Duizenden sms’en ontving Joke Schauvliege (CD&V) als minister plots op haar gsm. Die actie kwam van ‘Act for Climate Justice’, een vehikel van actievoerder Arno Kempynck. Die zou je gerust beroepsbetoger kunnen noemen: hij bouwde als professioneel medewerker Hart boven Hard uit. Die beweging viseert al jarenlang de Vlaamse regering keihard. 

Waals minister Jean-Luc Crucke (MR) moest van gsm-nummer veranderen: het was niet meer werkbaar voor hem. Vlaams viceminister-president Hilde Crevits (CD&V) had het over “een grens die overschreden is”. Haar collega Joke Schauvliege (CD&V) vertelde bij haar ontslag, met tranen in de ogen, dat ze niet meer kon communiceren met haar familie en medewerkers, want haar gsm werd overspoeld door meer dan 4.000 sms’en. Dag en nacht kreeg ze een stroom berichten binnen. Doordat haar gsm-nummer zo openbaar gegooid werd, kreeg ze zelfs telefoons van boze klimaatactivisten.

De actie nam dus drieste vormen aan. Via een QR-code, online gezet door ‘Act for Climate Justice’ konden mensen rechtstreeks de vier klimaatministers bestoken met mails of sms’en. 40.000 berichten gingen zo de deur uit. Daarvan waren er 6.000 sms’en, waarvan Schauvliege het leeuwendeel kreeg. “We hebben hier de werk-gsm gebruikt, en niet de privé-gsm. Ze hebben er twee denk ik”, stelde Arno Kempynck al lachend op Radio 1 daarover. Alleen was die assumptie van Kempynck duidelijk fout: politici hebben bijna nooit twee nummers in België. Er bestaat ook geen enkele traditie in dit land om politiekers persoonlijk te gaan bestoken op hun telefoon, laat staan het leven van die politici onmogelijk te maken door hen te overladen met berichten.

Wie is precies ‘Act for Climate Justice’?

Vraag is wie in feite achter de actie zit. De groep ‘Act for Climate Justice’ werd gisteren verdedigd door Arno Kempynck op Radio 1 en in De Afspraak. Wie of wat de groep precies is, en wat z’n eigen status daarin is, daarover blijft Kempynck bijzonder vaag. “Een informeel netwerk dat ontstaan is uit persoonlijke contacten”, klonk het de ene keer. “Wel, ja, wij zijn gewoon bezorgde mensen die elkaar gevonden hebben om een signaal te geven. Het is niet dat er een grote structuur zit achter onze organisatie, maar we hebben een naam nodig om de dingen te doen”, was de andere keer de uitleg van Kempynck.

De man heeft een verleden in heftig protest tegen de Vlaamse regering. Hij is mee de leider van Hart boven Hard, de burgerbeweging die meteen na de start van de centrumrechtse Vlaamse regering in de zomer van 2014 verontwaardigd was over besparingen. Hij dook daarbij ook naast Wouter Hillaert op als woordvoerder van de beweging. Kempynck maakte van dat protest ook z’n beroepsactiviteit: hij was de “enige betaalde medewerker” van Hart boven Hard, zo verklaarde hij aan De Wereld Morgen.

Dat Kempynck met z’n ‘informeel netwerk’ of zijn groep ‘bezorgde mensen’ mogelijk de hele klimaatbeweging schade kan berokkenen door z’n drieste actie, wilde hij niet horen. Op de vraag “u blijft achter deze actie staan”, antwoordde hij op Radio 1: “Ja, zeker, natuurlijk”. En ook de vraag of het een ongeoorloofde actie was, kaatste hij terug: “Ik vind het ongeoorloofd dat er geen beleid gevoerd wordt rond het klimaat.”

Later herhaalde hij dat nogmaals, op de vraag of er een grens van fatsoen was overschreden, door de privénummers prijs te geven: “Ik vind dat de grens van fatsoen is overschreden als je zoveel jaar doet alsof je het klimaat aan het redden bent, terwijl je eigenlijk niets aan het uitsteken bent. En dan, van zodra mensen zich druk beginnen maken, je je in bochten wringt om er een uitleg aan te geven. Dat vind ik veel interessanter om over te spreken dan de manier van actie voeren.”

“Het is niet de grootste uitdaging van een minister om haar gsm af te zetten”

“We wilden de burgers van dit land de kans geven hun mening rechtstreeks te laten horen. Wij hebben een manier gevonden waarop burgers hun recht konden opnemen om de bevoegde ministers te contacteren”, zo stelt Kempynck. De vraag is maar of het juridisch niet strafbaar is om een actie op te zetten die richting stalking neigt. Schauvliege zelf wilde vandaag niet laten weten of ze klacht heeft ingediend, of dat overweegt.

Maar Kempynck wuift de druk op Schauvliege via de duizenden sms’en weg: “Het is niet de grootste uitdaging van een minister om haar gsm af te zetten en met een ander nummer met haar familie te communiceren. De essentie is dat we de beleidsmakers op hun verantwoordelijkheid moeten kunnen wijzen.”