‘Game of Thrones’-actrice Emilia Clarke blijkt serieuze medische problemen gehad te hebben tijdens de opnames van de successerie. In een essay voor The New Yorker, praat ze daar voor het eerst over.
Dat ze actrice wilde worden, wist Emilia Clarke al van toen ze amper vier jaar oud was. Wat ze toen niet wist, is dat haar bloeiende carrière ooit op het spel zou komen te staan door gezondheidsproblemen. De afgelopen jaren moest de actrice verschillende keren onder het mes omdat een ader in haar hersenen verwijd was en druk zette op haar brein. Clarke deed haar verhaal in een uitgebreid stuk dat ze voor The New Yorker schreef. Ze maakte zelf het nieuws bekend via haar Instagrampagina.
Eerste bloeding
Toen ze net klaar was met de opnames voor het eerste seizoen van Game of Thrones, kreeg Clarke tijdens het sporten plots heel veel hoofdpijn en liep ze ziek naar het toilet. In het ziekenhuis wist niemand wat er met haar aan de hand was en kon ze dus ook geen pijnstillers krijgen. Na een hersenscan werd duidelijk dat de actrice een meningeale bloeding had, een levensbedreigende beroerte die veroorzaakt wordt door een bloeding rond de hersenen.
De meeste mensen overlijden nog tijdens de hersenbloeding, of kort erna. Als ze het al overleven, krijgen ze dringende medische hulp om een tweede, bijna altijd dodelijke, bloeding te voorkomen. Het was dus al snel duidelijk dat Emilia Clarke zou moeten geopereerd worden, en niet morgen, maar nu. “Een hersenoperatie? Ik was een superdruk leven aan het leiden – ik had helemaal geen tijd voor een hersenoperatie”, schreef ze in The New Yorker.
Droom gebaseerd op taal
“Achteraf had ik het moeten weten”, schreef Clarke. Ze had al vaker hoofdpijn en migraine gehad, maar dacht dat dat door de stress kwam. In tegenstelling tot haar personage Daenerys Targeryen, was Emilia Clarke niet oppermachtig en had ze geen oneindige zelfbeheersing. “Ik was doodsbang. Doodsbang voor de aandacht, de industrie die ik nauwelijks begreep en het vertrouwen dat de makers in mij hadden gesteld. Ik voelde me op elke manier blootgesteld.”
Na haar eerste operatie moest de Game of Thrones-actrice de kaap van twee weken halen zonder complicaties. Dat lukte, maar tijdens een nachtelijke test liep het bijna mis. Ze wist haar eigen naam niet meer volledig en kon ook alleen maar een gemompel uitbrengen. “Op mijn slechtste moment wilde ik de stekker eruit trekken. Ik vroeg het ziekenhuispersoneel om te laten sterven. Mijn job – mijn hele droom over hoe mijn leven er zou uitzien – was gebaseerd op taal, op communicatie. Zonder taal zou ik volledig verloren lopen.”
Tweede aneurysma
Een week later was Clarke weer terug de oude, ook al had ze nog een klein aneurysma langs de andere kant van haar hersenen. Dat kon elk moment openbarsten, of nog jaren ‘slapen’. Ze moest regelmatig op controle en kreeg ook nog steeds morfine voor de pijn. Ze vertelde enkel aan haar Game of Thrones-bazen wat er aan de hand was, omdat ze niet het onderwerp van discussie of analyse wilde worden. Tijdens één van die controles bleek dat haar aneurysma dubbel zo groot was geworden. Ze moest opnieuw onder het mes.
De operatie zou dezelfde zijn als de eerste keer: weinig ingrijpend, weinig om bang voor te zijn. Maar bang zijn was deze keer wel nodig: de operatie was mislukt omdat de actrice een hevige bloeding had gekregen. Als ze niet onmiddellijk opnieuw zou geopereerd worden, zou ze de bloeding waarschijnlijk niet overleven. De operatie moest nu gebeuren en deze keer zou die ook heel wat ingrijpender zijn dan de eerste.
Goede smaak in mannen verloren
Het herstel van haar tweede operatie verliep nog pijnlijker en moeilijker dan van haar eerste. “Ik zag eruit alsof ik net uit een oorlog kwam, die veel gruwelijker was dan elke oorlog die Daenerys meegemaakt heeft“, omschrijft ze zelf. Maar ondanks alles blijft Clarke haar grappige en relativerende zelf: “We waren constant bang dat ik cognitieve of zintuiglijke problemen zou hebben. Zou het concentratie zijn? Mijn geheugen? Slecht zicht? Nu zeg ik dat ik alleen mijn goede smaak in mannen verloren ben.”
Emilia Clarke eindigt haar openhartig stuk met een relativering: “Ik weet dat ik helemaal niet uniek ben, dat helemaal niet de enige ben die dit heeft meegemaakt. Ontelbaar veel mensen hebben het veel zwaarder gehad dan ik en hadden niet hetzelfde geluk als ik om zulke goede zorg te krijgen.” Daarom richtte ze ook een goed doel op, SameYou, dat helpt bij de behandeling van mensen die herstellen van hersenletsels en bloedingen.