Nog enkele dagen te gaan in 2019, de eindejaarslijstjes vliegen ons om de oren, maar intussen blijft Netflix gewoon in volle actie titels spuien. En niet van de minsten. Deze week zijn er weer voldoende nieuwe titels om de kerstvakantie te vullen.

We hebben er lang genoeg op moeten wachten, dus zij mogen helemaal bovenaan: Rick And Morty. De absurde animatiereeks over de geniale wetenschapper die neerkijkt op de rest van de wereld en diens kleinzoon die intergalactische en interdimensionale avonturen beleven heeft een vierde seizoen.

Dat vierde seizoen telt wel maar vijf afleveringen die telkens met hun 25 minuten ideaal zijn als pauze tijdens het blokken. De toon van de reeks blijft uiteraard ongewijzigd: absurd en bijwijlen aardedonker. In de eerste aflevering trekt Rick al de hort op met doodskristallen (waarin je ziet hoe je sterft), in de tweede voert Rick een soort van oorlog om rustig te kunnen kakken.

Nog een nieuw seizoen waar erg naar uitgekeken werd, was dat van You. Het eerste seizoen landde ongeveer een jaar geleden en meteen waren erg veel mensen in de ban van de charmante moordenaar en stalker Joe.

Alleen heet Joe niet langer Joe, want omdat hij al het één en ander op zijn kerfstok verzameld heeft intussen heeft hij zijn naam veranderd in Will. Hij is ook naar Hollywood verhuist met de bedoeling om daar nieuwe mensen te leren kennen.

Nog een tweede seizoen is er van Lost In Space. De reboot van de populaire reeks uit de jaren zestig toont ons hoe de familie Robinson in een gekoloniseerde ruimte op zoek gaat naar een betere planeet om daar een beter leven uit te bouwen.

Verder zijn we ook heel blij dat Bates Motel terug van weggeweest is. De van begin tot einde uitstekende reeks die liep van 2013 tot 2017 is een soort van prequel op Alfred Hitchcocks klassieker uit 1960 en onderzoekt de relatie tussen de tiener Norman Bates en zijn moeder Norma.

En tot slot: het tweede seizoen van The Team is net afgelopen op vtm en werd daar erg stiefmoederlijk behandeld. Voor wie dit tweede deel van de Europese samenwerkingsreeks met deze keer Lynn Van Royen in de hoofdrol daar heeft gemist, heeft nu dus een tweede kans. In de reeks brengt een zevenvoudige moord in de Deense moerasgebieden een team van onderzoekers uit Denemarken, Duitsland en België samen.

Films

Met stip aan te duiden: de moderne klassieker Call Me By Your Name die de jonge Timothée Chalamet meteen op ieders radar zette. Call Me By Your Name is gebaseerd op het gelijknamige boek van André Aciman en speelt zich af in het noorden van Italië, in het jaar 1983. Daar hebben de ouders van Elio (Timothée Chalamet heeft Italiaans geleerd én heeft piano leren spelen voor deze rol!) een villa geërfd. De vader van Elio (Michael Stuhlbarg) is een professor in de archeologie en nodigt in die periode altijd een student uit die aan zijn doctoraat werkt. Dit jaar is de keuze gevallen op Oliver (Armie Hammer). Call Me By Your Name vertelt het verhaal van de ontluikende liefde tussen de tienerjongen Elio (17) en de iets oudere student Oliver (24).

En dat is het eigenlijk. De film moet het helemaal hebben van zijn charme, van de onbezorgde fietstochtjes door de weilanden, van het zwemmen in de rivier, van de boeken die gelezen worden, de maaltijden die genuttigd worden met het gezin en hun gasten, van de muziek die wordt gespeeld en van de zomer van de liefde. Call Me By Your Name lijkt over een vakantieliefde te gaan. Mooi en zorgeloos. Maar wacht maar tot aan het laatste gedeelte: echt in ons hart vastzetten deed de film daar.

Meer romantiek vinden we in De Rouille Et d’Os (2012) terug. Die film draait rond Alain (Matthias Schoenaerts), een werkloze twintiger die zijn zoontje Sam alleen opvoedt. Ze trekken in bij de zus van Alain aan de Franse Rivièra. Omdat hij verschillende gevechtstechnieken beheerst, krijgt hij een baan bij een beveiligingsfirma. Als portier van een discotheek ontmoet hij Stéphanie, een orkaverzorgster (Marion Cotillard) in het dolfinarium Marineland. Zij verliest haar onderbenen bij een ongeluk.

Van een heel andere orde is Don’t Breathe (2017), een horrorfilm die tot een kleine hype uitgroeide twee jaar geleden. De plot is even eenvoudig als geniaal: drie jongeren denken even een makkelijke klus te gaan klaren wanneer ze het plan opvatten om een oude blinde man te gaan beroven. Maar dat hadden ze even verkeerd ingeschat.

En voor wie het nog net dat beetje vreemder mag, is er A Cure For Wellness (2017), een psychologische horrorfilm met Dane DeHaan in de hoofdrol. Die speelt Lockhart, een ambitieuze jonge werknemer die de plaats in neemt van een collega die pas is overleden om zijn werkgever Pembroke (Harry Groener) op te halen uit een kuuroord in een afgelegen locatie in de Zwitserse Alpen. Als hij daar arriveert blijkt zijn baas spoorloos. Nadat hij door een auto-ongeluk gedwongen wordt om langer te blijven, trekt hij op onderzoek uit.

Docu

Een maandje geleden verscheen de nieuwe reeks Dolly Parton’s Heartstrings op Netflix, een reeks die bestaat uit acht verschillende verhalen die gebaseerd werden op een liedje van de bekende countryzangeres Dolly Parton. Wie graag wat meer te weten wil komen over de achtergrond van de zangeres kan vanaf nu terecht bij Dolly Parton: Here I Am. Een trailer hiervoor is er niet, een videoclip voor haar nummer met Sia dat speciaal voor deze film geschreven werd wél.

Volgens de promotekst neemt Dolly in deze documentaire “de kijker mee op een ontroerende, muzikale reis in deze documentaire over mensen en plaatsen die haar iconische carrière hebben vormgegeven.” Best eens uit te proberen, denk ik dan!

Tot volgende week, voor het eerste Netflix-overzichtstuk van 2020.