In de Verenigde Staten is Bill Russell op 88-jarige leeftijd overleden. Russell wordt beschouwd als een van de beste basketbalspelers ooit. Met elf NBA-titels als speler is hij met voorsprong recordhouder. Daarnaast staat hij ook bekend om zijn activisme tegen racisme en segregatie in de VS.
De NBA is afgelopen weekend een icoon verloren. Bill Russell was van 1956 tot 1969 actief bij de Boston Celtics en won met die ploeg elf titels, een absoluut record als speler. Daarnaast werd ook hij vijf keer verkozen als MVP (Most Valuable Player) en won hij in 1956 olympisch goud met de VS.
Eerste zwarte coach
De 2,08 meter grote Bill Russell was bij de haast onklopbare Boston Celtics uit de jaren 50 en 60 vooral defensief indrukwekkend. Hij verstond al snel dat zijn ploeg het meest kans maakte op de NBA-titel als hij zich toelegde op blocken, rebounden en verdedigen. Daardoor kon hij tijdens zijn carrière aanvallend heel wat minder mooie cijfers voorleggen als zijn eeuwige rivaal Wilt Chamberlain, maar pakte hij wel elf titels (tegenover twee voor Wilt Chamberlain).
De laatste drie seizoenen van zijn loopbaan was Russell naast speler ook coach van de Boston Celtics. Zo zou hij de eerste zwarte trainer worden in een van de grote Amerikaanse sportcompetities. De trofee voor beste speler in de NBA-finale is sinds 2009 naar hem vernoemd. Zowel als speler als als coach is Bill Russell opgenomen in de Naismith Memorial Basketball Hall of Fame.
Burgerrrechtenactivist
Tijdens zijn loopbaan kreeg Bill Russell regelmatig af te rekenen met racisme en discriminatie. Zo werden hij en zijn zwarte ploegmaats tijdens wedstrijden in het zuiden van de Verenigde Staten regelmatig de toegang tot hotels of restaurants geweigerd. Tijdens die verplaatsingen werd zijn huis is Boston ook meermaals gevandaliseerd.
Bill Russell gebruikte zijn bekendheid echter om dat racisme aan te kaarten. Zo weigerde hij in 1961 om een exhibitiewedstrijd van de NBA te spelen als protestactie. Ook na zijn carrière bleef Russell actief als burgerrechtenactivist. Voor dat werk kreeg hij in 2011 van toenmalig president Barack Obama de Presidential Medal of Freedom.