Een nieuwe week, een nieuwe reeks om naar uit te kijken. Deze week willen we het graag hebben over His Dark Materials, een langverwachte samenwerking tussen BBC en HBO. De reeks is gebaseerd op de gelijknamige boekenreeks van de hand van Philip Pullman. His Dark Materials trekt ons een geheel nieuwe wereld in waarin alle mensen een ‘daemon’ hebben: een representative van de ziel in de vorm van een die ren waarin het weeskind Lyra op een bijzondere missie gaat. Tot de cast behoren onder meer Dafne Keen (het kleintje uit Logan), James McAvoy, Ruth Wilson en Lin-Manuel Miranda.
Het is een wereld vol pratende dieren, een magisch kompas en luchtvervoer dat via de zeppelin gebeurd. De verwachtingen voor His Dark Materials zijn hoog, de reeks is nu al bevestigd voor een tweede reeks. Ruth Wilson en Lin-Manuel Miranda wijden voor ons uit over hun personages.
Ruth Wilson: Ik had al wel van His Dark Materials gehoord – een jaar of vijftien geleden is het eens bewerkt tot theaterstuk, geloof ik – maar ik had de boeken nooit gelezen. Dus wilde ik dat eerst doen, voor ik zou beslissen of ik Mrs. Coulter wilde spelen. En man, die boeken waren geweldig! Ik raakte er meteen verslingerd aan. Zeker bij het tweede boek. Niemand kon tot me doordringen, ik was aan het lezen. (lacht) Bleek Mrs. Coulter ook nog eens een geweldig personage te zijn. Je begrijpt dus dat ik geen neen kon zeggen.
Lin-Manuel Miranda: Neen zeggen was voor mij geen optie. Ik was aan Mary Poppins Returns aan het werken toen ik gevraagd werd voor een etentje waar we het over His Dark Materials zouden hebben. Ik vond het verbluffend hoeveel ambitie er achter dit project zat. Het is echt de adaptatie die de boeken van Pullman verdienen. De werelden in het boek zijn zo rijk. Toen ze me zeiden dat ze mij in gedachten hadden voor Lee Scoresby heb ik meteen toegezegd, nog diezelfde avond. Ik hoefde er niet langer over na te denken. Het zijn boeken die mijn vrouw en ik allebei gelezen hebben in de periode waarin we elkaar leerden kennen. We herlezen ze nog regelmatig. Ik kwam thuis en ik kon amper geloven waar we net over gepraat hadden.
Wilson: Je moet er eens even bij stilstaan hoe gek dit is. Nagenoeg elk hoofdstuk in het boek speelt zich in een andere wereld af. Dat is dus een gigantische job voor de mensen die aan het production design of aan de kostuums werken. Voor iedereen, eigenlijk. Het is episch geworden en het moet episch zijn. Het kan niet anders.
Miranda: Ik vond het ook meteen fijn dat de makers zeiden dat ze een seizoen per boek wilden maken. Want minder verdient dit niet. Dat Jack Thorne scenarist van dienst was, stelde me meteen gerust dat ze bij HBO het verhaal echt alle eer wilden aandoen.
Queeste naar het Noorden
- Vertel eens wat meer over jullie personages.
Wilson: Mrs. Coulter is één van de belangrijkste personages in de show. Ze is genadeloos, heeft een zekere honger naar macht en ze is manipulatief, maar ze is ook elegant en stijlvol. Op een bepaalde manier heeft ze het wel voor Lyra, onze jonge heldin. Eén van de redenen waarom ik haar echt wilde spelen, was omdat ze beschreven wordt als een morele beerput, een beschrijving die me wel aansprak als actrice. Ze is zo’n beetje de moeder van alle kwaad, wat heel fijn is om te spelen.
Miranda: Ik speel Lee Scoresby, een astronaut uit Texas, wat concreet wil zeggen dat hij in een heteluchtballon om Lyra’s wereld rondvliegt. We leren al snel dat hij goed bevriend is met Jorek Byrnison, de beer, en hij vergezelt Lyra ook in haar queeste naar het noorden op zoek naar de verdwenen kinderen. Hij is interessant omdat hij tegelijkertijd een goeie kerel én een schoft is. Hij is een beetje een cowboy: hij wil best slechte dingen doen als ze uiteindelijk bijdragen tot een beter doel. Hij drinkt, hij gokt, hij vecht en hij draagt een wapen, maar hij heeft een goed hart.
- Hoe heb je je op de rol voorbereid?
Wilson: Ik ben beginnen lezen over apen, aangezien mijn daemon een aap is. Ik was echt geïntrigeerd door dat idee van een spirit animal als metgezel. Het unieke aan de daemon van Mrs. Coulter is dat die van haar niet praat, alle anderen doen dat wel. Haar daemon heeft ook geen naam, de anderen wel. Ik had het gevoel dat er veel van de aap in haar zat, maar dat ze het maar bleef onderdrukken. Ze wordt heel aapachtig in grote nood.
Miranda: Die daemons zijn best een grappig gegeven, want als kind geloofde ik altijd dat onze hond Toby mijn daemon was. Nu geloof ik dat niet meer, dat was gewoon ik die van ons huisdier hield. Mijn daemon zou introvert zijn. Stil en verlegen. Net omdat ik dat niet ben. Mijn daemon zou een soort van boekenwurm zijn die zich afvraagt wat ik eigenlijk op dat podium te zoeken heb.
- Van alle personages lijkt Lee Scoresby me het meest leuke om te spelen.
Miranda: Laat het me zo stellen: mijn eerste dag op set mocht ik een musicalnummer neerzetten in een luchtballon in het gezelschap van een konijn. De tweede dag zat ik in een cafégevecht en moest er iemand een stoel stukslaan op m’n rug. Op m’n derde dag praatte ik met een tot op de tanden bewapende beer. (lacht) Elke dag was de droom van iedere acteur. Om het nog niet eens over de andere acteurs en actrices te hebben waarmee ik mag samenwerken.
We hadden ook geweldige poppenspelers op de set die eigenlijk dienst deden als stand-in voor onze daemons. De mijne was Ruby, een jonge actrice die haar stem leende aan Hester, mijn daemon, en de dialogen samen met me deed. Zo werkten we altijd: eerst oefenen met de poppen en pas nadien het echte werk zodat je weet waar je moet kijken en tegen wie je aan ‘t praten bent. Dat is belangrijk: Lee is zolang alleen geweest in zijn ballon dat hij tegen zijn daemon praat zoals mensen die gek worden van eenzaamheid en dan maar tegen zichzelf beginnen te praten.
Wilson: Dat vond ik best moeilijk in het begin. Ik heb nog nooit met CGI of met animatie gewerkt. Ik moest er echt aan wennen dat ik moest praten tegen dingen die er niet waren. Mijn poppenspeler was Brian en hij is echt m’n beste vriend geworden. Samen hebben we de relatie tussen mezelf en m’n daemon geanalyseerd en uitgediept.
Fanatieke aanhang
- Ruth, zoals je zelf al vermeldde is His Dark Materials al eerder bewerkt, voor toneel en ook voor een film (The Golden Compass uit 2007). Een deel van de kijkers heeft dus hun beeld over je personage al gevormd.
Wilson: Eerlijk: ik was vreselijk nerveus. Dit personage is zo spannend, stoutmoedig en kleurrijk en er zijn zo veel facetten aan om te verkennen dat ik het best spannend vond allemaal. Komt daarbij dat ook de boeken zelf een gigantische fanbase hebben. Mrs. Coulter heeft een behoorlijk fanatieke aanhang: je houdt van haar of je haat haar en de fans doen dat in gelijke mate. Ze is moeilijk om te doorgronden. Ze laat heel moeilijk in haar ziel kijken, het is moeilijk om te weten wat ze echt gelooft of nastreeft. Dan is het natuurlijk interessant om naar haar daemon te kijken. We wilden iets vroeger dan in het boek een inkijkje in haar ziel geven, maar daar ook niet enkel haar daemon voor gebruiken.
- Ruth, jij lijkt dan weer al de beste kostuums te hebben gekregen.
Wilson: Ze zijn geweldig hé! Ik bedoel: Mrs. Coulter loopt op hoge hakken in Antartica. (lacht) De stijl van de show is interessant omdat het zich eigenlijk in geen bepaalde periode afspeelt. Het zouden de Jaren veertig kunnen zijn, maar we hebben de boel wat gemoderniseerd. In mijn geval is het wat jaren veertig met wat jaren tachtig geworden.
Universele thema’s
- Wat is het Magisterium?
Wilson: Kort gezegd is dat de overheersende kerk in de wereld waarin Lyra en de anderen leven. Zij bepalen de regels en restricties volgens dewelke iedereen moet leven. Ik weet niet of Mrs. Coulter zelf gelooft, ze is gewoon in die wereld opgegroeid. Ik ben zelf katholiek dus ikzelf ben ook op bepaalde vlakken geïndoctrineerd. Ik denk dat zij op dezelfde manier haar eigen verhaal vormt, haar eigen beeld heeft over wie ze is, vormgegeven door het geloof waarin ze is opgegroeid.
- Wat maakt His Dark Materials voor jou anders dan andere series?
Miranda: Het lezen van de boeken heeft me altijd hetzelfde gevoel gegeven als wanneer je ‘s nachts naar omhoog kijkt en je alleen maar oneindige duisternis ziet: je beseft plots hoe groot het universum is. De premisse van de boeken is ook zo duizelingwekkend. De idee dat er een wereld bestaat waarin we een uiterlijke verpersoonlijking van onze ziel hebben in de vorm van een dier dat de betere helft van onszelf is, da teen eigen bewustzijn heeft: heerlijk toch. Mij deed het me minder alleen voelen in dit universum, waar we geen daemons hebben.
Wilson: Het verhaal mag dan wel verteld worden door de ogen van een kind, er zitten verdomd volwassen thema’s in. His Dark Materials is geschikt voor alle leeftijden en heeft het over universele thema’s. Waarom blijven dingen hangen? Waarom worden de verhalen van Shakespeare vandaag nog altijd verteld? Omdat ze universeel zijn in hun thema’s. In wezen gaat His Dark Materials over wat het betekent om mens te zijn en hoe het is om je kinderlijke onschuld te verliezen en volwassen te worden. Daar kunnen we ons allemaal wel iets bij voorstellen, toch?
Elke maandagnacht om 3u komt er een nieuwe aflevering van His Dark Materials op Play More Cinema en in Play en Play More in de tv-theek. De eerste aflevering is daar nu al beschikbaar.