Micronaties bestaan er in alle maten en vormen, en op gelijk welk continent. Sommige micronaties claimen gebied op Antarctica, anderen een stuk overstromingsgebied en nog anderen een oud zeefort. Maar Israëli Eli Avivi besloot een nationaal park te redden van de ondergang, en stichtte daarom dan maar zijn eigen micronatie: Akhzivland.
Az-Zeeb (of Achzib) was eeuwen voor Christus een Palestijns vissersdorpje. Later kwam hier een Kanaänitische stad bovenop te staan, ten tijde van de Kruisvaarders zelfs een omwalde stad. In de Arabisch-Israëlische oorlog van 1948 werd de regio echter veroverd door de Israëlische Carmeli Brigade, en werden de inwoners verdreven naar Akko of Libanon. Vier jaar later was het gebied nog steeds leeg, dus vestigde Eli Avivi zich hier. Het begin van alle problemen.
Geschiedenis
In eerste instantie wou Israël het gebied gebruiken om een militaire basis te vestigen. Avivi mocht er blijven, op voorwaarde dat hij geheim agent voor de veiligheidsdienst Shin Bet zou worden. Avivi weigerde.
Daarop sloot Israël in 1961 een akkoord met de Franse Club Med, die van het gebied een resort wou maken. De rest moest worden omgevormd tot nationaal park, en alle huizen moesten dus weg. Dat was echter buiten Avivi gerekend. Die verzette zich tegen de bulldozers, een beetje zoals Gandalf tegen de Balrog in Lord of the Rings.
Avivi startte een rechtszaak en betoogde dat het vernielen van de regio vandalisme is tegenover de historische waarde van het gebied. Hierop startte Israël een pestbeleid, waarbij het stuk grond van Avivi volledig werd ommuurd, een beetje zoals met de Palestijnen in de Gazastrook gebeurt.
Dit was de aanleiding voor Avivi om Akhzivland te stichten: hij en zijn vrouw bleven de enige twee inwoners. Naast zijn eigen woonst bouwde hij een hostel en een museum in het huis van de vroegere dorpsleider. Hierop werd Akhzivland een toeristische trekpleister.
Al snel werd de locatie, mede door de figuur van Eli Avivi, een toevluchtsoord voor hippies. In 1972 organiseerde Akhzivland zelfs een rock concert, genre Woodstock. Het werd dan ook door sommigen gezien als ‘hippiestaat’, maar ook verschillende artiesten, modellen, schrijvers en politici kwamen op bezoek. Onder hen ex-president Shimon Peres, Paul Newman en Sophia Loren.
Zoals in elke micronatie, moest ook Akhzivland voldoen aan enkele voorwaarden, zoals een staatsvorm en vlag. De leider van het land leek alleszins duidelijk. Eli Avivi werd de eerste president van Akhzivland: de grondwet bepaalt dat de president democratisch wordt verkozen door middel van zijn eigen stem. Een vlag kwam er ook, en zelfs een nationaal volkslied.
Na de stichting van Akhzivland kwam ook een extra diplomatiek relletje: Avivi werd gearresteerd door Israël en werd tien dagen vastgehouden: de rechter oordeelde echter dat “het creëren van een eigen staat zonder toestemming” niet in het Israëlisch of Internationaal strafwetboek staat, en dat de aantijgingen dus ongegrond waren. Als compensatie voor de rechtszaak moest Israël het grondgebied van Akhzivland voor 99 jaar ter beschikking stellen van Avivi.
Militair conflict
In 1971 vond echter ook een militair conflict plaats op het grondgebied van Akhzivland: zes gewapende Palestijnen landden op de kust van de micronatie vanuit Libanon. Eén van hen drong het huis van Avivi binnen, maar werd daar gespot en onder schot gehouden door diens vrouw Rina. Twee anderen werden door het Israëlisch leger opgepakt aan de boot; de overige drie konden iets verder op het land tegengehouden worden.
Daarna werd Avivi door de overheid gerust gelaten. Wel was zijn eigen land een toeristische bestemming. Zelfs de Israëlische toeristische diensten namen Akhzivland op in rondleidingen en brochures. In het kader van erkenning kunnen andere micronaties wel jaloers zijn op Avivi!
In 2018 stierf de president van Akhzivland echter aan een longontsteking, na 47 jaar regeren. Rina blijft alleen over, als enige inwoner van Akhzivland, en de facto president. Ze heeft tenslotte alleen maar zichzelf te verkiezen, want zoals de grondwet schrijft: “De president wordt democratisch verkozen door middel van zijn eigen stem.”
(mah)