Een onderzoek van de Vrije Universiteit Brussel (VUB) en de Université Libre de Bruxelles (ULB) wijst uit dat Rilatine mogelijk een positief effect heeft op mensen die stotteren. Het middel is naast een medicijn ook nog een verslavende drug en een prestatieverhogend dopingproduct. Hier vind je deze en nog andere weetjes over dit opmerkelijke medicijn:

1. Rilatine dient voor ADHD en ADD

De bekendste toepassing van Rilatine is het helpen van mensen met ADHD (Attention Deficit/Hyperactivity Disorder of aandachtstekortstoornis met hyperactiviteit) of ADD (Attention Deficit Disorder). Personen met ADHD hebben storingen in de communicatie tussen hersencellen, terwijl Rilatines werkzame stof methylfenidaat zowel de dopamine- als de noradrenalineproductie in het brein beïnvloedt. Gebruikers worden rustiger en kunnen zich beter concentreren.

2. Rilatine heeft nadelen voor wie geen ADHD of ADD heeft

Methylfenidaat brengt de neurotransmittersystemen uit balans bij mensen die geen onevenwichten in de hersenen hebben. Het werkt dan opwekkend. “Een student die het inneemt in de blokperiode, zal zich daardoor enkele uren beter kunnen concentreren, maar krijgt daarnaast ook last van nervositeit en slapeloosheid”, staat op de site van de Druglijn.

3. Rilatine verandert niets aan je capaciteiten

Wat Rilatine niét doet, is iemands capaciteiten verbeteren. Gebruikers worden niet slimmer en ook niet socialer, maar kunnen zich alleen wat beter concentreren en beheersen.

4. Rilatine is doping

Methylfenidaat behoort tot de amfetamineachtigen en is dus doping voor sporters. Onder invloed van Rilatine rijden wielrenners bijvoorbeeld wel sneller, maar raken ze ook sneller oververhit, wat niet ongevaarlijk is. 

5. Rilatine kan verslavend werken

De dosis Rilatine moet zeer zorgvuldig worden bepaald, wat bij kinderen gebeurt op basis van hun lichaamsgewicht. De dosis kan lager gehouden worden wanneer een kind ook gedragstherapie volgt. Dat is aangewezen, want hoewel geen lichamelijke gewenning ontstaat, is een psychische afhankelijkheid wel mogelijk.

6. Rilatine is een drug

Rilatine heeft een effect dat vergelijkbaar is met speed wanneer het pilletje wordt geplet en vervolgens gesnoven of ingespoten. Gebruikers hebben er dan steeds meer van nodig en worden er afhankelijk van. Wie het inspuit loopt bovendien risico op bloedklonters, infecties en permanente beschadiging van het longweefsel, aldus de Druglijn. Snuiven kan leiden tot neusbloedingen en verzweringen, en in het slechtste geval een aantasting van het weefsel in de neusholte.

7. Rilatine kan gevaarlijke nevenwerkingen hebben

Bij overmatig gebruik zijn mogelijke risico’s onrust, paranoïde gedachten en zelfs psychoses. In het slechtste geval riskeer je stuiptrekkingen en zelfs een coma. Ook bij normaal gebruik zijn er courante nevenwerkingen, vooral in het begin van de therapie, stelt Marleen Finoulst van Bodytalk op de site van Knack. Het gaat om “hoofdpijn, nervositeit, rusteloosheid en moeite met inslapen. Bij veel mensen neemt ook de eetlust af. Minder frequent, en vooral bij een te hoge dosering, zijn hartkloppingen, een versnelde hartslag en een verhoogde bloeddruk. (…) Psychologisch zet het product aan tot roekelozer gedrag. Sommige psychologische of psychiatrische problemen kunnen verergeren, zoals tics, angststoornissen, verwarring en epilepsie.”

8. Rilatine helpt tegen stotteren

Het recente onderzoek van VUB en ULB suggereert ten slotte dat Rilatine helpt tegen stotteren, al is meer onderzoek nodig vooraleer men het kan aanbevelen daarvoor. Helemaal nieuw is de ontdekking niet, aangezien al in 1962 werd vastgesteld dat D-amfetamine een gunstig effect had op stotteren. Dat middel had echter zoveel bijwerkingen dat het nooit op de markt werd gebracht.