Een eigen docusoap? Toptelevisie. Maar de hoofdrol in een echte Vlaamse film? Neen, dat leek toch een brug te ver voor Astrid Bryan, tegenwoordig beter bekend als Astrid Coppens. Het was dan ook uitkijken naar de recensies voor de nieuwe film ‘Verborgen Verlangen’, en vooral naar hoe de acteerprestatie van Astrid zou worden beoordeeld. Niet al te super, zo blijkt. Al krijgt de film zelf er nog meer van langs.

De teneur over Verborgen Verlangen is over de meeste recensies hetzelfde: respect voor Astrid, die een sprong in het diepe doet, maar voor herhaling vatbaar is het niet meteen. Er wordt vaak ook verwezen naar Astrid in Wonderland en het recentere Astrid, waarin ze toch ook wat zou acteren. Het is dan wel haar debuut op het grote scherm (haar rolletje in Loft maakte uiteindelijk de final cut niet), het is dus niet echt een acteerdebuut.

“Het deed me aan een schooltoneel denken”

“Sorry, maar jouw filmdebuut is niet zo ‘amazing‘”, opent Lieven Trio, filmrecensent bij De Morgen. “Dat je een zeker acteertalent hebt, valt niet te ontkennen. Alleen heb ik bij het bekijken van Verborgen Verlangen moeten vaststellen dat dat zijn grenzen kent. Zeker als er grote emoties gespeeld moeten worden. Dat deed me telkens, eerlijk gezegd, een beetje aan schooltoneel denken.” Geen leuke commentaar om te krijgen natuurlijk.

“Van de opgefokte Astrid die alles ‘keigraaf’ en ‘amazing’ vindt, is in deze feelgoodfilm in ieder geval geen spoor: Astrid Coppens acteert zelfs zo onderkoeld dat je haar geld voor een kachel wil lenen”, wordt er dan weer in Gazet van Antwerpen geschreven.

Behoorlijk

Sommige recensenten zagen dan weer minder graten in de acteerprestatie van Astrid. HLN vond haar prestatie “behoorlijk”. “Nooit krijg je de indruk naar de Astrid Bryan van weleer te kijken”, schrijven ze. “Neen, dit is een meisje van vlees en bloed, waar je doorheen de film zelfs oprechte sympathie voor krijgt.” En ook in Humo luiden ze (ietwat) de loftrompet voor de realityster: “de emotionele intelligentie waarmee Astrid haar personage vertolkt en de volstrekt ontheatrale manier waarop ze haar dialogen debiteert, verlenen de schoenenverkoopster een kern van aandoenlijke waarachtigheid.”

Neen, de film zelf krijgt het vaak harder te verduren in de recensies dan de acteerprestatie van de hoofdrolspeelster. “Maar net als het acteerwerk van Astrid is ook de film zelf aan de minimalistische kant”, legt filmrecensent Tom De Leur uit in Gazet van Antwerpen. “Opwinding is er zelden, tenzij die keer dat de eenzaat met zijn hoofd in de soep viel …” . Ook De Standaard is hard: “De film ziet er trouwens net zo goedkoop uit als je zou verwachten van een regisseur die te lang voor tv heeft gewerkt en zijn strepen verdiende bij Wittekerke.”

Hypocriet

Maar vooral de keuze voor Astrid als hoofdrol kon op maar weinig bijval rekenen. “Is dit nu jouw schuld?”, vraagt Trio zich af in een brief aan Astrid. “Volgens mij niet. Ik denk alleen dat sommige mensen achter de schermen minder op jouw acteertalent uit waren dan op je bekendheid.”

In De Standaard noemen ze Verborgen Verlangen “een film die zelf schaamteloos uitpakt met Astrid Coppens’ eerste hoofdrol. Ergens heeft een noodlijdende producent gedacht: hier valt een zaakje van te maken.” De Morgen sluit dan ook passend af: “Dat is niet ‘amazing’, dat is hypocriet en opportunistisch.”

Bekijk hieronder de trailer van Verborgen Verlangen: