Het maakt nog meer voelbaar hoe The Power in feite een serie is over hoe de wereld altijd al moeilijker is geweest voor vrouwen. Hoe zij al generaties lang harder hebben moeten vechten en zich meer hebben moeten bewijzen. Dat geldt tot op vandaag, zelfs al denken we dat die emancipatie haar werk nu wel gedaan heeft en dat we in een gelijke wereld leven.

Wanneer duidelijk is waardoor de elektriciteit binnen in de meisjes veroorzaakt wordt, twijfelt Margot niet en stuurt ze zo snel mogelijk alle informatie waarover ze beschikt de wereld in. De wereld zal misschien wel nooit meer dezelfde zijn, zo horen we haar zeggen, waarna een montage volgt van voornamelijk mannelijke wereldleiders die dreigen met opsluiting, verbanning en de doodstraf. En al snel blijkt dat het opnieuw de mannen zijn die vrij en gerust overal kunnen rondlopen en dat het de vrouwen zullen zijn die zich gedeisd moeten houden uit angst voor wat er volgen kan.

Margot denkt uit een westers perspectief, maar het verhaal van Ndudi (Heather Agyepong), een meisje uit Nigeria dat door haar familie meteen wordt klaargemaakt voor een duivelsuitdrijving, geeft meteen aan dat de wereld complexer is dan dat Amerikaans-westers perspectief van Margot en dat de snelle communicatie wel eens vooral naïef zou kunnen zijn. Het bezoek van Tunde aan Saudi-Arabië in E04 maakt de gevolgen voor vrouwen wereldwijd pijnlijk voelbaar.

Vrouwelijke soundtrack

Eveneens interessant is het verhaal van Allie (Halle Bush) die na een uitputtende tocht terecht komt in het klooster van de Sisters For Christ die de tienermeisjes die nergens anders terecht kunnen bij hen een thuis geven. Het blijken nonnen te zijn die in het verleden al streden voor holebi’s en tegen AIDS en die zeggen God te kennen via hun hart en niet via het instituut Kerk, maar die niet goed weten hoe ze met dit nieuwe gegeven moeten omgaan. Kan het een teken van God zijn? En als het een teken van God is, wat moeten ze er dan mee?

Het zijn die zijpaden die de serie inslaat die The Power gaandeweg rijker maken, tot aan nieuwe maatschappelijke problemen waarmee de jongeren van vandaag mee te maken krijgen. Zo is Jos gevoelig aan het feit dat haar moeder het gezicht is geworden van de nieuwe subgroep vrouwen, terwijl ze zelf niet over het nieuwe orgaan beschikt, terwijl Jos’ broer Matt (Gerrison Machado) samen met miljoenen anderen in de ban raakt van complotdenker UrbanDox, een vlogger van bedenkelijk allooi die strijdt voor wat hij mannelijkheid noemt en tegen “feminazi’s.”

De reeks werd bij elkaar gepend door een geheel vrouwelijke writer’s room en ook de soundtrack wordt bevolkt door heel wat vrouwelijk talent, waaronder Santogold, Wolf Alice, Rosalía, Yeah Yeah Yeahs, Doja Cat, Wet Leg, Alabama Shakes, Goat, Charli XCX en Florence + The Machine. Een fijne extra touch, want ook in de muziekindustrie en op de festivalaffiches moeten vrouwen, ondanks de opmars die ze maken, vandaag nog altijd onevenredig hard strijden voor hun positie.

Een heel leven bang

Subtiel is The Power niet, maar goed: dat was The Handmaid’s Tale ook niet. Het gevaar bestaat altijd dat een serie als deze als een aanval op mannen gepercipieerd wordt, vooral door mannen zelf, maar laat het dat nu eens gewoon niet zijn. De wereld is complexer en gevaarlijker voor de doorsnee vrouw dan voor de doorsnee man, dat kan feitelijk vastgesteld worden door gewoon eens een dag of twee als vrouw op Tinder te gaan, of een zaterdagavond alleen over straat lopen terwijl je vriendinnen wachten op een berichtje dat hen vertelt dat je veilig thuis aangekomen bent.

Het is zoals Jos zegt in E05: “Ik wist niet eens dat ik al m’n hele leven bang was.” The Power biedt een antwoord op de angsten die iedere vrouw in haar leven al moeten voelen heeft omdat ze in dezelfde wereld leeft als mannen.

De serie lijkt voorlopig, wat haar succes betreft, nog niet uit te groeien tot een nieuwe The Handmaid’s Tale en dat hoeft ook niet. Hoeveel seizoenen er nog volgen van The Power is nog niet officieel duidelijk, maar naar verluidt zouden Prime en Naomi Alderman, die haar eigen roman bewerkte tot deze reeks, plannen hebben voor een handvol seizoenen. Het eerste seizoen, dat nog eventjes lopende is, heeft ons alvast benieuwd gemaakt naar meer.

Wanneer elke man die naar The Power kijkt even zou stilstaan bij zijn eigen gedrag tegenover vrouwen, dan lijkt ons de missie van deze reeks al geslaagd.

The Power is te bekijken via Prime Video.