Londen 1868, de setting van Assassin’s Creed Syndicate. De eerste Assassin van de moderne tijd, zo omschrijft Ubisoft de game. En dan was het Victoriaanse Londen de best mogelijke keuze, want de hele stad is vliegensvlug aan het transformeren. Jacob en Evie Frye binden de strijd aan met de Tempeliers. En wij mogen als speler heel Londen verkennen, in de grootste open wereld in Assassin’s Creed ooit. Hier zijn 9 redenen waarom wij wild zijn van deze game.

1. Londen, Londen, Londen

Vergeet Parijs, nu is het tijd voor een echte wereldstad. En dat was Londen in 1868 zeker al, want toen heerste het Verenigd Koninkrijk over de wereld met tal van koloniën. En als hoofdstad van zo veel gebieden moest de stad een waardig imago krijgen. Dit is dus het moment waarop de fundamenten van het moderne Londen worden gebouwd. Enkel de echte freaks zullen heel wat straten misschien nu al herkennen, maar iedereen die in Londen geweest is zal zeker de bekende monumenten en bruggen kunnen waarderen.

Big Ben, Westminster Abbey, Buckingham Palace, Trafalgar Square, St. Paul’s Cathedral, … allemaal zijn ze door de makers van het spel tot in detail nagebouwd. En je weet dat je die details in Assassin’s Creed zeker ziet wanneer je het gebouw beklimt.

Naast al die indrukwekkende monumenten was Londen ook een plaats vol contrasten. Je had heel rijk en heel arm, maar in deze periode begon ook de middenklasse zich te ontwikkelen. Veel onrecht werd in vraag gesteld en wij kunnen daar een handje bij helpen door bijvoorbeeld werkhuizen met kinderen te ontmantelen. En zo maken we van Londen een betere plaats.

2. Je speelt met twee personages, en Evie wordt je favoriet

Je had de kritiek al kunnen voorspellen als Ubisoft geen vrouwelijke protagonist in dit spel had gestoken. Ze losten het op door een broer en een zus de hoofdrol te geven: Jacob en Evie Frye. Ze zijn actief in de steden die rond Londen liggen, zoals Crawley, maar willen nu in de voetsporen van hun vader treden en in de hoofdstad orde op zaken gaan stellen. Sommige missies zijn wel verplicht te spelen met één van de twee personages, dus het is belangrijk dat je de vaardigheden en wapens van beide figuren regelmatig een update geeft. Maar in de vrije opdrachten zal je vermoedelijk al snel aan Evie de voorkeur geven.

Enerzijds omdat het leuk is om met een vrouw al die stoere bendeleden een flink pak slaag te geven, maar ook omdat Evie meer dan Jacob het typische Assassin’s Creed-profiel benadert. Evie is sterk in stealth, ze is intelligent en sluw, en ze denkt na over alles wat ze doet. Jacob is meer het type dat bij een ruzie de halve kroeg kort en klein zou slaan. Hij wil actie en gebruikt daarbij eerder zijn vuisten dan zijn verstand. Aan jou om te kiezen welk type je het liefst wil inzetten, maar wij houden van Evie.

3. De rope launcher is een godsgeschenk

Klimmen ging nog nooit zo snel dankzij de rope launcher. In de eerste missies beschik je nog niet over dit geniale ding, dus je zal zeker het verschil merken wanneer je hem in handen krijgt. Sta je onder of op een gebouw, dan zal je kunnen zien naar waar je een touw kunt schieten om te klimmen of te dalen. Dit is vooral handig wanneer je op de vlucht bent voor vijanden. Je waant je soms de Victoriaanse versie van Spider-Man wanneer je van dak naar dak vliegt. En toch is het anders, want je moet wel degelijk nog steeds zelf klimmen. Je wordt dus niet naar een dak toegetrokken, maar dat klimmen gaat zo wel veel sneller.

Het klimwerk is trouwens ook wel verbeterd in deze Assassin’s Creed. Je gaat vlotter dan ooit naar boven, en zeker monumenten zoals Big Ben wil je toch ook eens zonder die rope launcher beklimmen. Maar perfect is het nog niet, soms hapert het nog een beetje en dan is die rope launcher de perfecte oplossing. Geweldige uitvinding!

4. De nadruk ligt meer dan ooit op het verhaal

Hier moeten we meteen bij vermelden dat er geen multiplayer in Assassin’s Creed Syndicate zit. Voor je als trouwe fan een hartaanval krijgt, willen wij toch even kwijt dat dit een uitstekende beslissing van Ubisoft is. Voor veel spelers was die co-op in het verleden al meer afleiding dan plezier, en nu krijg je er een geweldige single player voor in de plaats. Deze game heeft zo veel te bieden dat je totaal geen nood hebt aan een multiplayer.

5. Je krijgt er een gigantische open wereld voor in de plaats

Dit is de grootste open wereld ooit in Assassin’s Creed, en daarom is het een verademing dat je geen andere spelers tegenkomt. Het is één grote speeltuin waarin je jezelf kunt uitleven. Londen is in verschillende gebieden verdeeld en die moet je uiteraard veroveren: eerst ga je naar Whitechapel, daarna volgen Lambeth Soutwark, de City of London, Westminster, de Strand en de Thames. Dus daar ben je echt wel even zoet mee. Naast de uitgebreide verhaalmissies zijn er veel zijmissies die je een beeld geven van de machtsstrijd die in de straten van Londen aan de gang was.

Enkele terugkerende opdrachten: in vijandig gebied binnendringen en tempeliers elimineren, een premie verdienen voor de ontvoering van een gezochte persoon, kinderen bevrijden uit een werkhuis, of gewoon een bendevesting veroveren. En natuurlijk moet je overal de uitkijkpunten beklimmen, zodat er nog meer lekkers op je kaart verschijnt. Vaak voel je je veiliger op de daken van Londen, maar je moet ook af en toe door de straten lopen, want daar duiken plots verschillende nevenopdrachten op. Bijvoorbeeld wanneer iemand wordt bestolen en jij de dief moet onderscheppen. Of wanneer iemand in koelen bloede wordt vermoord en jij hetzelfde mag doen met de moordenaar.

In vorige edities van Assassin’s Creed ging dat repetitieve karakter ons vaak snel vervelen, maar dat is hier niet het geval. Enkele weken geleden mocht newsmonkey het spel in Londen al gaan testen, en het smaakte naar meer. Na een tiental uren spelen is Assassin’s Creed Syndicate nog altijd even verslavend. De missies zijn onderling dan ook voldoende afwisselend. In de werkhuizen moet je bijvoorbeeld eerst de alarmbel saboteren, zodat je de kinderen zonder risico kunt bevrijden. Bij een ontvoering hoor je de gezochte persoon in leven te houden en vervolgens met een koets naar een bepaalde plek te brengen. En natuurlijk wordt dit op ieder niveau een beetje moeilijker.

6. Je kan je eigen bende oprichten

Er zijn dan wel geen andere menselijke spelers bij betrokken, toch ben je nooit alleen in Assassin’s Creed Syndicate. Je kan niet alleen kiezen tussen Jacob en Evie, maar in de veroverde gebieden kan je ook nog eens leden rekruteren om je eigen bende samen te stellen. Doorheen het spel kunnen tot vijf figuren je op de voet volgen en meevechten wanneer dat nodig is. Zij kunnen wel sterven, maar er lopen er genoeg rond die direct de plaats van gesneuvelde leden kunnen innemen. Tja, Londen was toen ook redelijk harteloos.

7. Er is nog zo veel te doen buiten het spel

Naast het verhaal en de missies is het gewoon geweldig om even in de straten en steegjes van het Victoriaanse Londen te verdwalen. Je waant je een beetje Doctor Who en kunt als toerist een citytrip naar bijna 150 jaar geleden maken. Je kan je ook op allerlei manieren verplaatsen door de stad. Je kan per koets door de straten racen, je kan met een stoomboot over de Thames varen. Of je kan gewoon de trein nemen, want dat is je schuilplaats en je ziet hem de hele tijd op je kaart door Londen rijden. Het oog voor detail is bijzonder in deze game. Zelfs de muziek die je af en toe hoort is afkomstig uit die tijd en is aangepast aan de regio’s in het spel. En dan zijn er nog de dialecten, de pubs, …

8. Je komt bekende gezichten tegen

Londen is een goudmijn voor de makers van Assassin’s Creed, dus mocht het zonde zijn als ze dan de vele historische inwoners van de stad zouden vergeten. Zet je schrap voor ontmoetingen en missies met onder andere Charles Dickens, Charles Darwin, Graham Bell, verpleegster Florence Nightingale en Queen Victoria. Wat zeiden we ook weer over Doctor Who?

9. Het spel leeft: het weer verandert, de tijd tikt voort

Londen is geen vaste setting in het spel. Net zoals in bijvoorbeeld The Crew is dit een open wereld waarin de tijd een rol speelt. Zo nu en dan valt de nacht, wordt het mistig, begint het te regenen, klaart het weer op, etc. Niet dat het om de vijf minuten nacht wordt, maar de tijd is in elk geval niet vergeten. Je hoeft alleen maar even naar Big Ben te kijken. En het is echt prachtig om op een hoog monument te staan wanneer je in de verte de duisternis ziet opdoemen die Londen dreigt op te slokken. En oh ja, in 1868 kon je nog sterren zien, veel sterren.

Onze conclusie: 9/10

De makers van Assassin’s Creed Syndicate zijn duidelijk terug naar hun tekentafel gegaan om te zien hoe ze hun games een nieuw elan konden geven. Dat was niet zonder risico, en misschien deel je ons optimisme niet omdat je net een grote fan was van die multiplayer. Het is een beetje als een grote chef in de keuken die na jaren besluit om één van zijn beroemdste recepten wat te pimpen door ingrediënten te schrappen en te vervangen door nieuwe smaken. Het gerecht dat je te eten krijgt is nog altijd hetzelfde, maar de smaken geven een nieuwe ervaring. Of die beter is, dat hangt nu net van smaak af natuurlijk.

Maar we zijn er wel zeker van dat Assassin’s Creed Syndicate nu het potentieel heeft om door een veel breder publiek te worden gesmaakt dan voorheen. En dat is wat het spel nodig had, aangezien het in een niche zat en zo het einde van de reeks in de verre verte misschien wel opdoemde. Nu komt het wel goed, want Assassin’s Creed Syndicate is voor ons de beste ooit, en één van de toppers van dit najaar.

(0 – 2: verschrikkelijk; 3 – 4: slecht; 5 – 6. oké; 7 – 8: uitstekend; 9-10: absolute top)