Turkse Belgen van sp.a en CD&V durven eerst Erdogan niet aan te vallen, schieten dan plots wakker op Twitter

door Wouter Verschelden
gepubliceerd op dinsdag 26 april 2016 om 10:17 •
4 min lezen

Beetje gênant wel: Het Laatste Nieuws vroeg Belgische politici met Turkse roots wat zij vonden van Turkse president Erdogan en diens pogingen om de (pers)vrijheid in Turkije aan banden te leggen. Wat bleek? Het overgrote deel had geen enkele zin om Erdogan aan te vallen, sp.a’er Ahmet Koç verdedigt zelfs Erdogan ronduit, CD&V’er Ali Caglar zegt “dat de persvrijheid is toegenomen”. En plots, nadat de krant erover schreef, begonnen ze te tweeten…

“Gaat de Turkse president Erdogan niet over de schreef door de persvrijheid te beknotten?” Een redelijk heldere vraag, zo lijkt het ons. De afgelopen dagen nog kwam het ene voorbeeld na het andere van hoe Erdogan intimideert, en z’n macht misbruikt om vrije meningsuiting tegen te gaan.

Het Laatste Nieuws kwam tot de vaststelling dat het niet makkelijk is voor politici met Turkse roots om daar even helder en duidelijk op te antwoorden. Want Erdogan is behoorlijk populair bij Turkse Belgen, en niet iedereen wil zomaar die ‘achterban’ kwijt raken.

Ze belden negen ‘hoge profielen’ van Turkse Belgen, en kregen enkel van Meyrem Almaci (Groen) en Zuhal Demir (N-VA) een glashelder antwoord. “Journalisten die worden opgesloten voor het schrijven van een kritische column, kranten die worden overgenomen: dat zijn zaken die hier niet zouden kunnen. En Europa mag dat ook eens duidelijk beginnen te maken. Maar juist nu staan Angela Merkel en Donald Tusk in Turkije handjes te schudden”, zegt Demir.

Persvrijheid en vrije meningsuiting zijn fundamenteel.
Als democraat moeten we deze Europese waarden overal verdedigen. #woordenwederwoord
— Veli Yüksel (@veliyuksel) April 26, 2016

Almaci is even kritisch: “Europa heeft een slechte deal gesloten met Turkije over de vluchtelingen. Niet goed voor de vluchtelingen en niet goed voor Europa zelf, dat zie je nu wel duidelijk. Het wordt tijd dat Europa dit devies hanteert: practice what you preach.” En Almaci heeft nog een terechte opmerking: “Niet alleen politici van Turkse oorsprong zouden zich hierover moeten uitspreken, ook de andere partijvoorzitters mogen zich gerust laten horen. Het is te stil gebleven.”

Zowel Wouter Beke (CD&V) als John Crombez (sp.a) zitten op dat vlak een beetje lastig. De Genkse schepen Ali Caglar (CD&V) verdedigt Erdogan voluit. “De persvrijheid is erop vooruitgegaan”, laat hij optekenen. En ook: “Voor zover ik het volg, is er in Turkije redelijk veel vrijheid, maar daarom is er nog geen carte blanche. Dat is ook in Europa niet het geval.” En Ahmet Koç van sp.a gaat nog een stapje verder: “Ik vind niet dat hij de persvrijheid beknot. Van hieruit lijkt dat misschien het geval, maar dat is een karikatuur. Hij vervolgt enkel journalisten of media die meeheulen met organisaties die de staatsveiligheid bedreigen. Dat moét hij doen als staatshoofd. Een perskaart is geen vrijbrief om de staat te ondermijnen. En hij spant processen aan tegen mensen die hem persoonlijk beledigen. Dat vind ik gerechtvaardigd.”

“Die man heeft een probleem”, reageerde sp.a-partijvoorzitter John Crombez al aan Het Laatste Nieuws. En kijk, vandaag, na het verschijnen van het artikel, reageren een aantal prominenten met Turkse roots toch plots, nadat ze gisteren niet thuis gaven. Zowel kamerlid Veli Yüksel (CD&V) als Vlaams parlementslid Güler Turan (sp.a) als Resul Tapmaz (sp.a) stuurden tweets waarin het het plots hebben over mensenrechten en persvrijheid. Fatma Pehilvan, kamerlid voor sp.a, is de enige die niets liet horen op sociale media.

Yüksel en Turan gebruiken daarbij zelfs bijna letterlijk dezelfde zin: “persvrijheid en vrije meningsuiting zijn fundamenteel”. En even opvallend: niemand heeft het over Erdogan bij naam, laat staan over Turkije.