Wie zet de windmachines aan en wie zingt er naast de toon?

Haal uw meest zilveren buffalo’s tevoorschijn van op zolder en leer alvast hoe u geblinddoekt een salto moet doen, want het is weer zover! Tijd om te aanschouwen hoe Europa liederlijk strijdt om de hoofdplaats in het Eurovisiesongfestival! Nadat twee topfavorieten (IJsland! Estland!) sneuvelden, gaat deze grandioze week verder op donderdag met de tweede Halve Finale, waarin 18 (jawel!) landen in het midden van een arena worden gedumpt en elkaar de oren letterlijk van het lijf moeten zingen om één van de 10 beschikbare plaatsen in de Finale op zaterdag te verdienen.

Wat valt er te zeggen over die 18 deelnemers? Wat kunnen we vanavond zoal verwachten? Ik heb vakkundig en voorzichtig één heel memorabele regel tekst uit ieder nummer geplukt. Zo hoeft u vanavond alvast niet op de teksten te letten – want u kent ze dan reeds. Naar eigen traditie geef ik ook aan iedere performance een prijs. Hier telt immers: deelnemen is belachelijker dan winnen.

LETLAND || Justs – “Heartbeat”

Samenvatting: Zo rood en rauw als een biefstuk, maar zo modern en meezingbaar als een nummer moet zijn.
Let op de tekst: “I’m getting wild when I’m alone/I learned by heart you’re not my own.” In ietwat gebroken Engels probeert Justs Sirmais het weer goed te maken met zijn geliefde: hij verlangt weer naar een hartslag naast de zijne, en niet meer naar iemand die “de zijne” is.
De Prijs voor het Verstandigste Voortborduren: Letland debuteerde in 2000 op het Songfestival met “My Star” van Brainstorm en haalde er meteen de tweede plaats mee. In 2002 sloegen ze er nog in te winnen, maar sindsdien ging het bergaf. Nummers zoals “Pirates of the Sea”, “Beautiful Song” en “Cake to Bake” (de titels zeggen in dit geval écht genoeg) werden er de norm. Vorig jaar bracht men daar echter verandering in, toen de waanzinnige avant-garde-amazone Aminata de boel stillegde met haar “Love Injected”, goed voor een welverdiende zesde plaats. Om toch in dezelfde lijn verder te gaan, besloot men dit jaar weer een nummer te sturen met tekst en muziek van Aminata Savadogo.

POLEN || Michal Szpak – “Color of your Life”

Samenvatting: Langharig werkschuw tuig zingt een gedateerde ballad.
Let op de tekst: “There is no smoke with fire.” Gezongen op het meest dramatische moment van het nummer, maar helaas zonder vuur op het podium.
De Prijs voor de Potsierlijkste Preselectie: Begin maart organiseerde men in Polen een wedstrijd om een act voor Stockholm te selecteren. Nog voor er een winnaar was, stond Polen bij de wedkantoren plots en onverwacht op nummer één. Eén van de kandidaten was immers de internationaal bekende artieste Margaret, die deelnam met “Cool Me Down”, een potentiële zomerhit met een catchy reggae-beat. Hoewel men haar elders al zag als een mogelijke winnaar voor het hele Songfestival, dacht men er in Polen anders over en koos men voor deze ex-X-Factor-kandidaat en zijn langzame ballade.
De “Oh-oh-oh”-Prijs: Lang niet het enige nummer dat dit jaar gebruik maakt van “oh-oh-oh”s, maar Michal geeft dit nummer een soort stadium-rock gevoel en dat maakt het heel leuk om mee te kwelen.

ZWITSERLAND || Rykka – “Last of Our Kind”

Samenvatting: Sia-achtige power ballad die door het ijle stemgeluid van de zangeres een beetje aan kracht mist.
Let op de tekst: “Soldier, take off your armor/Show me your heart: this is home.” Ze mag dan wel geen favoriet zijn bij de fans, dit is misschien wel mijn favoriete zin tekst van dit jaar. Het nummer insinueert een poging om een wereld opnieuw op te bouwen; een wereld waarin te veel verloren is maar waarin liefde volgens Rykka nog steeds moet primeren.
De Prijs voor het Indrukwekkendste Importproduct: In 1988 was Zwitserland verantwoordelijk voor één van de grootste popfenomenen die het Songfestival ooit heeft voortgebracht. Een onbekende Canadese zangeres met Zwitserse roots trad aan en sloeg er zomaar in om de hele santenboetiek voor zich te winnen. Jammer dat we daarna amper nog iets hebben gehoord van Céline Dion. De Zwitsers vonden dit jaar gelukkig een nieuwe Canadese om hun land te vertegenwoordigen. Ze heet Christina Maria Rieder, maar op het podium noemt ze zichzelf “Rykka”. Leuke meid, maar een overwinning zit er deze keer niet in.
De Toiletpauze-prijs: We horen u al denken: het is nog te vroeg op de avond om een pauze te nemen! Het gaat ook niet over u. Nee, wanneer Rykka zingt lijkt het gewoon een beetje alsof ze heel dringend moet.
De Prijs voor de Meest Curieuze Coupe: Enkele weken geleden had Rykka nog witblond stijl haar. Vervolgens kreeg haar kapsel een roze tintje. Vorige week verscheen ze in Stockholm om te repeteren met een blauwe krullenkop, als een soort in-de-verf-gezette Annie.Welke kleur we vanavond te zien krijgen, is nog maar de vraag.

ISRAEL || Hovi Star – “Made of Stars”

Samenvatting:Eén van de weinige ballades die dit jaar écht werken.
Let op de tekst: “Tell me that you understand/Come in close and take my hand/Let’s float across the sky like there’s no floor and there’s no ceiling and/Dance with me like we are made of stars.” De bridge van het nummer en de opbouw naar het explosieve laatste refrein is wellicht het hoogtepunt van het nummer. Dit is nu hoe je moet rijmen.
De Prijs voor het Duurste Grapje: Hoewel er in alle acts dit jaar flink wat geld gepompt is, is Hovi Star de enige artiest die dit jaar met trots verkondigt dat hij straks met 16.000 euro aan vuurwerk het podium opstapt. En dat terwijl hij een pak van 20.000 euro draagt – al heeft die prijs vooral met de diamanten te maken. Het mag, en het zal schitteren.
De Prijs voor de Underdog: Het is altijd moeilijk om te voorspellen hoe Israel het zal doen. In 2014 was Mei Finegold één van de topfavorieten, maar haalde ze niet eens de finale. Vorig jaar behaalden ze dan weer de top 10 met “Golden Boy”. Het nummer van dit jaar is door dezelfde componist geschreven, maar is compleet iets anders. “Made of Stars” zou het goed moeten doen, misschien alleen maar omdat de androgyne Hovi Star het met zo veel overtuiging brengt – ieder woord dat hij zingt lijkt vanuit zijn roze hart te komen en het is gewoon ongelooflijk geloofwaardig. Als er gerechtigheid in de wereld is, dan eindigt ook dit zaterdag erg hoog.

WIT-RUSLAND || IVAN – “Help you fly”

Samenvatting: Wellicht het meest catchy nummer dit jaar: gemakkelijke pop-rock met een behoorlijk technologisch vernuftige stage show.
Let op de tekst: “It’s time you release yourself/Before you can let go.” Ivan laat zijn innerlijke vogel vrij, maar door zijn accent klinkt het alsof hij “you can let’s go” zingt, en zo’n versprekingen, ja, dat is nou waar Eurosong over gaat.
De Prijs voor de Verwarrendste Titel: Het nummer heet “Help You Fly”, maar tijdens het refrein zingt Ivan eigenlijk “I will help you learn how to fly” – er zitten dus nog drie extra woorden tussen. “How to Fly” had misschien makkelijker geweest. Bovendien lijkt Ivan nogal gefascineerd door wolven, en wat die op hun beurt met vliegen te maken hebben, dat mag de kat weten.
De Prijs voor de Perfectste Promotie: Misschien hoorde u er al iets over, want vorige maand kwam Ivan serieus in de spotlights te staan. Zijn team beweerde dat hij in Stockholm naakt op het podium zou verschijnen, geflankeerd door wolven. Het nummer, dat eigenlijk uitermate middelmatig is, kreeg plots dubbel zo veel aandacht. Hoewel men in twijfel trok dat de EBU de act zou toestaan, verscheen Ivan wel op verschillende promo-events met de wolf Shakira aan zijn zijde. Riskant. Of het hem uiteindelijk gelukt is, ziet u vanavond.

SERVIË || ZAA Sanja Vucic – “Goodbye (Shelter)”

Samenvatting: Dramatische ballad, gezongen door de zangeres met waarschijnlijk de sterkste stem van dit jaar.
Let op de tekst: “I thought that it was supposed to hurt me; I thought that it was love.” Sanja wil met dit nummer de aandacht vestigen op een belangrijk thema: huiselijk geweld. De tekst gebruikt exact de juiste woorden om een ingewikkelde situatie op een heldere, respectvolle manier duidelijk te maken. Sanja laat over zich heen wandelen omdat ze “denkt dat het zo hoort”, maar naarmate het nummer verder gaat, geeft ze zichzelf de kracht om verder te gaan en te blijven vechten.
De Prijs voor het In-Eigen-Boek-Kijken: De manier waarop het nummer in beeld wordt gebracht, doet een tikkeltje denken aan “Molitva”, het prachtige nummer waarmee Servië in 2007 het Songfestival won. Vooral de rode kleur en de zangeressen die als één blok achter Sanja komen te staan, lijken op een poging om dat vorige succes te herhalen. Als het van mij afhangt, dan mag het.

IERLAND || Nicky Byrne – “Sunlight”

Samenvatting: Typisch popnummer dat je makkelijk kan meezingen nog voor het eerste refrein voorbij is.
Let op de tekst: “Fight like we’re winners/Love like beginners.” In een nummer dat klinkt alsof het geschreven is door willekeurige spreuken van de Bond zonder Naam uit een hoed te trekken (“Don’t be afraid, it’s only dark till the world turns round!”) is ook het refrein even nietszeggend positief. De ellenlange waslijst aan clichés zorgen er alleen maar voor dat het nummer des te gemakkelijker te verteren valt – maar achteraf blijf je toch een beetje op je honger zitten.
De Severus Sneep-prijs: De titel van het nummer is “Sunlight”, maar Nicky spreekt het uit alsof het twee woorden zijn, met een iets te lange pauze tussenin. Alan Rickman zou trots geweest zijn.
De “Get Ready!”-prijs: U kent Nicky Byrne sowieso, al zegt de naam u misschien niet meteen wat. Zo’n dikke vijftien jaar geleden stond hij meermaals bovenaan de hitlijsten als lid van de boyband Westlife. Hij was die ene die de minste solo’s mocht zingen en dat vertelt u misschien wel iets over zijn vocale capaciteiten.

F.Y.R. MACEDONIË || Kaliopi – “Dona”

Samenvatting: Een ietwat ouderwets nummer dat volledig opgetild wordt door een buitengewoon geroutineerde en getalenteerde performer.
Let op de tekst: “Dona, dona, dona, dona, dona, dona.” Dit nummer wordt in het Macedonisch gezongen en wat het betekent, is mij dus niet helemaal duidelijk. Ook de betekenis van de titel is wat vaag, want “dona” betekent eigenlijk niets. Maar zelfs zonder er een woord van te verstaan, voel je de rauwe passie wanneer Kaliope Bukle op het podium staat. Ze maakt het in interviews wel duidelijk dat ze “dona, dona, dona” zingt en niet “donut, donut, donut” – maar ’t is te laat, u zult het toch horen.
“I’ll Be Back” Award (derde plaats): Kaliopi is al sinds de jaren ’80 actief en in 1996 nam ze voor het eerst deel aan het Songfestival. Helaas kwam ze toen niet door de voorrondes en bleef een live-optreden uit. Gelukkig mocht ze het de volle 16 jaar later in 2012 nog eens proberen. Ze bracht Macedonië naar een dertiende plaats met het geniale “Crno i belo”. Omdat Macedonië sindsdien in de halve finale blijft hangen, besloten ze om haar nog maar ’ns een kans te geven. Wat mij betreft is het nummer meeslepend genoeg om door te stoten, maar helaas zit de kans er in dat ze de finale weer misloopt.
De Prijs voor het Kibbelendste Koppel: Net als alle andere nummers uit haar repertoire werd “Dona” geschreven door Romeo Grill, de ex-man van Kaliopi. Op de vraag of het vuur van hun scheiding invloed heeft gehad op het schrijven van dit nummer, antwoordde ze met de glimlach “oh yes, we are fighting much better now.”

LITOUWEN || Donny Montell – “Waiting for this Night”

Samenvatting: Justin Bieber-achtige popsong met opzwepende “oh-oh-oh”s en aanstellerige dansmoves.
Let op de tekst: “With a hungry heart/Every day apart” Donny moet zoveel moeite doen om de volgende lettergreep te zingen dat hij af en toe de laatste letter van het woord laat vallen. Dat wordt dan “with a hungry ha, every day apa.” Misschien heeft hij er op geoefend. In elk geval de moeite om op te letten.
“I’ll Be Back” Award (tweede plaats): Donatas Montvydas, alias Donny Montell, liet zichzelf in 2012 al opmerken, toen hij het tot de 14e plaats schopte met een buitengewoon bizar nummer waarin hij eerst een volle minuut met een blinddoek op zijn gezicht stond te zingen en vervolgens meerdere salto’s over het podium begon te maken. Vanavond zien we Donny voor de tweede keer zijn acrobatische kunsten presenteren.

AUSTRALIË || Dami Im – “Sound of Silence”

Samenvatting: Net wat te lang aanslepende ballade waar vooral naar het einde toe het stemvolume indrukwekkender is dan het nummer zelf.
Let op de tekst: “Trying to feel your love through FaceTime.” Volgens de regels van de European Broadcasting Union mogen er geen merknamen in de tekst van een nummer vermeld worden. Daarom moest Valentina Monetta uit San Marino in 2012 de titel van haar nummer “the Facebook Song” veranderen naar “the Social Network Song” en moet Teo uit Wit-Rusland in 2014 “Google Maps” vervangen door “all the maps”. Omdat men wat Australië betreft toch altijd een beetje flexibeler is, vonden ze er een hele flauwe uitleg voor: eigenlijk staat het in de officieel ingediende tekst geschreven met kleine letters en als twee aparte woorden, “face time”. Hoewel ze het dus duidelijk over de chat-app heeft, knijpt de EBU nog maar eens een oogje dicht.
De Prijs voor de Mottigste Doos: Neen, ik heb het niet over de zangeres – die ziet er prima uit. Alleen spendeert ze vrijwel het hele nummer zittend op een kubus op het podium. Het nummer is daardoor weinig dynamisch, al probeert ze met haar stem wel zo acrobatisch mogelijk te zijn.
De “Wat Doet U Hier Nog Steeds” Prijs: U herinnert zich misschien nog dat Australië vorig jaar “éénmalig” mocht deelnemen om de zestigste verjaardag van het festival te vieren. Ook dat bleek een leugentje want de EBU veranderde van gedacht (dat doen ze wel vaker) en liet Australië nog een keer terugkomen. Alleen had het voor mij op deze manier niet gehoefd.

SLOVENIË || ManuElla – “Blue and Red”

Samenvatting: Taylor Swift-lookalike zingt Taylor Swift-soundalike.
Let op de tekst: “How can I mix red and blue together?” Als uw spontane reactie “paars!” was; gefeliciteerd, u weet blijkbaar meer over kleuren dan de gemiddelde Sloveense popster. Natuurlijk bedoelt ze het anders: rood staat voor passionele nachten in het heetst van de strijd, blauw staat voor de momenten waarop het er minder vrolijk aan toegaat. ManuElla zingt over een gebroken relatie die beide elementen omvatte: maar hoe kijk je terug op het verleden? Hoe combineer je blijdschap met tristesse?
De Pixarprijs: Zie hierboven. De boodschap van het nummer is eigenlijk gewoon vrijwel dezelfde als in de recente Pixar-film Inside Out. Leuke film, dat wel, maar euh… wacht, hadden we het over een nummer?
De “Wacht, niet wegzappen!”-prijs: ManuElla lijkt na tweederde van haar nummer plots te beseffen dat er niet veel aan het gebeuren is en tovert dus compleet uit het niets een gimmick tevoorschijn. Wij maar hopen dat het om een kledingwissel ging, maar nee. Als u van willekeurige paaldansers houdt, dan wordt u vanavond wellicht heel gelukkig gemaakt.

BULGARIJE || Poli Genova – “If Love Was A Crime”

Samenvatting: Hedendaags nummer met een gek dansje, klaar om tienmaal per dag op de radio gespeeld te worden.
Let op de tekst: “Oh, daj mi ljubavta/Daj mi ljubavta!” Voor de rest zingt Poli haar nummer in het Engels, maar deze ene regel in het Bulgaars is er één die u spontaan mee zal willen zingen. De vertaling is “geef me liefde”, en zo weet u tenminste wat u aan het zingen zult zijn.
De Prijs voor de Opvallendste Outfit: Met haar half-geschoren hoofd en haar zwartleren oplichtpak, ziet Poli er uit alsof ze ontsnapt is uit The Fifth Element. U kijkt vanavond naar de toekomst.
“I’ll Be Back” Award: Bulgarije heeft er af en toe moeite mee om een goede prestatie neer te zetten. Men dacht dat Poli Genova er in 2011 het met opzwepende “Na inat” in zou slagen, maar ze eindigde helaas als 12e in een halve finale van 19 inzendingen. Vijf jaar later komt ze terug en haar wraak zal zoet zijn.

DENEMARKEN || Lighthouse X – “Soldiers of Love”

Samenvatting: Verteerbare boybandpop, gebracht door drie dertigers die er veertig uitzien en dus heel erg hun best moeten doen (maar er niet in slagen) om “boyband” cool te laten overkomen.
Let op de tekst: “Take my hand/And never let go.” Laat toch maar gewoon los.
De Prijs voor de Verrassendste Victorie: Het lijkt wel een specialiteit van de Denen geworden: wanneer twee honden vechten om een been, loopt de derde er mee heen. In de aanloop naar hun nationale selectie waren alle ogen gericht op de twee blonde diva’s Simone en Anja (heus geen huisvrouwen), maar toen puntje bij paaltje kwam, kroop deze boyband tussen beiden in en raapte het drietal meer stemmen bij elkaar.
De Liliane St.-Pierre-prijs: Toen België in 1987 de eer had om het Songfestival te organiseren, lieten we Liliane St.-Pierre de titel verdedigen. “Soldiers of Love” had goed moeten zijn voor een tweede overwinning op rij, maar dat was buiten Johnny Logan gerekend, die met “Hold Me Now” één van de meest memorabele Songfestivalnummers aller tijden bracht. Dit Deense deuntje is catchy, maar valt bezwaarlijk memorabel te noemen.
De Kate Ryan-prijs: Normaal gezien kies ik ervoor de Kate Ryan-prijs uit te reiken aan de act die door fans op voorhand absurd hoog wordt ingeschat, maar op het Songfestival zelf niet verder dan de halve finales komt. In dit geval geef ik Denemarken echter de prijs omdat ze blijkbaar ergens in een magazijn de lichtgevende microfoonstandaarden van Kate Ryan uit 2006 hebben teruggevonden. Je t’adore, Denemarken, zelfs zonder kniezwengel.
De Prijs voor Guiltiest Pleasure: Dit nummer is compleet kansloos, maar toch schiet het nu al twee maanden aan een stuk te pas en te onpas door mijn hoofd. Ik ben er zo onderhand wel klaar mee.

OEKRAÏNE || Jamala – “1944”

Samenvatting: Hoog dramatisch, maar diep persoonlijk – af en toe krijgt u op het Songfestival ook pure emotie te zien. Het is het waard om hier met een open geest naar te luisteren.
Let op de tekst: “Yaşlığıma toyalmadım, men bu yerde yaşalmadım,” Het refrein wordt gezongen in het Tataars, de taal van Jamala’s grootmoeder, en vrij vertaald luidt het; “Ik kon mijn jeugd hier niet doorbrengen, omdat jullie mij de vrede ontnamen.”
De Prijs voor Welkomste Wederkeer: Vorig jaar moesten we het stellen zonder Oekraïne op het Songfestival en hun afwezigheid ging niet onopgemerkt voorbij. Oekraïne staat immers garant voor kwaliteit: van hun twaalf vorige deelnames waren er acht goed voor een plek in de top 10.
De Prijs voor Beste Backstory: Tussen 1941 en 1944 werden meer dan tweehonderdduizend Tataren uit de Krim door Stalin gedeporteerd naar Centraal-Azië. Onder hen ook de grootmoeder van Jamala. De zangeres werd door dat familieverhaal geïnspireerd om dit nummer te schrijven.
De Prijs voor de Machtigste Middelvinger: Een lied zingen over iets dat in de Krim gebeurt, lijkt op het eerste zicht een ietwat dubieuze beslissing, maar bij nader inzien is het een ronduit geniale zet. Door het nummer “1944” te noemen en er een hoopvolle boodschap in te verweven, kadert Jamala haar verhaal in een historische context en valt het niet expliciet onder de regels die politiek-getinte inzendingen verbieden. Desalniettemin is het onmogelijk om het nummer niet te interpreteren als een welgemeende “fuck you” naar het huidige Rusland.

NOORWEGEN || Agnete – “Icebreaker”

Samenvatting: Een nummer dat er ook nog is. Eigentijds, maar verward.
Let op de tekst: “I’ll be your icebreaker, when you’re stuck in frozen water, frozen water.” Als iemand een ijsbreker nodig heeft terwijl hij vastzit in “bevroren water”, wil dat dan zeggen dat hij het water is ingesukkeld voor de bovenkant bevroor? Wanneer is dat water beginnen vriezen? En wacht, betekent “frozen water” eigenlijk niet gewoon hetzelfde als ijs? Duizenden vragen zonder antwoord – maar al bij al laat het me koud.
De Pechvogelprijs: Agnete voelt zich al een tijdje niet al te best. Omwille van mentale en fysieke gezondheidsredenen verscheen ze de voorbije week amper op persconferenties. Ook op de rode loper bleef zij de enige afwezige.
De Prijs voor de Tergendste Tempowissel: Als u er van houdt om met uw kop tegen de muur gesmakt te worden, dan is dit nummer echt iets voor u. Na iedere voorzichtige strofe komt er een bombastisch refrein het nummer binnengedonderd aan een volledig ander ritme, al zou dat natuurlijk de bedoeling kunnen zijn. Zo voelt het namelijk vast ook om tegen een ijsberg te varen.

GEORGIË || Nika Kocharov & Young Georgian Lolitaz – “Midnight Gold”

Samenvatting: Een fijn staaltje Britpop met een verrassende elektronische sound. Zonder twijfel de beste alternatieve act van dit jaar.
Let op de tekst: “Stains of mud upon your skin, night will come and so will sin.” Ja, jongens, dat is toch gewoon een steengoede regel tekst? Het nummer gaat over ontwaken met een kater en niet meer precies weten hoe het er de vorige avond aan toe ging.
De Prijs voor de Slechtste Groepsnaam: Niet alleen wordt de frontman vermeld alsof hij geen deel uitmaakt van de band; niet alleen zit de naam van het land ook in de naam van de band; niet alleen is “jonge lolita’s” een knoert van een pleonasme, maar als klap op de vuurpijl schrijven ze “Lolitaz” met een z achteraan. Ik denk dat we het er best niet meer over hebben.
De Prijs voor de Grootste Groeier: Niemand zag Georgië dit jaar als een potentiële kandidaat voor de finale. Het nummer werd door de fans bestempeld als “te bizar”, maar tijdens de repetities bleek het plots toch een erg goede act te zijn. Dit zou wel eens een verrassing kunnen zijn.

ALBANIË || Eneda Tarifa – “Fairytale”

Samenvatting: Compleet leeg nummer met een compleet lege act.
Let op de tekst: “But comes a day when it’s not enough/what you have and the time is up/but it’s hard to turn a new page.” Klinkklare onzin, maar uit goede bron hebben we vernomen dat men in Albanië eerder kickt op uitstraling dan op tekst. Het is dus gewoon de bedoeling dat het nergens op slaat.
De “Goed Geprobeerd!” Prijs: We hebben je door, Albanië – jullie dachten dat we het niet zouden merken, hé? Dit is vanavond het derde nummer dat zijn titel steelt van een beter nummer (we hadden reeds “Sound of Silence” en “Soldiers of Love”), maar in dit geval steelt het de titel van de hoogst scorende act op het Songfestival allertijden: in 2009 haalde Alexander Rybak met zijn vioolspel maar liefst 387 punten binnen. Omdat de puntentelling er dit jaar iets anders aan toe gaat, wordt zijn record zaterdag helaas sowieso verbroken. Al ben ik er van overtuigd dat hij nadien nog steeds de titel van “hoogst scorende nummer dat Fairytale heet” op zijn naam zal dragen.

BELGIË || Laura Tesoro – “What’s the Pressure?”

Samenvatting: De finale is in zicht voor dit funky popnummer met de meest energieke choreografie van dit jaar.
Let op de tekst: “Don’t ask me why the sun is shining/Long after the day is done.” Laura steekt al haar negatieve gevoelens op een plek waar de zon niet schijnt en houdt het vrolijk. Het doet qua thema opvallend genoeg een tikkeltje denken aan “J’aime la vie”.
De Schrijversprijs: Het Songfestival begon in 1956 als een pure liedjeswedstrijd en hoewel er zonder artiest geen opvoering zou zijn, ging de trofee aan het eind van de avond in de eerste plaats naar degene die het nummer had geschreven en niet naar de uitvoerder. Dat alles om maar te zeggen dat Selah Sue een leuk deuntje op papier heeft gezet, dat verrassend uit de hoek kan komen.
De Spring-in-’t-veldprijs: Laura is jong en energiek, en dat vormt een fel contrast met alle andere acts, waarvan er veel aan de sombere kant zijn. Het is één van de enige dansnummers van de avond en tevens het laatste nummer. De Zweedse producers willen duidelijk dat het blijft hangen en willen dat de show op een positieve noot wordt afgesloten.

Dat zijn ze: 18 kandidaten met slechts 10 finaleplaatsen te winnen. Nu weet u wie ze zijn en nu weet u wat u van hen kan verwachten. Ontdek vanavond wie er zich doorheen de eerste halve finale weet te worstelen!

Bovendien ziet u vanavond ook een eerste fragment van de nummers van Italië (pizzeriapop met een kleine rommelmarkt op het podium), Duitsland (Americana overgoten met een Japans anime-sausje) en het Verenigd Koninkrijk (vrolijke vriendjesmuziek met een gitaar en selfies op de achtergrond!)