VRT CANVAS pakt eind deze maand uit met een special van Vranckx. In de special, die de naam Vranckx Special: Gaza kreeg, zal oorlogsjournalist Rudi Vranckx spreken met ooggetuigen die Gaza konden ontvluchten.
Het is ondertussen al bijna een half jaar geleden dat de inval van Hamasstrijders in Israël zorgde voor een ongeziene escalatie van het conflict in het Midden-Oosten. Israël begon als tegenreactie met gruwelijke bombardementen die niemand sparen. Zo kwamen er ondertussen al meer dan 30.000 Palestijnen om het leven, waaronder meer dan 12.000 kinderen. In een special zal oorlogsjournalist Rudi Vranckx zijn oor te luister leggen bij mensen die getuige waren van de horror in Gaza, maar konden vluchten naar ons land.
Vranckx Special: Gaza
Als oorlogsjournalist volgt Rudi Vranckx de situatie in Gaza nu al maandenlang op. En dat moet hij doen van aan de zijlijn. “Ik ontvang noodkreten van mijn contacten in Gaza, maar het gebied is afgesloten en ik kan er als journalist mijn werk niet gaan doen. Dat vind ik enorm frustrerend. Omdat de verhalen van in Gaza verteld moeten worden, ben ik in België met ooggetuigen gaan praten.”
Die ooggetuigen zullen aan het woord komen in Vranckx Special: Gaza. Het gaat om mensen die konden vluchten uit Gaza en onderdak vonden in ons land. Ze delen hoe zij de bombardementen ervaarden en hoe ze nu nog steeds kijken naar de situatie die bijna uitzichtloos lijkt.
“Niemand lijkt te geven om de mensen van Gaza”
De getuigen die aan bod komen in Vranckx Special: Gaza vertellen over de gruwel in Gaza en de onmacht die ze bijna een half jaar later nog steeds voelen. Fatena Al Ghorra, die werkt als schrijfster en journaliste, was op 7 oktober toevallig in Gaza om haar ouders te bezoeken. “Toen ik wakker werd, en hoorde wat er gebeurd was, wist ik dat de reactie van Israël agressief zou zijn.” Fatena wist samen met haar ouders te ontsnappen. Maar Gaza laat haar niet los. “Niemand lijkt te geven om de mensen van Gaza. Ze laten hen sterven. Als het niet door de bommen is, dan is het van honger en ziektes.”
Daarnaast komt ook de familie Abdou aan het woord. Zij zaten 47 dagen lang vast in Gaza tijdens de bombardementen. “Plots ging de elektriciteit uit, en ons gebouw begon te schudden. Iedereen begon te schreeuwen”, getuigt de 15-jarige Aysha. Chaima, haar moeder vult aan: “We moesten de kinderen naar de kelder brengen. Maar ik kreeg mijn man niet mee omdat hij een beroerte had gekregen.” Gelukkig overleefde Ibrahim, de vader van het gezin, de beroerte waar hij nu van herstelt in België. Maar de gevolgen van de 47 dagen gruwel in Gaza zijn duidelijk te merken. Ibrahim lijdt aan suikerziekte en door het gebrek aan medicatie in Gaza kreeg hij last van zijn voet. In België moest hij een deel van zijn been laten amputeren. Hij zal nog lang moeten revalideren, maar prijst zich vooral gelukkig dat hij verdoofd kon worden tijdens de operatie.
Want in Gaza is dat een luxe die de mensen al lang niet meer hebben. “In Gaza behandelen ze mensen zonder anesthesie”, klinkt het bij Aziza die samen met haar man Nabil en haar gezin in Gaza verbleef. “Een dokter moest het been van zijn eigen zoon afzetten, zonder verdoving. Hij kon de pijn niet verdragen en overleefde het niet.”