Welk land brengt er vanavond vuurwerk mee en wie zingt de hoogste noot?

Trek uw twee stoutste outfits boven elkaar aan zodat u halverwege de avond uw rokje uit kunt trekken; het is weer zover! Tijd om te aanschouwen hoe Europa liederlijk strijdt om de hoofdplaats in het Eurovisiesongfestival! Deze grandioze week begint zoals altijd op dinsdag met de eerste Halve Finale, waarin 18 (heus – dat zijn er nog meer dan vorig jaar) landen in het midden van een arena worden gedumpt en elkaar de oren letterlijk van het lijf moeten zingen om één van de 10 beschikbare plaatsen in de Finale op zaterdag te verdienen.

Wat valt er te zeggen over die 18 deelnemers? Wat kunnen we vanavond zoal verwachten? Ik heb vakkundig en voorzichtig één heel memorabele regel tekst uit ieder nummer geplukt. Zo hoeft u vanavond alvast niet op de teksten te letten – want u kent ze dan reeds. Naar eigen traditie geef ik ook aan iedere performance een prijs. Hier telt immers: deelnemen is belachelijker dan winnen.

FINLAND || Sandhja – “Sing it Away”

Samenvatting: Een funky popnummer, u gebracht door een Finse met Indische roots en haar vijf achtergrondzangeressen die er allemaal moeite mee hebben om stil te blijven staan.
Let op de tekst: “When you feel like your dreams are beaten down/and your fire is losing its light/There’s no need to be carrying a frown/I’ll help you sing it out tonight.” Sandhja gelooft erg in de helende kracht van muziek – mocht u toevallig in een slecht humeur zijn omdat dat ellendige Songfestival weer eens op tv is, dan moet u gewoon even meezingen en bent u zo weer goedgeluimd.
De Wegwerpprijs: Dit nummer is helemaal niet mis, maar het maakt gewoon geen schijn van kans. De Zweedse producers kozen voor een uptempo nummer om de show op gang te trekken en hoewel dàt perfect zal lukken, zit de kans er dik in dat de kijker thuis er zich aan het einde niets meer van herinnert. U kan er best goed op dansen (mocht u daar zin in hebben) maar desondanks is het allemaal erg vrijblijvend.

GRIEKENLAND || Argo – “Utopian Land”

Samenvatting: Een soort langzame versie van “Wat zullen we drinken?”, maar dan in het Grieks en aanzienlijk minder aanstekelijk.
Let op de tekst: “We’re the rise in the rising sun/Dance with us and have some fun.” Deze vrolijke oproep tot dansen moet u niet te letterlijk nemen – want van een opzwepend ritme is er niet bepaald sprake. Elders in het nummer rijmt één van de rappers het woord “ξημερών” (“dageraad”) honderd keer met zichzelf.
De Prijs voor Meeste Talen: “Utopian Land” is het enige nummer dit jaar dat gebracht wordt in drie talen: in het Engels, Grieks en in het Pontisch. Dat laatste is een specifiek dialect van het Grieks – dus tja, of dat nu echt telt.
De Prijs voor de Meest Verbeterde Groepsnaam: Verderop in dit lijstje zult u de Prijs voor de Slechtste Groepsnaam aantreffen. Ook Griekenland kwam daar in eerste instantie voor in aanmerking, tenminste, voordat de groep van naam veranderde naar het mythisch klinkende “Argo”. Voorheen heette het collectief “EuroPond”, en dat is een schande.
De Prijs voor het Beëindigste Tijdperk: U zou dit voorbarig kunnen noemen, maar dit zou wel eens het eerste jaar sinds de introductie van de halve finale in 2004 kunnen zijn dat Griekenland niet doorstoot naar de finale op 14 mei. Fingers crossed.

MOLDAVIË || Lidia Isaac – “Falling Stars”

Samenvatting: Een dance-nummer zoals het alleen in Moldavië nog gemaakt kan worden en zoals je anno 2016 alleen op het Songfestival nog kan horen.
Let op de tekst: “And will our fall turn us to pieces?/All of our love turned into dust?” Lidia vergelijkt zichzelf en haar geliefde met vallende sterren, maar houdt het wel enigszins wetenschappelijk verantwoord. Zal de liefde opbranden wanneer het koppel terug de atmosfeer binnenkomt?
De Yoeri Gagarin-prijs: Lidia staat niet alleen op het podium. Ze heeft een danser meegebracht die, goh ja, hoe zal ik het zeggen, wel weet hoe hij de ruimte moet opvullen.
De “Tien Jaar Jonger” Prijs: Interpreteer deze prijs vooral niet verkeerd. Ik bedoel niet dat de artieste er zo strak uit ziet dat je zou denken dat ze in de plaats van yoghurt potjes diadermine uitlepelt bij het ontbijt. Neen: Lidia had dit nummer gewoon tien jaar geleden moeten zingen, want het klinkt alsof het rechtstreeks uit 2006 komt. Om van te smullen.
De Prijs voor het Sympathiekste Gebaar: Toen buurland Roemenië halverwege april onverwacht gediskwalificeerd werd omdat het land de organisatie van het Songfestival meer dan 10 miljoen euro verschuldigd was, reikte Lidia de hand naar haar medekandidaat. Ze nodigde Ovidiu Anton, die niet meer mag optreden, uit om haar lied om te vormen naar een duet. Hoewel het écht de moeite had kunnen zijn, wees Ovidiu de uitnodiging beleefd af.

HONGARIJE || Freddie – “Pioneer”

Samenvatting: Een stem als schuurpapier, maar een nummer waar je been spontaan van in het rond begint te stompen.
Let op de tekst: “A million lies in a million temples/It’s only fear/Become a pioneer.” Freddie waarschuwt Europa ervoor dat ze zich niet moeten laten bedriegen door religieuze leugens; veel beter is het immers om zelf een sekte te beginnen en anderen voor de gek te houden.
De Prijs voor Spannendste Sponsor: Sinds februari wordt Freddie gesponsord door Pepe Jeans. Als uw oog toevallig afdwaalt, besef dan heel goed dat het hier uiteraard gewoon om product placement gaat.
De Prijs voor de Meest Misplaatste Monnik: Naar Eurosongnormen houdt Freddie het relatief bescheiden op het podium. Hij wordt enkel begeleid door drie achtergrondzangers die in de handen klappen en door een soort salto’s makende Boeddhistische monnik die op een grote trommel slaat.

KROATIË || Nina Kraljic – “Lighthouse”

Samenvatting: Etherische ballad met een waanzinnig krachtige stem.
Let op de tekst: “Harbor’s near/No more fear/Wall of clouds disappears/So I steer/To the pier.” Mocht ik een prijs uitreiken voor de meest tenenkrullende rijmelarij, dan ging die ongetwijfeld naar Kroatië. In de tweede strofe van het nummer gaat de tekst even volledig de mist in.
De “Welkom Terug!”-prijs: U wist misschien niet eens hoe hard u hen miste, maar de voorbije twee jaar bleef de Kroatische inzending gewoon thuis. Gelukkig hoort u eindelijk weer “Zagreb calling!”
De Prijs voor de Machtigste Modulatie: Hoe kan het ook anders: dit jaar hoort u weer een flink aantal nummers waarin het laatste refrein een toontje hoger wordt gezongen dan de vorige. In “Lighthouse” wordt er bij ieder nieuw refrein een schepje bovenop gedaan, maar met die buitengewoon heerlijke laatste modulatie kan er dit jaar niets vergeleken worden.

NEDERLAND || Douwe Bob – “Slow Down”

Samenvatting: Makkelijke meezingcountry met een band op het podium en een niet onaantrekkelijke jongen achter de micro.
Let op de tekst: “Mister, can you help me?/Cause it seems I’ve been led astray.” Douwe Bob voelt zich verloren in onze huidige maatschappij, waar alles vlug, vlug, vlug moet en waarin het moeilijk is om nog echt te genieten. Dit nummers roept ons allen op om het even rustiger aan te doen en een kleine pauze te nemen.
De Prijs voor Bobste Bar: Douwe houdt zodanig veel van kroegen, dat hij er ook in zijn eigen huis één gebouwd heeft. Die krijgt u te zien in zijn introductiefilmpje. Maar wist u dat Douwe Bob de voorbije week een café heeft uitgebaat in Stockholm? Hij nodigde alle andere artiesten uit om zich lazarus te komen zuipen, en dat was misschien wel een hele slimme sabotagetechniek.
De Prijs voor het Zinderendste Zwijgen: Op papier klinkt het heel dwaas – en het zou in werkelijkheid ook wel ’ns heel dwaas kunnen uitpakken – maar de Nederlandse delegatie komt dit jaar met een ietwat experimenteel idee. Naar het einde van het nummer toe leggen Douwe Bob en zijn band de hele boel plots tien seconden stil en laten ze het aan het publiek over om de stilte op te vullen. Hoe het publiek zal reageren en wat er tijdens die tien seconden zal gebeuren, weet voorlopig nog niemand.

ARMENIË || Iveta Mukuchyan – “LoveWave”

Samenvatting: Imposant, bombastisch, dramatisch en ongelooflijk seksueel. Een overweldigende muzikale ervaring die moeilijk in één zin te omschrijven valt.
Let op de tekst: “It’s taking over me.” Het is zo’n beetje de enige zin van het nummer die verstaanbaar is, maar hij omvat ook meteen de essentie: Iveta wordt overspoeld door een heuse tsunami die spontaan een kettingreactie aan emoties teweegbrengt. Een combinatie van liefde en lust maakt zich meester van haar gehele lichaam.
De Proximusprijs: Iveta begint haar nummer door zacht “hey, it’s me” te fluisteren in de microfoon en vervolgens een ietwat bizarre monoloog op te zeggen. Adele deed het onlangs net een tikkeltje beter, maar deze is ook best leuk.

SAN MARINO || Serhat – “I Didn’t Know”

Samenvatting: Een onverklaarbare kruising tussen Serge Gainsbourg en Boney M.
Let op de tekst: “I’ve got to say I’m addicted.” Luister; u verklaart me vast voor gek, maar ook ik ben compleet verslaafd aan dit nummer.
De Prijs voor de Raakste Remix: Onderschat nooit de kracht van sociale media. Toen de eerste versie van dit bizarre nummer uitkwam – inclusief duizelingwekkend onbegrijpelijke videoclip – waren de Eurofans niet onmiddellijk laaiend enthousiast over de ballade. Gelukkig ontdekten ze dat Serhat via Spotify ook een disco-remix van hetzelfde lied had opgenomen, en zo gingen de poppen aan het dansen. Er werd een petitie opgestart – en met succes: Serhat veranderde zijn arrangement van ballade naar disco.
De Prijs voor het Intrigerendste Importproduct: Van 2012 tot 2014 stuurde San Marino de zangeres Valentina Monetta. In 2015 stuurden ze twee zangers die al eerder hadden deelgenomen aan het Junior Songfestival. Toen was de voorraad artiesten in San Marino op, en bij gebrek aan nieuw kanonnenvoer in eigen land, haalden ze dit jaar dan maar een artiest uit Turkije. Serhat is zo’n beetje de plaatselijke Luc Appermont. Hij presenteert de Turkse versie van Jeopardy!, maar heeft eigenlijk een diploma als tandarts. Ik verzin dit echt niet. Elk woord is waar.

RUSLAND || Sergey Lazarev – “You Are the Only One”

Samenvatting: Een technisch hoogstandje, begeleid door verduiveld catchy schlagerpop.
Let op de tekst: “Thunder and lightning/It’s getting exciting.” Het is misschien de idiootste tekst die u vandaag zult horen, maar geloof me vrij: over een paar dagen zult ook u vrolijk meezingen.
De Prijs voor de Kitscherigste Knaller: Een stevige beat, een goedkope songtekst en een gratuite modulatie op het einde. In theorie is “You Are the Only One” perfect voor het Songfestival – en ook bij de wedkantoren staat Rusland de voorbije maand stevig op de eerste plaats. Maar dit Europese liedjesfestijn is flink veranderd sinds 2008, toen Rusland voor het eerst de overwinning haalde, en omdat het inmiddels 2016 is, voegt Sergey er dus maar wat visueel spektakel aan toe. Er wordt gedanst, geklauterd, met één vingertje in de lucht gewezen, en voor de één of andere reden zijn er vleugels.

TSJECHIË || Gabriela Guncikova – “I Stand”

Samenvatting: Ietwat vervelend doch stijlvolle ballade die niet echt ergens heen gaat, maar desalniettemin toch niet geheel onaangenaam is.
Let op de tekst: “I am thanking you/You made me/You are my air.” Een beetje te dramatisch voor mijn smaak. Ik ben immers van mening dat je enkel écht oprecht “you made me” kan zeggen tegen Dokter Victor Frankenstein.
De Prijs voor het Traagste Tempo: Van een beat valt hier in elk geval niet te spreken. We zijn in elk geval blij dat zij gewoon blijft staan; dan kunnen wij makkelijk weglopen.
De Achterblijversprijs: Tsjechië vertegenwoordigen is een dubieuze eer. Ondanks verwoede pogingen, haalden ze nog nooit eerder de finale, maar daar zou dit jaar wel eens verandering in kunnen komen. Al is het alleen maar omdat we het Tsjechië zo gunnen.

CYPRUS || Minus One – “Alter Ego”

Samenvatting: Schlager-rock van absolute topklasse.
Let op de tekst: “This kind of love would lock my heart in jail” Niets mis met de tekst; het is alleen de uitspraak die het doet klinken als “lock my heart in gel”.
De “Twilight: Breaking Dawn”-prijs: Het nummer wordt nog leuker dan het al is als u zich even inbeeldt dat het gezongen wordt vanuit het perspectief van Bella uit Twilight die er moeite mee heeft om tussen Edward en Jacob te kiezen.
De “Als een leeuw in een kooi”-prijs: Niet alleen de leden van deze band zitten op het podium opgesloten in een kooi, maar tijdens de repetities maakte Cyprus ook gebruik van hologrammen. Het is daadwerkelijk 2016.
De Prijs voor de Leukste Naam: In de eerste plaats gaat deze prijs naar alle groepsleden individueel. Zo heet de bassist Antonis Loizides en heet de gitarist Constantinos Amerikanos – maar het belangrijkst van al is de leadzanger, want die heet gewoonweg Francois. Zo’n dingen maken me oprecht gelukkig. Maar ook achter de groepsnaam zit een geinig verhaal. Op een dag moest de groep ergens op een Cypriotische braderie optreden terwijl één van hun bandleden ontbrak. Uit paniek schreeuwde Francois toen “No! We are still minus one!” en de rest is geschiedenis.

OOSTENRIJK || ZOE – “Loin d’ici”

Samenvatting: Mierzoete chanson met een keiharde dansbeat; sierlijk en stomp tegelijkertijd. Een kruising tussen Assepoester en Cascada.
Let op de tekst: “Dans un pays loin d’ici, à la recherche du paradis” Zo, nu kan u met gemak 80% van het nummer meezingen.
De Prijs voor de Gekste Taalkeuze: Het Frans is geen landstaal in Oostenrijk, maar toch schreef Zoë Straub samen met haar vader een Franstalig nummer voor het festival. Haar styling ligt bovendien in handen van haar stiefmoeder, en zo is er toch nog iets typisch Oostenrijks aan deze act.
De Prijs voor de Leukste Snoet: U zou halverwege het optreden van Zoë kunnen denken dat u naar een Disney-prinses aan het kijken bent, maar neen, ze bestaat echt! Schattig, kleurrijk, leuk om naar te kijken, en ze zingt nog goed ook. Er komen net geen eekhoorns op haar schouder zitten.

ESTLAND || Jüri Pootsmann – “Play”

Samenvatting: Elegant retro-nummer met een zwoel refrein en het heerlijke geluid van een klokkenspel (ik bedoel het instrument, al moet u tijdens het voorfilmpje naar het schijnt ook vooral de ogen openhouden)
Let op de tekst: “We might seem so obvious to me/But not to you.” Ook voor Jüri gaat het over de liefde. Meer bepaald over dat moment waarop je weet dat je verliefd bent, en je dénkt dat de ander verliefd is, en je met honderd vragen in je hoofd zit die de situatie niet bevorderen. De boodschap van het nummer is duidelijk: eerst doen wat je voelt, en daarna pas denken.
De Prijs voor de Koddigste Koorknaap: Als jongen zong Jüri Pootsmann in een koor, maar omwille van zijn hoge stem zong hij steeds met de meisjes mee. Daar kwam in de puberteit verandering in, want plots zakte zijn stem aanzienlijk waardoor hij met een behoorlijke bariton kwam te zitten. Een geweldig stemgeluid. U hoort mij in elk geval niet klagen.
De Prijs voor Zwoelste Zwadderich: Mocht “Harry Potter” zich in Estland afspelen, dan kwam Jüri Pootsmann ongetwijfeld in aanmerking voor de rol van Draco Malfidus. Hij ziet er gevaarlijk uit, maar naast het podium is hij, voor zover men mij heeft wijsgemaakt, echt een hele lieve jongen.
De “Goodbye to Yesterday”-prijs: Zwaait u maar eens flink naar vorig jaar. Het was de eerste keer sinds lange tijd dat alle Baltische staten in de finale stonden, en dat succes willen Letland, Litouwen en Estland graag herhalen. Estland koos opnieuw voor een sfeervol nummer geschreven door Stig Rasta, de schrijver die vorig jaar samen met Elina Born het prachtige duet “Goodbye to Yestrday” ten berde bracht. Ze eindigden als zevende, en wie weet, misschien zit dat er dit jaar ook wel in.
De Prijs voor Beste Bondsong: Zwoel, maar gevaarlijk. Shaken, not stirred. De act wordt ondergedompeld in de sfeer van een rokerig casino royale – inclusief speelkaarten. Je ziet Daniel Craig op de achtergrond zelfs bijna een martini bestellen.

AZERBAIJAN || Samra Rahimli – “Miracle”

Samenvatting: Niet al te toonvast gezongen popnummer van dertien-in-een-dozijn.
Let op de tekst: “Guess I’ve had enough, boy, guess I’m done/Like a burning fire, now it’s gone.” En wij maar denken dat een kampvuur juist blijft smeulen.
De Koopjeshoek-prijs: “Miracle” is één van de vele nummers die dit jaar door Zweedse componisten geschreven werden. De schrijvers dienden het eerst in voor de Zweedse preselectie Melodifestivalen, waar het gezongen zou worden door Molly Peterson Hammar (onthou die naam, u hoort er later nog van), maar die koos uiteindelijk voor een ander nummer en “Miracle” bleef achter. De componisten gingen dus maar aankloppen bij Azerbaijan, en die namen dit voorspelbare staaltje Scandipop met open armen aan.
De Prijs voor het Beëindigste Tijdperk (Runner-up): Ook Azerbeidzjan kon reeds ieder jaar rekenen op een plek in de finale. Het nummer is gemakkelijk verteerbaar, maar Samra werd tijdens de repetities vooral vocaal minder positief ontvangen. Zouden ook zij voor het eerst de finale mislopen?

MONTENEGRO || Highway – “The Real Thing”

Samenvatting: Een wansmakelijk agressief rocknummer dat als puntje bij paaltje komt niet eens slecht genoeg is om te blijven hangen.
Let op de tekst: “I’m going to feel what my body knows/Gonna fight for your love/Gonna run/Gonna feel good.” Als u de tekst negeert, hoort u vooral veel geweld. Als u naar de tekst luistert, hoort u vooral mannen die hun eigen genot voorop stellen. Het is allemaal heel erg agressief heteroseksueel, en dat hoeft wat mij betreft op het Songfestival echt niet.
De Prijs Omdat Het Moet: Eigenlijk heb ik niet veel zin om hier woorden aan vuil te maken. Muzikaal is het absoluut geen ramp, maar het is allemaal zo ongelooflijk overbodig. Hier zit niemand in Europa op te wachten.

IJSLAND || Greta Salome – “Hear them Calling”

Samenvatting: Duistere folk met een heel erg effectief gebruik van projectie-effecten.
Let op de tekst: “I hear them calling me/I hear them whispering/They’re singing: ‘Now we are coming home’.” Of Greta Salome last heeft van stemmen in haar hoofd, of ze in contact staat met bovennatuurlijke wezens; het blijft allemaal een beetje angstaanjagend en mysterieus.
“I’ll Be Back” Award (derde plaats): Het zou jammer zijn als u Greta Salome niet meer herkent, want in 2012 zong ze “Never Forget”, een klassieker onder de Europese nichten met wansmaak. Toen was het goed voor een twintigste plaats; deze keer zou het wel eens een stuk beter kunnen uitpakken.

BOSNIË & HERZEGOVINA || Dalal & Deen ft. Ana Ruchner & Jala – “Ljubav je”

Samenvatting: Alles wat u wil, en ook een heleboel dingen die u niet wil. Een dramatisch duet! Een schaars geklede celliste! Prikkeldraad! De plotse, onverwachte verschijning van een rapper!
Let op de tekst: “Ljubav je/Začarani krug/Svako dođe na svoj red/Svako plati svoj dug.” Dat is Bosnisch en in het Nederlands luidt dat “Liefde is een vicieuze cirkel/Ieder krijgt zijn beurt/Ieder betaalt zijn schuld”. Een kaartspel van jokers en pokers, quoi.
De Prijs voor de Slechtste Groepsnaam: Of hier überhaupt sprake is van een groepsnaam, valt nog te bekijken. Of dat wat uitmaakt? Nu ja, een catchy groepsnaam, voor Agneta & Bjorn ft. Benny & Annafrid hielp het in elk geval wel.
De Prijs voor de Geweldigste Gezichtsbeharing: Twee leden van dit viertal hebben een baard waar u toch even naar zult kijken en waar u van zult zeggen ‘goh, dat is best een baard”. Of ik het over de mannen of de vrouwen heb, laat ik volstrekt in het midden.
“I’ll Be Back” Award (tweede plaats): Slechts één lid van deze vrolijke bende zagen we al eerder op het Songfestival – en dat was 12 jaar geleden in Istanbul. Met het ongeëvenaarde “In The Disco” wist Deen in 2004 een …… plaats te behalen, al onthielden we hem vooral omwille van zijn babyroze crop top en de sensuele kreet “music is what I want”. Deen houdt het dit jaar een stuk deftiger – wellicht omdat hij zijn hele schoonfamilie uitgenodigd heeft op het podium.

MALTA || Ira Losco – “Walk on Water”

Samenvatting: Een met gospel-invloeden doorspekt popnummer.
Let op de tekst: “I feel like I can walk on water/And now I’m gonna walk on water.” Vergeet Jezus Christus. Sedert dit jaar is er een nieuwe messias en haar naam is Ira Losco.
“I’ll Be Back” Award: Ook Ira Losco deed al eerder mee. Ze werd tweede in 2002, wellicht het slechtste Songfestival van dit millennium. Ze klopte toen Sergio, maar werd verslagen door een vrouw die een paar keer een andere outfit aandeed op het podium. Toch bleef ze een superster in eigen land, en haar “Seventh Wonder” wordt door sommige fans nog steeds erg hoog in het vaandel gedragen.
De Kameleonprijs: Ira slaagt er in om zich in iedere situatie aan te passen. Toen zij de Maltese preselectie won, was de internationale reactie op haar winnende nummer “Chameleon” tamelijk lauw. Er werd gebrainstormd en achter gesloten deuren werden een aantal andere nummers bezongen en besproken. Uiteindelijk kwam “Walk on Water” als winnaar uit de bus.
De Prijs voor Backingste Vocal: Eén van de achtergrondzangeressen die Ira Losco zullen bijstaan, is de schrijfster van het nummer. U zou haar naam moeten herkennen: ze heet inderdaad Molly Peterson Hammar en is een Zweeds supertalent. Ze sloeg er helaas niet in om dit jaar haar eigen land te vertegenwoordigen, maar ach; Malta is even goed. Misschien zelfs beter.
De MILF-prijs: De geruchten gingen al enkele weken de ronde, maar sinds dit weekend weten we het pas echt zeker: Ira Losco staat vanavond hartstikke zwanger op het podium. Het kind is pas voor in augustus, dus dat ze straks per ongeluk écht op (gebroken) water loopt, daar hoeven we niet voor te vrezen.

Dat zijn ze: 18 kandidaten met slechts 10 finaleplaatsen te winnen. Nu weet u wie ze zijn en nu weet u wat u van hen kan verwachten. Ontdek vanavond wie er zich doorheen de eerste halve finale weet te worstelen!