Dyab Abou Jahjah, lang geleden het boegbeeld van de Arabisch-Europese Liga, laat opnieuw van zich spreken. Vorig jaar keerde hij terug naar België, en nu gaf hij een spraakmakend interview in de gratis krant De Zondag. Een overzicht van zijn strafste quotes.
“De N-VA is tien keer gevaarlijker dan het Vlaams Belang.”
Over de ondergang van het Vlaams Belang kan hij niet anders dan blij zijn, “maar in feite is het totaal irrelevant”, zegt hij aan De Zondag. “De N-VA is tien keer gevaarlijker: dat is wél een democratische partij en maakt dus effectief kans om haar standpunten, die flirten met extreemrechts, ook uit te voeren.”
“Op programmapunten is N-VA niet racistisch, maar partijleden laten steken vallen.”
De vraag of N-VA dan ook een racistische partij is, probeert Jahjah te ontwijken. “Op programmapunten kan ik hen niet pakken, maar partijleden laten soms wel steken vallen.” Zo spreekt hij over Liesbeth Homans die racisme een relatief begrip vindt. (zucht diep) “Het minimaliseren van zoiets toont aan dat je er geen problemen mee hebt.” Ook hoort Karim Van Overmeire nu bij de partij, “de man die heeft meegeschreven aan het racistische zeventigpuntenplan van het Vlaams Blok.”
“Een op drie Belgen is racistisch.”
Jahjah schat naar eigen zeggen dat een op de drie Vlamingen racist is. “Xenofobie, de angst voor vreemdelingen, zal waarschijnlijk wel wat in elke mens ingebakken zitten.” Maar volgens hem kunnen niet alle Vlamingen die angst overstijgen in de omgang. “En dat leidt tot discriminatie.” Overigens klaagt hij ook aan dat het land pas in rep en roer staat als de familie van een “rasechte Vlaming” slachtoffer wordt van racisme, wat VRT-journalist Peter Verlinden eerder deze week meemaakte.
“Banken doppen ook.”
Tot slot geeft hij ook de banken nog een veeg uit de pan. “De werkloosheidsuitkeringen worden in vraag gesteld, maar de lonen van de CEO’s van verlieslatende banken niet. Ik snap dat niet. Die banken zitten feitelijk ook aan de dop: ze krijgen steun van de staat”, is hij fel. Volgens hem staat de N-VA voor afbraakbeleid. De mensen die het moeilijk hebben worden eerst geviseerd: werklozen en gepensioneerden. Maar al die topmanagers mogen maar doen.