De wereldwijde verhoudingen in de militaire slagkracht op zee komen steeds dichter bij een opmerkelijk keerpunt. Tot nu toe lieten de Verenigde Staten een absolute dominantie optekenen, maar die positie wordt door de toenemende ambities van China steeds meer bedreigd. Dat is de boodschap van een rapport van de Amerikaanse Congressional Research Service (CRS).
Terwijl China zijn marine op een bijzonder snel tempo moderniseert, hebben de Verenigde Staten ervoor gekozen om hun investeringen in de versterking van de zeemacht uit te stellen. Hierdoor dreigt China snel op de wereldzeeën een even grote slagkracht te zullen ontwikkelen als de Verenigde Staten.
De regering van de Amerikaanse president Joe Biden wil voor volgend begrotingsjaar een budget van 180,5 miljard dollar aan zijn marine toewijzen. Dat vertegenwoordigt een stijging van 4,8 procent ten opzichte van het vorige budget.
Zuid-Chinese Zee
“Er wordt echter niet alleen de wereldwijde dominantie van de Amerikaanse marine bedreigd”, voert het nieuwsplatform Maritime Executive in een commentaar op het rapport aan. “De Verenigde Staten zouden in oorlogstijd immers ook de controle kunnen verliezen over gebieden in het westelijk deel van de Stille Oceaan.”
“Dat gebied vormt een belangrijke uitdaging waarmee de Amerikaanse marine sinds het einde van de Koude Oorlog wordt geconfronteerd. De vrees bestaat dat de Verenigde Staten in die gebieden, vooral in de Zuid-Chinese Zee, het overwicht al zijn kwijtgeraakt.”
“De Verenigde Staten hebben militair internationaal nog altijd de grootste maritieme slagkracht, maar China is in de jaren negentig van de voorbije eeuw begonnen met de modernisering van zijn marine”, verduidelijkt het rapport.
“Hierdoor is het Amerikaanse overwicht aanzienlijk verminderd. Indien de huidige trends in de Amerikaanse en Chinese strategie ongewijzigd blijven, zou China uiteindelijk de Verenigde Staten op het gebied van maritieme mogelijkheden uiteindelijk kunnen evenaren of zelfs overtreffen.”
Uit het rapport blijkt dat de Chinese marine tegen midden dit decennium naar verwachting over een vloot van 420 schepen zal kunnen beschikken. De daaropvolgende vijf jaar zou aan dat geheel nog eens veertig vaartuigen worden toegevoegd. In de Verenigde Staten wordt gewerkt aan een marine met een vloot van 355 schepen. Daarbij wordt echter geen deadline opgegeven.
Nucleaire duikboten
De studie merkt wel op dat de Amerikaanse marine nog steeds meer grotere en zwaarder bewapende schepen beschikt dan China. Deze schepen geven de Verenigde Staten onder meer voor de inzet van kruisraketten een belangrijk voordeel.
Daarnaast wordt aangevoerd dat de Amerikaanse marine beschikt over een vloot van vijftig duikboten, die allemaal door kernenergie worden aangedreven. China beschikt over tweeënzestig duikboten, maar heeft slechts zeven nucleaire onderzeeërs. Hierdoor hebben de Amerikaanse duikboten op het gebied van bereik en uithoudingsvermogen aanzienlijke voordelen tegenover hun Chinese concurrenten.
“De Verenigde Staten hebben momenteel veel meer vliegdekschepen, nucleaire duikboten, kruisers en torpedojagers dan China”, stipuleert het rapport. “De Chinese marine werkt daarentegen vooral met onderzeeërs op diesel, fregatten en korvetten.”
“Hoewel er geen concrete data beschikbaar zijn over de omvang en samenstelling van de Chinese marine, kan echter worden vastgesteld dat het Aziatische land de voorbije drie decennia bijzonder zwaar in de modernisering van zijn zeemacht heeft geïnvesteerd. Daarnaast werd tevens gewerkt aan de verbetering van de logistiek en de opleiding van het personeel.”
“Met de modernisering van zijn marine wil China onder meer zijn positie tegenover Taiwan verder versterken en zijn controle over de Zuid-Chinese Zee verder opvoeren”, geeft het rapport nog aan. “Die grotere slagkracht zou tevens kunnen worden gebruikt voor de verdediging van de communicatielijnen over zee naar de Perzische Golf, waar China het grootste deel van zijn energievoorziening vandaan haalt.”
De Congressional Research Service zegt te erkennen dat de Chinese militaire slagkracht op zee door die moderniseringen aanzienlijk is verbeterd, maar toch kan er volgens het rapport nog van een aantal belangrijke beperkingen gewag worden gemaakt.
“Dat geldt onder meer voor de verdediging tegen de activiteit van duikboten, maar ook voor operaties met doelen op lange afstanden en de bevoorrading op zee van eenheden die ver van hun thuishaven opereren. Tenslotte is er ook sprake van een beperkt aantal overzeese bases en ondersteunende faciliteiten.”
(as)