De beelden die we nu over ons heen krijgen van het ondergelopen Texas, zijn een mooi voorsmaakje van wat ons te wachten staat in een wereld waar we gewoon, zoals nu, blijven voortdoen alsof er niks aan de hand is en de opwarming van ons klimaat en onze rol daarin blijven negeren. Dat heeft niks meer met links of rechts, of met geloven of niet geloven te maken. De keuze waar we voor staan is of we verder willen met de mensheid of niet, of je voor je kinderen en kleinkinderen een toekomst wil of niet. 

Hoe dom zijn mensen? Ann Coulter, auteur van 11 New York Times-bestsellers en iemand die door tientallen miljoenen Amerikanen bloedernstig wordt genomen, onder wie uiteraard Donald Trump, tweette doodleuk dat ze het waarschijnlijker achtte dat orkaan Harvey een straf van God was omdat Houston een lesbische burgemeester heeft verkozen dan dat die veroorzaakt werd door de opwarming van ons klimaat.

Zo dom dus. En ja, de tijd is gekomen om mensen die de opwarming van ons klimaat, de gevolgen daarvan en de reden daarvoor minimaliseren of ontkennen gewoon dom te noemen. Wie dat van de pot gerukt vindt: de toekomst heeft voor hen nog een veel erger label in petto, “misdadig” bijvoorbeeld.

We worden nu dagelijks geconfronteerd met de gevolgen van de opwarming die onze planeet ondergaat, een opwarming die niet “natuurlijk” is en door ons toedoen wordt veroorzaakt. In tegenstelling tot wat sommige mensen je willen wijsmaken is dat iets waar de wetenschap het over eens is.

Eye openers

Wie bij het groeiend legertje weirdo’s hoort die beslist hebben dat hun eigen dwaze ideeën realistischer zijn dan die van tienduizenden wetenschappers, kan misschien gewoon ook eens proberen gewoon zijn ogen te gebruiken voor wat ze echt dienen.

De aflopende zomer bracht ons meer natuur-en bosbranden dan ooit in de geschiedenis van de mensheid. Het brandde volop in alle werelddelen, tot in Groenland toe. Er waren ook meer overstromingen dan ooit tevoren. Momenteel worden we geconfronteerd met Houston, maar tegelijkertijd is het dramatisch in delen van Azië, Afrika en Zuid-Amerika. (Lees: Er is veel aandacht voor Houston, maar in Zuid-Azië voltrekt zich momenteel een veel grotere stille ramp) Dat kan ons uiteraard niet zoveel schelen, want, laten we hier even een kat een kat noemen, de sukkelaars die daar last van ondervinden hebben een ander kleurtje dan wij.

Er waren de afgelopen maanden ook meer hittegolven dan ooit tevoren. Zelfs in Europa, maar, omdat het wat geregend heeft in ons land in augustus en we verdorie niet op terras konden gaan zitten, kan dat uiteraard niet kloppen.

Er liggen geen koraalriffen voor onze kust, dat ze hun plan trekken

De zee is ondertussen zo erg opgewarmd dat de helft van het koraal in riffen verbleekt is. Over 20 jaar is het allemaal dood. En dus liet Unesco recent weten het Great Barrier Reef niet meer op de werelderfgoedlijst te zetten omdat de regering van Australië voldoende zou doen om de verbleking van het koraal tegen te gaan. In het jaar nota bene dat er 29% van al het koraal verbleekte in dat Barrier Reef, en in grote delen van het 2.300 km lange rif zelfs 70% verbleekte.

Maar, dat is gewoon pech voor de dikke nekken die daar gaan duiken, nietwaar? Dat één op zeven mensen op onze planeet overleeft dank zij de aanwezigheid van koraalriffen? Ook allemaal vreemden uiteindelijk. Dat als de riffen verdwijnen de voedselpiramide in onze oceanen compleet dreigt in te storten en we met een gigantisch voedselprobleem komen te zitten? Wat een zever, onze diepvries zit vol, kapitein Iglo al eens goed bezien? Zo’n gast gaat ons niet in de steek laten. Dat die koraalriffen voor één op tien mensen in de wereld nog een beetje een barrière vormen voor een stijgende zeespiegel? Er liggen geen koraalriffen voor onze kust, dat ze hun plan trekken.

Goed nieuws voor ontkenners!

Gisteren bleek nog dat de waterspiegel van de Kaspische Zee, tien keer groter dan België en het grootste meer op onze planeet, ondertussen jaarlijks met meer dan 7 centimeter daalt en dat de reden quasi uitsluitend toe te wijzen is aan de opwarming van de aarde. Sinds 1996 is het waterpeil er met meer dan anderhalve meter gedaald. Als dat zo doorgaat – en er is niks om het tegendeel te vermoeden – dan is die Kaspische Zee over 100 jaar grotendeels weg.

Dat is goed nieuws voor klimaatontkenners eigenlijk. Want zo wordt het een pak makkelijker om de olie- en gasvoorraden die daar zitten op te boren.

De meeste mensen vallen echter niet in de categorie weirdo’s die beslist hebben de wetenschap overboord te gooien. Ze vallen in de categorie waarin je gelooft in de wetenschap zolang die goed nieuws brengt. Voor het slechte nieuws en de implicaties daarvan, is het gewoon een kwestie van je schouders op te halen, ogen te sluiten en even verder te zappen naar iets entertainent. Keuze genoeg vandaag de dag. Geef die zak chips nog eens door en trek een flesje bier af. Of draai een frisdrank open, bij voorkeur in een plastic fles.

Wegzappen, Harvey & people like us

Dat gaat wegzappen gaat steeds moeilijker worden, en Harvey en wat die orkaan aanrichtte in Texas, is daar een mooi voorbeeld van. Blijkt dat het klimaat eigenlijk toch geen onderscheid maakt tussen dat deel van de wereldbevolking dat net iets te beetje anders voor ons is en mensen waar we ons best goed mee kunnen identificeren. Twee punt vier kinderen, twee auto’s op de oprit, meer dan één televisie in een huis dat – ah shit – helemaal ondergelopen is nu.

Wat nu in Houston is gebeurd, lag helemaal in het verwachtingspatroon waar klimaatwetenschappers ons ondertussen al meer dan 30 jaar voor aan het waarschuwen zijn. Make no mistake: Harvey is hoe klimaatverandering eruit ziet en een deel van wat voor iedereen in het verschiet ligt.

Harvey is helemaal geen verrassing. Het is de derde keer in drie jaar dat Houston onderloopt. De vorige twee keren luidde het nog dat het toen ging om “overstromingen die om de 500 jaar voorkomen”. Nu luidt het dat de jongste eentje is van het kaliber dat “om de duizend jaar voorkomt”. Reality check: drie keer in drie jaar tijd. Die 500 en die 1.000 jaar, dat geldt voor een stabiel klimaat. En dat hebben we niet meer.

80.000.000.000.000 liter water

Er is zoveel regen gevallen dat ze bij het Amerikaans KMI, de National Weather Service, kleurtjes hebben moeten bijverzinnen voor hun neerslagkaarten.

Er is 80.000.000.000.000 liter water uit de hemel gevallen boven de getroffen gebieden. Dat zegt niet veel, maar het is vier keer meer dan al het water in de 3.730 kilometer lange Mississippirivier zit. Stel dat de provincies Antwerpen en Limburg een meer zouden zijn dat gemiddeld 19 meter diep is; wel, je zou het kunnen vullen met het water dat Harvey over een deeltje van Texas en Louisiana dropte in amper vijf dagen.

Stormen van dit kaliber gaan in de nabije toekomst steeds vaker voorkomen. We weten eigenlijk zelfs al ongeveer wat we kunnen verwachten. Tussen 5 en 10% meer regen globaal gezien voor elke graad dat ons klimaat opwarmt. Dat lijkt niet onoverkomelijk, maar het probleem is dat het een gemiddelde is, en gemiddeldes zijn een puur mathematisch gegeven, zeker in dit geval.

Die regen gaat niet gestaag, lekker gespreid vallen, maar in stormen zoals Harvey komen. Tussen die stormen zullen we meer hittegolven en periodes van droogte kennen.

Keuzes

De cijfers zijn er nu al. In Houston valt er gemiddeld niet meer regen jaarlijks dan zestig jaar geleden. Maar in die periode is het aantal extreme regenbuien wél met 167% toegenomen. En dat was voor Harvey. Eén van de redenen is dat het water in de Golf van Mexico almaar warmer wordt als gevolg van climate change.

We moeten dringend eens beginnen snappen dat de opwarming van ons klimaat en de uitdaging die die ons stel geen keuze is tussen links of rechts, of dat het kwestie is van geloven of niet geloven. Ze is er, ze heeft nu al gevolgen en gaat nog veel grotere gevolgen hebben. De keuze waar we voor staan is of we verder willen met de mensheid of niet, of je voor je kinderen en kleinkinderen een toekomst wil of niet. Wegzappen is Game Over ondertussen, zo simpel is het.