Politici in Europa spreken steeds vaker en steeds openlijker over hoe de houding van islamitische vluchtelingen niet te rijmen valt met de “waarden van de Verlichting”. Dat staat in schril contrast met hoe ze omgaan met ’s werelds grootste financier en verspreider van gevaarlijk fundamentalistische islam en van terrorisme: Saoedi-Arabië. Als we dan toch achter de wortel van het kwaad gaan, kunnen we daar best beginnen. Maar dat durft niemand.
Dit zegt veel: toen sir Richard Dearlove, voormalig hoofd van de Britse geheime dienst MI6, niet zo lang voor 9/11 een gesprek had met zijn Saoedische tegenhanger prins Bandar bin Sultan, wist die hem doodleuk te vertellen dat “de tijd niet meer veraf is, beste Richard, dat het letterlijk gedaan is met die sjiïeten. Meer dan een miljard soennieten hebben het nu wel gehad met hen.”
Dearlove, net als een pak andere mensen die wel degelijk verstand hebben van het grotere terroristische plaatje en het Midden-Oosten, zegt al een hele poos dat Saoedi-Arabië achter Islamitische Staat zit, en dat, in het bijzonder, het offensief dat IS deed om het noorden van Irak bijvoorbeeld in te nemen, alleen maar kon gebeuren dank zij de steun van en de motivering door Saoedi-Arabië.
Mensen als Dearlove twijfelen er niet aan dat Islamitische Staat “duurzaam gesponsord” worden door Saoedi-Arabië en z’n sidekick Qatar. Ze worden daar overigens in gesteund door een stapel bewijsmateriaal. Het probleem is dat ze ook nog iets anders daarmee impliceren, en dat leent zich niet echt tot het aan de gang zijnde discours over terrorisme, veiligheid in het Westen en vluchtelingen. En dat is: in tegenstelling tot Osama bin Ladens al-Qaida, dat duidelijk uit was op wraak op het Westen, is Islamitische Staat vooral een verhaal van moslims tegen moslims.
Obsessie tegen sjiieten
Saoedi-Arabië beschouwt zichzelf als het enige echte baken van de ware soennitische islam. Het spendeert jaarlijks miljarden en miljarden om die boodschap kracht bij te zetten. Een groot deel van dat geld gaat naar het sponsoren van terroristische activiteiten. Al-Qaida kon alleen uitgroeien tot wat het werd door Saoedisch geld.
De reden: de wahhabisten, en hun puriteinse vorm van islam die heerst in Saoedi-Arabië, hebben al sinds de achttiende eeuw, toen ze een alliantie sloten met het de Dynastie van Saoed om samen het Arabisch schiereiland te veroveren, een obsessie tegen sjiieten. Die vijandigheid tegen de sjiieten zorgde in 1979 voor de hele sterke alliantie tussen de VS, Pakistan en Saoedi-Arabië, toen Ayatollah Khomeini van Iran een sjiitische theocratie maakte en de Sovjets Afghanistan binnenvielen. Die alliantie blijft nog steeds overeind, ondanks wat nu volgt.
Het al-Qaida dat de aanslagen van 9/11 pleegde was voor het grootste stuk een Saoedische affaire. Er zijn nog steeds 28 pagina’s uit het grote rapport over die aanslagen niet vrijgegeven door de Amerikanen, omdat ze bewijzen dat de hele aanslag gefinancierd werd vanuit Saoedi-Arabië.
Uit een Wikileak weten we dat Hillary Clinton in 2009 schreef: “Saudi Arabia remains a critical financial support base for al-Qa’ida, the Taliban, LeT [Lashkar-e-Taiba in Pakistan] and other terrorists groups.” In dat document zei Hillary ook letterlijk dat de Saoedi’s alleen tegen al-Qaida optreden als ze een bedreiging op eigen bodem vormen.
In 2002 schreef de ondertussen overleden Franse neoconservatief Laurent Murawiec al dit: “The Saudis are active at every level of the terror chain, from planners to financiers, from cadres to foot soldiers, from ideologists to cheerleaders.” Murawiec had het mis op veel vlakken, maar hier was ie juist.
9/11
Aan het feit dat 15 van de 19 mannen die betrokken waren bij de aanslagen op 9/11 Saoedi’s waren en dat de hele al-Qaida hiërarchie een bijna exclusief Saoedisch verhaal was – Bin Laden zelf was familie van de koninklijke familie – is nooit de aandacht besteed die het verdiende. Wie dat toch probeerde te doen, werd belachelijk gemaakt of opzij gezet. Murawiec bijvoorbeeld werd uit de RAND Corporation gezet na zijn uitspraken. De RAND Corporation is een invloedrijke denktank in Washington, en ze wordt gefinancierd door de defensie-industrie.
28 pagina’s van het onderzoeksrapport naar 9/11 worden nog steeds ingehouden van publicatie, ook door Obama, die nochtans beloofd had ze te zullen vrijgeven. Het zijn pagina’s die gaan over de link met Saoedi-Arabië. Er staat onder meer in hoe werknemers van verschillende Saoedische consulaten in de VS actief de daders van 9/11 hielpen.
Agressiever dan ooit
Veertien jaar na 9/11 zijn de Saoedi’s agressiever en vastberadener dan ooit om het wahabisme, de Saoedische staatsgodsdienst, te verspreiden en afwijkende vormen van de islam te bestrijden. Ze gaven nooit zo veel geld uit als nu daarvoor. Dat geld vloeit naar islamistische organisaties maar sinds kort is het land ook actief en openlijk begonnen met het bestrijden van het “sjiitische gevaar”. Het begon een oorlog tegen Jemen bijvoorbeeld, waar het al maanden aan het bombarderen is, iets waarbij al honderden onschuldige vrouwen en kinderen zijn omgekomen ondertussen. Het krijgt daarbij geen enkele kritiek van het Westen.
Integendeel. Saoedi-Arabië zit sinds vorige week niet alleen in de VN-Mensenrechtenraad, de VN stelde, onder goedkeurend oog van Washington, Faisal Bin Hassan Trad, de ambassadeur van Saoedi-Arabië in Genève, als hoofd van de VN-Mensenrechtenraad.
Saoedi-Arabië is het enige land ter wereld waar het vrouwen grondwettelijk verboden is met de auto te rijden. Het is ook het land waar sinds januari al een stuk of 110 mensen onthoofd zijn. Openbaar. Het doet dat ondertussen bijna elke dag, want sinds de nieuwe koning Salman aan de macht is, is het alleen maar verergerd. Er zijn daar minderjarigen bij, en mentaal gehandicapten. Opkomen voor meer democratie is al genoeg in Saoedi-Arabië om je hoofd te verliezen. Vraag maar aan Ali Mohammed al-Nimr, die op z’n 16de meedeed aan een protestmars tijdens de Arabische Lente. Hij wordt binnenkort terechtgesteld.
Schuld van de “negers”
We hebben het hier over een land dat, toen een paar dagen geleden bijna 800 mensen vertrappeld werden in Mekka tijdens de Hadj, eerst claimde dat het die mensen hun eigen schuld was (nou ja, de wil van Allah), daarna suggereerde bij monde van prins Khaled al-Faisal, zowat de voorzitter van het bedevaartcomité, dat het de schuld was van “negers”. De Afrikaanse bedevaarders, in de ogen van de Saoedi’s, zijn dat niet echt evenwaardige mensen.
Nog veelzeggender was de reactie van koning Salman zelf op de kritiek dat Saoedië-Arabië misschien ook wel eens wat van die vluchtelingen uit Syrië kon opvangen. Salman heeft aangeboden om 200 moskees te bouwen in Duitsland voor de vluchtelingen die daar beland zijn. Geen geld, geen andere steun, nee, wahhabistische moskees, de Trojaanse paarden van de Saoedische kruistocht en dé broeihaarden van extremisme in het Westen.
Atoombom
Er is meer, zoveel meer. Zo kwam eerder dit jaar klokkenluidergewijs aan het licht dat Saoedi-Arabië “de strategische beslissing heeft genomen om kant-en-klare nucleaire wapens te kopen van Pakistan”, en dat de CIA een speciale task force had opgericht om dat in de gaten te houden. De Saoedisch hebben die stap gezet omdat ze de Amerikanen niet meer vertrouwen nu die een nucleaire deal met Iran hebben gesloten.
De Saoedische prins Turki bin Faisal liet zich al ontvallen dat “whatever the iranians have, we will have, too”. En voor de Saoedi’s is dat niet eens zo moeilijk. Geld is geen probleem, en in Pakistan heeft het land een bondgenoot die nog wat schulden heeft uitstaan bij de Saoedische koninklijke familie. Saoedi-Arabië levert Pakistan al jaren goedkope olie bijvoorbeeld, en het is algemeen geweten dat de Saoedi’s de jongste drie decennia voor een groot stuk het nucleaire programma van Islamabad hebben gefinancierd. Pakistan heeft naar schatting ondertussen 120 kernbommen. Het bouwt sinds 1998 versneld z’n arsenaal uit.
Lord Owen, de voormalige Britse minister van Buitenlandse Zaken, zei dat de beslissing van de Saoedi’s een gevaarlijke, nieuwe wapenwedloop zal veroorzaken. Turkije en Egypte zullen ook de atoombom willen als de Saoedi’s ze hebben, waarschuwde hij. Het zal je al opgevallen zijn: het zijn “voormalige” en “ex”-mensen die dan toch hun mond durven opendoen over zo’n dingen. Onze huidige machthebbers durven de confrontatie met Saoedi-Arabië niet aan te gaan. Er is de olie en de belangen van Westerse bedrijven daarin, plus de Saoedi’s kopen een pak wapens van ons.
Goeie klant voor onze wapens
Want terwijl intolerantie een groot exportproduct is van de Saoedi’s, hebben wij er ook eentje. In de periode 1998-2012 bijvoorbeeld heeft België voor meer dan 2 miljard euro wapens geleverd aan Saoedi-Arabië. Het koopt gemiddeld een zesde van alle wapens die in ons land worden gemaakt en het is daarmee na de VS de grootste klant voor België. Dat is belangrijk, want het gaat verder dan je denkt.
Saoedi-Arabië steunt al decennia groeperingen waar wij uiteindelijk tegen moeten gaan vechten en die ook bij ons aanslagen komen plegen. Van de Mudjahedin in het Afghanistan van de jaren 80, de taliban in het Afghanistan van de jaren 90, de meest extremistische strijders in Bosnië en Kosovo in de jaren 90, tot het Islamistisch Front in Syrië vandaag: steeds opnieuw komt Saoedi-Arabië terug als financierder en leverancier van militaire steun.
Met Islamitische Staat is het niet anders. We weten ondertussen al meer dan een half jaar dat het geld om Islamitische Staat op te starten via Koeweit uit voornamelijk Qatar en Saoedi-Arabië kwam. “Iedereen weet dat het geld via Koeweit gaat en uit de Golf komt”, zegt Andrew Tabler van het Washington Institute for Near East Policy.
In 2012 al riep de Amerikaanse buitenlandminister John Kerry prins Bandar bin Sultan, hoofd van de Saoedische inlichtingendienst en voormalig ambassadeur in Washington, op het matje. Bin Sultan wordt algemeen gezien als de man die de campagne om de Syrische president Assad te verwijderen in de gang stak. Kerry kreeg als antwoord dat hij de boom in kon. Want waar waren Amerika en Obama toen Assad chemische wapens gebruikte tegen moslimbroeders? In de zomer van 2013 nam Saoedi-Arabië de financiering van de Syrische rebellen bijna volledig over van Qatar, tot dan de grootste geldschieter.
Assad
En er werd niet alleen geld gegeven, op dat moment kwamen de meeste Syriëstrijders uit Saoedi-Arabië. In de moskeeën werd opgeroepen om Assads regime te beëindigen. Het punt is dat het anti-sjiietische Islamitische Staat zonder de financiële steun van Saoedi-Arabië nooit de middelen zou hebben gehad die het in positie bracht om zowel tegen het regime van Assad als tegen het Free Syrian Army te gaan vechten. En dat gaat op voor alle miserie sinds lang. Zonder financiering en wapens van Saoedi-Arabië zou er geen al-Qaida geweest zijn, of tenminste geen al-Qaida dat aanslagen in New York kon plegen.
Het is allemaal erg cynisch: IS bestaat zoals het is door de Saoedi’s. Toen ging het total loss en werd het een bedreiging voor de Saoedi’s, en op dat moment besloot het Westen in coalitie te gaan bombarderen. Tot dan was het vreselijk conflict in Syrië en Irak voor IS een affaire van afrekenen met sjiieten en andere niet-soennieten in de regio, maar niet daarbuiten.
Vuist
Het Westen durft niet alleen een vuist te maken tegen de politiek van Saoedi-Arabië op dat vlak, plus weigert in te gaan tegen het feit dat Saoedi-Arabië door sponsoring een haatdragende en xenofobe vorm van de Islam in de hele wereld promoot, het spreidt ook een opmerkelijke tolerantie tentoon voor de degoutante en decadente dingen die Saoedi’s hier komen doen.
Er was afgelopen zomer bijvoorbeeld het afsluiten van het strand La Mirandole aan de Côte d’Azur voor iedereen die niet bij het entourage van de Saoedische koning hoorde die daar op vakantie was. In Frankrijk zijn stranden publiek. Nou ja. Tenzij het Saoedisch koningshuis komt.
Een nicht van koning Salman duwde in haar villa in Orlando haar Indonesische meid van de trap. De meid raakte daarbij zwaar gewond. Ze verklaarde na het “ongeval” eerder klop te hebben gekregen van de Saoedische prinses, onder meer omdat ze was vergeten een pakje te versturen en een andere keer omdat ze “voor de prinses had gelopen in plaats van achter haar” tijdens een uitstap naar een shopping mall. Als iemand anders dat doet in Florida kijkt die aan tegen 15 jaar cel. De prinses kreeg een boete van 1.000 dollar.
Wat u ook eens zou moeten proberen is, wat de Saoedische prinses Maha al-Sudairi (die overigens ook al eens een meid in elkaar sloeg) nu al twee keer flikte in Parijs. In een periode van vijf maanden voor 20 miljoen euro gaan winkelen bij een stuk of 30 shops en nooit betalen. Zoals ze deed in 2009. Uiteindelijk werd vanuit Riyad toch betaald. In 2012 deed ze het opnieuw: weer 15 miljoen euro opgewandeld zonder te betalen, en ook een hotelrekening van 7 miljoen euro vertikt om te settelen. De politie werd erbij gehaald, maar: diplomatieke onschendbaarheid. Geld zagen de winkeliers nooit, ze konden gelukkig juridisch beslag laten leggen op twee containers met gekochte spullen van de prinses en in een veiling verkopen, zodat ze toch nog iets hadden. Maar: gestraft? Nee hoor.
En dan was er vorige week de 28-jarige Saoedische prins Majed Abulaziz Al-Saud. Hij werd in Los Angeles gearresteerd omdat hij een dienstmeid probeerde te dwingen tot orale seks. De politie werd door een buurtbewoner ingelicht, nadat die een vrouw had horen schreeuwen. Zij probeerde over de omheining te klimmen van het tientallen miljoenen kostende pand. Bij onderzoek bleek de prins nog vier vrouwen te hebben verkracht in zijn stulp in Beverly Hills. Hij werd na nog geen 24 uur vrijgelaten na het betalen van een borgsom van 300.000 dollar, een kleine 270.000 euro. En nu is hij spoorloos.
Symptomatisch
Het zijn maar een paar voorbeelden; maar ze zijn wel degelijk symptomatisch voor hoe we in het Westen omgaan met de Saoedi’s. Het is absurd om te denken iets te kunnen doen aan de radicalisering van de moslimwereld zonder Saoedi-Arabië aan te pakken.