Als we de manier waarop we materialen gebruiken niet veranderen, gaan we de broodnodige inzet van hernieuwbare en klimaatvriendelijke technologieën beperken en wordt klimaatverandering weer wat moeilijker om tegen te gaan.

Voor het hierboven genoemde afval van zonnepanelen, zou – mits de materialen efficiënt zouden kunnen worden teruggewonnen – dat een geschatte waarde hebben van zeker 15 miljard euro en zouden ze 2 miljard nieuwe zonnepanelen kunnen opleveren. Of bijna de helft van het aantal dat uit roulatie zal gaan.

Er zijn meer dan alleen financiële voordelen – 70 procent van de uitstoot van broeikasgassen is gekoppeld aan de winning, productie en het gebruik van goederen. Als de wereld dit niet vermindert, kunnen we klimaatverandering niet aanpakken. Het is dus van cruciaal belang om een ​​scenario te vermijden waarin technologieën zullen moeten concurreren om materialen.

Recyclingpercentage is minder dan 1 procent momenteel voor 30 kritieke elementen die nodig zijn voor toekomstige technologieën

Zo zijn halfgeleiders – materialen die veel worden gebruikt in computerchips – ook nodig voor zonnepanelen en energiezuinige verlichting. De magneten die nodig zijn voor windturbines zijn ook nodig voor koolstofarme voertuigen. Bepaalde elementen, zoals indium, worden al ontworpen op basis van opkomende zonnetechnologieën vanwege zorgen over het aanbod.

In 2020 werd naar schatting 100 miljard ton aan materialen uit de aarde gehaald, waarvan slechts 8,6 procent terug in de economie belandde. Als gevolg hiervan is elektronisch afval de snelst groeiende afvalstroom ter wereld met 53,6 miljoen ton geproduceerd in 2019 wereldwijd. Door een gebrek aan recyclinginfrastructuur, een slecht ontwerp voor het einde van de levensduur en inefficiënties in de recyclingprocessen, zullen de meeste van deze kritieke materialen in het afval verloren gaan. Het wereldwijde recyclingpercentage is minder dan 1 procent momenteel voor 30 kritieke elementen die nodig zijn voor toekomstige technologieën.

Een belangrijk ontwerpfout is dat we de neiging hebben om dingen aan elkaar te “lijmen”, waardoor er weinig andere keuze overblijft dan producten in kleine fragmenten van gemengde materialen te breken die dan moeilijk te scheiden zijn.

Een ander probleem komt naar voren in recent onderzoek naar het vergroten van de terugwinning van kritische grondstoffen uit afgedankte elektronica. Onderstaande figuur toont een typische printplaat en de locatie van de kritische materialen. Het laat zien hoe moeilijk het is om deze kritische materialen te extraheren. Ten eerste zijn ze in kleine hoeveelheden over de hele linie verspreid en ten tweede is geavanceerde apparatuur nodig om de positie van deze elementen te bepalen. Dit is voordat de scheidings- en terugwinningsprocessen zelfs maar kunnen beginnen.

Er is een beter ontwerp voor het einde van de levensduur, een grotere verwerkings- en recyclinginfrastructuur nodig om materialen te extraheren en opnieuw te gebruiken en om een ​​circulaire economie te volgen. Dit zal trouwens gunstig zijn voor de consument, met een beter ontwerp van producten die langer meegaan en gemakkelijk kunnen worden geüpgraded of gerepareerd. Er is een kans om opkomende technologieën vanaf het begin te ontwerpen met de circulaire economie in gedachten. Afval moet worden gezien als een hulpbron die maximaal voordeel voor de samenleving en werkelijk duurzame technologieën oplevert.

(kg)