De essentie: Telewerken in het buitenland trekt steeds meer werknemers en bedrijven aan.

• Bij een ‘workation’ wordt de duur van een vakantie verlengd, waarbij werknemers terug aan de slag gaan, maar nog even op dezelfde locatie vertoeven. Vooral jongeren die nog geen kinderen hebben, maken daar gebruik van.

• Dat zou een win-win zijn voor zowel de werkgever als werknemer. Het zou geen nadelige effecten hebben op de kwaliteit van het werk. Bedrijven kunnen haast niet anders: als telewerken door kandidaten en werknemers als een recht wordt beschouwd, is het een nieuw cruciaal element in de war for talent. 

• Voor enkelen zou het initiatief aantrekkelijk zijn om zo te ontsnappen aan de hoge inkomstenbelasting in eigen land.

Ook opmerkelijk: Een kwart van de Belgische werknemers zou ontslag overwegen als hun bedrijf hen niet toestaat aan ‘workation’ te doen, blijkt uit onderzoek van de mobiele bank N26.

• Meer dan de helft van de werkgevers (54 procent) is bereid ‘workation’ aan te bieden, blijkt uit onderzoek van rekruteringsbureau Robert Half.

• In een kwart van alle Belgische bedrijven zou dat al een mogelijkheid zijn, waarbij de helft niet neerkijkt op de duur ervan.

Opgepast: Toch zijn er een aantal beperkingen waarmee rekening moet worden gehouden.

• De werkgever bepaalt in welke mate je in het buitenland mag telewerken, afhankelijk van de administratieve kosten en juridische flexibiliteit.

• Wie meer dan 25 procent van zijn werktijd in een ander land doorbrengt, loopt het risico onderworpen te worden aan de sociale zekerheid van dat land.

• Verder is het belangrijk om na te gaan of de werknemer gedekt wordt door de arbeidsongevallenverzekering als die in het buitenland werkt.

• Wie langer dan 183 dagen buiten de staatsgrenzen werkt, zal in het betreffende land worden belast op de vergoeding voor de in het buitenland gewerkte dagen.

Om die redenen raden juristen bij Loyens & Loeff een korte duur van twee weken per jaar aan.

(ns)