Hendrik Bogaert, voormalig staatssecretaris en West-Vlaams boegbeeld van CD&V, liet lange tijd niets meer van zich horen. Maar de laatste tijd is Bogaert steeds actiever op z’n blog. En hij springt vandaag onverwacht N-VA ter hulp: “De transfers tussen Vlaanderen en Wallonië verminderen niet onder deze regering.”
Bart De Wever en Hendrik Bogaert zijn oude bekenden. Eens het kartel tussen N-VA en CD&V gesmeed was in 2004, probeerden ze samen het communautaire op de agenda te zetten. In een auto met caravan achtervolgden ze de bus waarmee Steve Stevaert en zijn sp.a in Rotterdam op bezoek gingen bij Wouter Bos. Samen pleitten ze voor “het doorprikken van het Paarse verhaal”, en samen wonnen ze uiteindelijk de verkiezingen in 2004.
Vandaag is Bart De Wever leider van de grootste regeringspartij. Bogaert was nog wel staatssecretaris onder Elio Di Rupo (PS), maar in de regering Michel I was er geen plaats voor hem. ‘Gewoon’ kamerlid, nauwelijks nog zichtbaar. En zeggen dat Bogaert’s partij wel deel uitmaakt van een coalitie die voor hem niets anders dan de vervulling van een oude droom kan zijn: eindelijk centrum-rechts, in een land dat enkel door centrum-links leek geleid te kunnen worden.
Bogaert hield zich dus opvallend stil na de regeringsvorming, meer dan een jaar geleden ondertussen. Maar nu komt hij boven water. Met een opvallende oproep: de boodschap van N-VA om over het communautaire na te denken, wel daar heeft hij oren naar. Dat die boodschap vooral voor intern gebruik bedoeld is (Hendrik Vuye moest langs de kant geschoven), daar heeft Bogaert lak aan.
“Geen duurzame oplossing voor een duurzaam probleem”
“Er kan wel nagedacht worden over de toekomst. De vraag is of er in de toekomst nog verdere staatshervorming moet en zal gepland worden. Het antwoord op die vraag is volgens mij volmondig ja”, zo stelt hij. Zijn partij rondde dan wel onder de regering Di Rupo de zesde staatshervorming af, maar het werk is niet klaar. “Er zijn belangrijke bevoegdheden, die op de lijst van mijn partij stonden om over te gaan, niet overgegaan. Dit is ook normaal, in een onderhandeling kan men niet alles binnenhalen. Maar wie nu tegenstander is van de overdracht van die bevoegdheden moet iets uitleggen.”
“De transfers tussen Vlaanderen en Wallonië verminderen ook onder deze regering niet. De belastingverlagingen in de tax shift voor wie werkt, lijken op het eerste zicht Vlaanderen te bevoordelen. Het aandeel mensen dat werk heeft, ligt bij ons namelijk hoger dan in Wallonië. Maar anderzijds wegen de nieuwe belastingen op sparen en op consumptie in Vlaanderen meer door. Wellicht doet de tax shift de transfers dus noch stijgen noch dalen.”
En opvallend, Bogaert deelt dan eigenlijk helemaal de analyse die de N-VA ook maakt: “De kloof tussen politiek Vlaanderen en politiek Wallonië is nog nooit zo groot geweest. De sociaal-economische recepten voor meer welvaart en welzijn en de visies op de asielcrisis convergeren niet. Meer dan ooit zijn er 2 democratieën in België.”
“Ik steun deze regering, haar samenstelling en de meeste beleidslijnen. Ik pleit dus niet voor een terugkeer van de PS. Maar er zijn geen argumenten om verdere belangrijke stappen in de staatshervorming principieel uit te sluiten. Er is geen duurzame oplossing voor een duurzaam probleem gevonden. Daarom is hoogstens de pauzeknop van de staatshervorming ingeduwd.”