De Belgische delegatie was groot dit jaar in Cannes. Op de prijsuitreiking op deze 75e editie van het prestigieuze Franse filmfestival is het Belgische talent door de jury herkend en erkend. Het werd een Belgisch feestje in Cannes, maar de Gouden Palm kregen we net niet: daar ging de Zweedse regisseur Ruben Östlund mee aan de haal, hij won de hoofdprijs voor de tweede keer in zes jaar. Deze keer voor zijn film Triangle Of Sadness.

Al heel de dag gonsde het van de geruchten dat de nieuwe films van de broers Dardenne (Tori Et Lokita) en Lukas Dhont (Close) grote prijzen in de wacht zouden slepen. Er werd heel erg gehoopt op een Gouden Palm voor de nog altijd maar dertigjarige Dhont, die ook met zijn vorige film Girl al hoge ogen gooide in Cannes, maar uiteindelijk kreeg de film de Grand Prix toegekend, de tweede plaats. Een mooie ereplaats die hij weliswaar moest delen met de regisseuse Claire Denis voor haar film Stars At Noon, maar dat is niets om beschaamd over te zijn.

Close draait rond de vriendschap tussen Leo en Rémi, twee dertienjarigen. Er komt echter een abrupt einde aan deze vriendschap waarna Léo vol onbegrip toenadering zoekt tot Sophie, de moeder van Rémi. Terwijl ze pogen te begrijpen wat er is misgegaan, hopen de jongens op vergeving en verzoening. De film opent het Filfmestival van Gent op 11 oktober. Op 2 november komt de film vervolgens in de Belgische zalen.

Succesvolle regieduo’s

Er waren ook succesvolle regisserende duo’s waar we als Belg trots op kunnen zijn en dan hebben we ’t voor één keer niet over Adil El Arbi en Bilall Fallah. Zij waren ook aanwezig om hun film Rebel te vertonen en promoten, maar die werd film werd buiten competitie getoond. Behalve de tweede prijs ging ook de derde prijs naar een Belgische film. Felix Van Groeningen en Charlotte Vandermeersch hebben samen hun schouders gezet onder de verfilming van de roman De Acht Bergen van Paolo Cognetti en oogsten met hun Le Otto Montagne ook veel lof in Cannes.

De film vertelt het verhaal van Pietro en Bruno, een stadsjongen en een bergjongen, die vrienden worden als ze elf zijn. Een intense maar hartverscheurende vriendschap die dertig jaar lang de enige constante is in hun leven. Dit verhaal, waarin ook traagheid een belangrijke plaats heeft, klokt af op een speelduur van 147 minuten.

De broers Dardennes vielen niet specifiek in de prijzen met hun nieuwe film Tori Et Lokita, maar ze kregen wel een bijzondere ereprijs toegekend op deze jubileumeditie van Cannes met de Prix du 75ème Festival. In hun nieuwe prent draait het om een jongeman en vrouw die uit Afrika zijn vertrokken, in België aankomen en daar met de harde realiteit van het vluchtelingenleven worden geconfronteerd. Op 19 oktober wordt deze film in de zalen gebracht.

Nog prijzen

En dan zijn we nog niet uitverteld want ook in de bijzondere competitie Un Certain Regard was er een Belgische link. Daar viel Les Pires in de prijzen, een debuutfilm van de Franse regisseurs Lise Akoka en Romane Gueret, maar met een zekere Johan Heldenbergh in een belangrijke rol.

De film draait rond een groep probleemjongeren die gecast worden om tijdens de zomer in een filmproject mee te draaien. Heldenbergh speelt Gabriel, de regisseur van dienst. De Un Certain Regard-competitie beloont originele films van minder bekende makers waar het filmfestival van Cannes graag de spot op wil richten.

Het Belgisch feestje ging verder, want na de Oscars voor Sound Of Metal was er een nieuw hoogtepunt voor producent Bert Hamelinck en zijn productiehuis Caviar. Hun film War Pony – een debuutfilm van Riley Keough en Gina Gammell – won de Caméra d’Or, de prijs voor het beste debuut. Dit drama draait rond twee jongeren die opgroeien in een reservaat en op zoek zijn naar verbondenheid. Bill wil iets in zijn leven bereiken en is vastbesloten om de Amerikaanse droom waar te maken. Matho wil intussen een volwassen man worden.

Andere belangrijke winnaars

De prijzen voor Beste Acteur en Actrice geven we ook nog graag mee. De beste actrice werd de Iraanse Zar Amir Ebrahimi voor haar rol in Holy Spider, een film van Ali Abbasi die in Iran zelf gevoelig ligt omdat hij onder andere gaat over de religieuze waanzin in het land.

Beste Acteur is een oude bekende: Song Kang-ho speelde amper drie jaar geleden nog maar in prijsbeest Parasite, maar mocht nu zelf met de prijs gaan lopen. Hij speelt de hoofdrol in Broker, een film van regisseur Hirokazu Kore-eda.

In deze film wordt een maatschappij geschetst waarin dropboxen voorzien worden om baby’s anoniem achter te laten wanneer de ouders niet in de opvoeding kunnen voorzien. Sang-hyun vindt een baby in deze omstandigheid en gaat op zoek naar geschikte ouders waarmee hij een deal sluit, maar intussen duikt ook de biologische moeder weer op.

De winnaar van de Gouden Palm was zoals gezegd voor Triangle Of Sadness van regisseur Ruben Östlund die in 2017 ook al de Gouden Palm won voor The Square en eerder al in Un Certain Regard werd opgemerkt met het uitstekende Turist (2014).

Deze keer speelt het verhaal zich af aan boord van een luxecruise. Wanneer het jacht zinkt strandt het koppel Carl en Yaya met enkele miljardairs en een schoonmaakster op een eiland. In een strijd om te overleven wordt de hiërarchie helemaal op zijn kop gezet.