Stress, verslaafd zijn aan je werk … De resultaten van het laatste onderzoek van Securex over de relatie tussen Belgen en hun werk zijn niet veel soeps. Zo blijkt dat bijna één op vijf Belgen (17%) ‘workaholic’ is. Zowel de workaholics zelf als hun werkgevers ervaren erg veel nadelen van hun hoge werkritme en hun dwang om te werken.
“In tegenstelling tot wat men zou verwachten, zijn workaholics niet noodzakelijk meer gemotiveerd om te werken dan hun collega’s”, zegt Hermina Van Coillie, HR Research Expert bij Securex. “Ze zijn wel anders gemotiveerd. En omdat hun motivatie uit gaat van het negatieve gevoel dat ze ‘moeten’ werken, zijn hun prestaties van mindere kwaliteit.”
Verslaafd, maar niet op een positieve manier
Een onderzoek van Securex wijst erop dat 17 procent van de Belgen verslaafd is aan hun werk. Werkverslaving wordt vaak gezien als een positieve eigenschap. Maar zowel de workaholics zelf als hun werkgevers ervaren erg veel nadelen van hun hoge werkritme en hun dwang om te werken. De impact van werkverslaving laat zich zowel thuis als op het werk voelen. Securex voerde onderzoek naar werkverslaving bij 1.552 Belgische werknemers in het voorjaar van 2017.
Vier types werknemers
Securex onderscheidt vier types werknemers: ’workaholics’, ‘gewone’, ‘dwangmatige’ en ‘harde’ werkers. Werknemers scoren zichzelf op de twee dimensies van werkverslaving: hard en dwangmatig werken.
- 61% van de Belgische werknemers werkt niet dwangmatig noch hard, en zijn dus ‘gewone’ werkers.
- 11% van de Belgische werknemers werkt dwangmatig, maar niet hard.
- 12% behoort tot de groep die hard werkt zonder dit dwangmatig te doen.
- Bijna één op de vijf Belgische werknemers (17%) is een workaholic. Zij werken hard en overdreven veel, maar in tegenstelling tot harde werkers doen ze dit dwangmatig. Workaholics hebben ook het gevoel dat ze ‘moeten’ werken uit plichts- of schuldgevoel.
Voornaamste conclusies
Twee op de drie workaholics (66%) zegt dat zijn werk een negatieve invloed heeft op zijn gezondheid. Bij de dwangmatige werkers is dit nog steeds 50% tegenover één op drie bij harde en gewone werkers (31%).
Workaholics ervaren vaker stress (83%) in vergelijking met dwangmatige en harde werkers (65%) en gewone werkers (40%). Een kwart van de workaholics en de dwangmatige werkers kent ook een sterk verhoogd risico op een burn-out ten opzichte van de harde en gewone werkers (14%).
Eén op de vijf workaholics en dwangmatige werkers plant om op korte termijn van werkgever te veranderen, terwijl dit maar 8% is bij andere werknemers.
Hoe herken je een workaholic?
Aangezien workaholics de neiging hebben om langer en harder te werken dan hun collega’s, missen ze vaak familiefeestjes en andere sociale events. Ze besteden heel wat meer tijd aan hun werk dan aan hun vrienden, hobby’s, of andere vrijetijdsactiviteiten. Ze werken door terwijl hun collega’s al naar huis zijn.
Ze werken ook vaker ‘s avonds en in weekends en nemen consistent werk mee naar huis. Ze hebben bijna altijd haast, en zijn altijd druk bezig, skippen al eens hun lunchpauze en zien er gestresseerd en opgejaagd uit. Ze zijn vaak met meerdere dingen tegelijk bezig en werken de hele tijd tegen deadlines aan. Bij hun vervaagt ook vaak de grens tussen ‘werk’ en ‘niet werk’ doordat ze ontspannende activiteiten kiezen die hun werk verbeteren of aanvullen. Ze voelen zich schuldig als ze vrij nemen van hun werk. Ze rapporteren ook vaak huwelijksproblemen.
