Staatssecretaris Theo Francken (N-VA) draait de vijs verder aan voor asielzoekers. Hij laat z’n dienst voortaan wettelijk Facebook-, Instagram- en Twitterprofielen controleren, om te zien of aanvragers zo’n asiel verdienen of niet. En hun paspoorten worden ook vervangen door een vluchtelingenpaspoort, zodat ze niet zomaar kunnen terugreizen naar hun land van afkomst.
De regering past het asielrecht aan, en verscherpt het verder. Staatssecretaris voor Asiel en Migratie Theo Francken (N-VA) legt vandaag een voorstel voor op de ministerraad, die het straks goedkeurt. Het belangrijkste daarbij: profielen op sociale media kunnen gebruikt worden om dossiers van asielzoekers te controleren.
Bij elke asielzoeker moet onderzocht worden of hij/zij zo’n asiel verdient in België. Meestal gaat het om mensen die in hun thuisland in gevaar zijn, omdat er oorlog woedt of omdat het een hevige dictatuur is die opposanten opjaagt.
Maar veel aanvragers dikken hun verhaal aan of vertellen gewoon niet de waarheid. Profielen op sociale media liegen er vaak niet om, en tonen een beeld van het leven van de asielzoeker in het land van herkomst. Tot nu toe gebruikte doorlichters van het Commissariaat-Generaal voor de Vluchtelingen en de Staatlozen (CGVS) al die profielen, maar de rechtbank floot hen daarvoor terug. Door de wet aan te passen, kan dat nu wel wettelijk.
Computers en smartphones controleren
Verder komt er nu ook de mogelijkheid om computers en smartphones van asielzoekers door te lichten, als die daar toestemming voor geven. Maar doen ze dat niet, dan maken ze hun zaak ook ongeloofwaardig, zegt Francken.
En de staatssecretaris voert ook nog een harde maatregel in. Want vaak merkte de dienst dat asielzoekers, die claimen in gevaar te zijn in hun land van afkomst, plots wel terug op reis gaan in datzelfde land. Om dat tegen te gaan voert Francken een nieuwe regeling in: asielzoekers moeten hun oude paspoort afgeven tijdens de asielprocedure. Ze krijgen bij hun erkenning een vluchtelingenpaspoort in de plaats, zodat ze niet meer kunnen afreizen naar hun land van herkomst zonder dat het sterk opvalt. En worden ze afgewezen in hun asielprocedure, dan kunnen ze ook niet plots “hun papieren verloren hebben”, waardoor ze moeilijker het land kunnen worden uitgezet.