Vier weken geleden beloofde ik mezelf dat ik het een maand zonder wiet zou doen. Geen wietolie, -dampen, -rook, -thee, -koekjes of -chocolaatjes, echt niks dat THC bevat. Nadat ik toch al enkele jaren bijna dagelijks enkele pufjes van mijn vaporizer en/of enkele druppeltjes wietolie nam, wou ik toch eens weten of het moeilijk zou zijn om dit een maand niet te doen. Enkele dagen pauze nemen, had ik wel al meermaals gedaan.

Ik zit nu dus volop in mijn onthouding, nog twee dagen om precies te zijn. Zelfs de wietzalf voor mijn gevoelige huid liet ik links liggen en verving ik door aloë vera.

Op dit moment zit ik goed in mijn vel en de wetenschap dat ik me zo kan voelen zonder cannabis maakt me nog blijer. Afhankelijk zijn van iets stemt me onzeker, maar aangezien ik best zonder kan hoef ik me daar geen zorgen meer over te maken. In mijn tabakstijdperk was dat wel een ander paar mouwen.

Maar niet de hele voorbije maand was rozengeur en maneschijn, er zijn zeker momenten geweest dat ik mijn trouwe vriendin cannabis sativa graag in mijn buurt had gehad. Toen ik me bijvoorbeeld op een avond heel eenzaam voelde had ik graag haar warmte gevoeld. Gelukkig heb ik lieve vrienden en vriendinnen die me evengoed (en soms zelfs nog beter) kunnen oppeppen.

Etherische olie en lavendel

Tijdens die periode van de maand waarop vrouwen een dag of vijf buikkrampen en rugpijn doorstaan mistte ik haar ook heel erg. Normaal gezien heb ik daar amper last van dankzij de wiet, maar nu was er geen uitweg.

Pijnstillers nemen doe ik niet, uit protest tegen Big Pharma. Dan maar mijn toevlucht genomen tot etherische olie van lavendel. De geur van lavendel zorgt voor afleiding waardoor je minder last hebt van de pijn, maar in vergelijking is cannabis wel een veel sterkere pijnstiller.

Ook die keer toen ik last had van hoofdpijn hielp lavendelolie om de dag door te komen. Die hoofdpijn was niet het gevolg van een afkick zoals je bij koffie wel hebt. Het was meer het gevolg van het feit dat ik me kwaad had gemaakt tegen iemand die het verdiende. Mijn zelfbeheersingslimiet ligt net iets lager op een nuchtere maag en dito hoofd.

Slapen

Ook toen ik – na vier nachten gewerkt te hebben- helemaal uit mijn bioritme was, lag ik ’s nachts te vloeken dat ik de slaap niet kon vatten. Goede slaapgewoonten bestaan eruit dat je op tijd gaat slapen en op hetzelfde uur, maar bij nachtwerk is dat niet mogelijk. Normaal heb ik dan een grote steun aan mijn vaporizer, nu moest ik dus improviseren.

Ik smeer nu lavendelolie aan mijn voetzolen en ik lees nog wat in bed ( maar dat doe ik sowieso). Magnesiumolie zou ook helpen maar dat heb ik nog niet uitgetest, kamille-olie (ook op de voetzolen te smeren) probeerde ik in het verleden ook al met positief resultaat!

Klinkt misschien wat suf en oubollig allemaal, maar uiteindelijk lukt het slapen me nu toch zonder middeltjes, zolang ik mezelf genoeg kan ontspannen, gezond eet en regelmatig ga wandelen of fietsen is er geen probleem.

Cannabisverslaving is onbestaand

Een cannabisverslaving is volgens mij dus onbestaand. Professor Tytgat, toxicoloog en farmacoloog, is het daarbij met mij eens, hij vergeleek cannabis al eerder met een snoepje:

“U en ik roken een joint. Geleidelijk aan gaan onze hersenen zeggen ‘dat was een aangenaam snoepje’ en we hunkeren er opnieuw naar. We begaan er geen moord voor, we zullen geen probleemgedrag veroorzaken maar we hebben wel zin in opnieuw een THC-snoepje.”

Wel jammer dat hij niet waarschuwt voor het feit dat cannabis gecombineerd met tabak in een joint veel verslavender werkt dan pure cannabis.

Ook professor in de psychiatrie aan de Harvard Medical School, Dr Lester Grinspoon gelooft niet in een cannabisverslaving. Patrick Dewals, bekend van zijn blog en Belgisch afgevaardigde van WeedLikeToTalk, had eind augustus een gesprek met hem.

Overbezorgd

Professor Grinspoon: “Ik geloof niet dat er zoiets als cannabisverslaving bestaat, maar de meeste mensen zijn overbezorgd als ze ontdekken dat hun kinderen cannabis gebruiken. Veel van hen reageren daardoor overdreven en nemen hun kind onmiddellijk mee naar een arts of psychiater. Deze arts heeft geen andere keuze dan de jongere de diagnose van cannabisverslaafde op te kleven, zoals vermeld in de DSM, anders wordt de arts niet vergoed.”

“Daarna gebruiken andere onderzoekers deze gegevens om aan te tonen dat 9 à 10 % van de cannabisgebruikers verslaafd zijn maar dat is een foute becijfering. Ik herinner me één van mijn studenten die cannabis rookte. Op een dag besloot hij te stoppen om aan zichzelf te bewijzen dat hij niet verslaafd was. Het inspireerde me en ik deed hetzelfde maar dan voor veertig dagen om te zien wat er gebeurde. Opnieuw beleefde ik geen nadelige gevolgen. De mensen die beweren dat marihuana verslavend is begeven zich op zeer dun ijs, ze hebben geen echt bewijs.”

In plaats van te spreken over een cannabisverslaving zouden we beter spreken van een cannabisgewoonte. Het is goed om een gewoonte af en toe te doorbreken, zo merk je of iets wel echt een gewoonte is en geen verslaving.

Binnen twee dagen haal ik mijn vaporizer terug van stal, ik kijk er al naar uit, met een glimlach op mijn gezicht. Dat gaat zo smaken! 🙂