Gewelddadige games en de godsdienstles, de twee lijken onverenigbaar te zijn. Maar onderzoekers van de universiteit van Leuven roepen op om games te gebruiken tijdens de godsdienstles, dat meldt Het Nieuwsblad. De leerlingen zullen de games niet zelf spelen, maar ze worden gebruikt als vertrekpunt voor discussies over grotere thema’s. “Games staan bol van religieuze dilemma’s”, stelt godsdienstpedagoog Pollefeyt. 

Games worden vaak nog argwanend bekeken door niet-gamefanaten. Te gewelddadig, zo luidt het oordeel vaak. Maar volgens onderzoekers van de KU Leuven hebben games nu zelfs een plaats in het onderwijs. En verrassend genoeg hebben ze het niet over de geschiedenis- of estheticales maar over de lessen godsdienst.

Verwacht je nu wel niet aan een klaslokaal vol gamende leerlingen. Leerkrachten kunnen beelden van het game tonen, om dat als vertrekpunt te gebruiken voor verdere discussies over een hele hoop thema’s. “Die games staan vol van religieuze, levensbeschouwelijke dilemma’s”, zo zegt godsdienstpedagoog Didier Pollefeyt aan Het Nieuwsblad. Volgens de onderzoeker aan de KUL kan je games op drie verschillende niveaus gebruiken: cultureel, moreel en spiritueel.

Rondlopen in de Aya Sophia, en dat zonder wachtrijen

Games zijn zo waarheidsgetrouw opgebouwd en gedetailleerd geworden, dat je ze zelfs kan gebruiken om oude steden en gebouwen te bezoeken. “De stad Jeruzalem, de Notre-Dame in Parijs, de Aya Sophia in Istanbul: het is allemaal enorm gedetailleerd”, vertelt godsdienstleerkracht Liesbeth Last, die als eerste games gebruikte in haar lessen en er een enorm voorstander van is. “Je kan erin rondlopen zonder wachtrijen en het is veel indrukwekkender dan een foto in een boek.”

Daarnaast zitten games vaak vol met religieuze en morele dilemma’s. “Games maken vaak gebruik van existentiële levensvragen”, legt Pollefeyt uit. Hij haalt daarbij het voorbeeld van Tomb Raider aan: “daar gaat het over onsterfelijkheid, en leven na de dood.” Al willen de onderzoekers de games ook niet té ver ophemelen. Ze stellen zich nog altijd vragen bij het vele geweld en de vaak dichotome verdeling van de wereld in enkel goed en kwaad. “Maar games bieden wel een ideale kapstok om te discussiëren met jongeren”, verklaart Pollefeyt, “omdat het gesprek vertrekt vanuit hun leefwereld.”