De kerstversiering is weer opgeborgen, de cadeautjes uitgepakt, maar dat wil niet zeggen dat we nu een heel jaar geen cadeautjes weer mogen geven. Als je partner, beste vriend, neef of nicht, buur of collega muziekliefhebber is, kan je ‘m dezer dagen een plezier doen met Eerste Sneeuw van Jan De Wilde. Die melancholische kleinkunstklassieker verschijnt dezer dagen op mooi, sneeuwwit vinyl. We belden Jan De Wilde zelve even om het er met hem over te hebben en vroegen of hij zelf een groot vinylliefhebber is?

Jan De Wilde: Op zich wel, maar momenteel ligt m’n platenspeler vol cd’s. (lacht) Hij werkt niet meer. Ik ben wel van plan om een nieuwe platenspeler te kopen. Ik begrijp het wel, de gezelligheid die het uitstraalt. Daarom dat ik nu ook wel blij ben met de release van Eerste Sneeuw, het vinyl-gegeven past erg goed bij de sfeer van het nummer. ’t Is niet altijd omdat iets nieuwer is dat het automatisch ook beter is. DAB bijvoorbeeld, specialisten zijn het erover eens dat dat geen vooruitgang is.

Ik las dat je aanvankelijk twijfelde om Eerste Sneeuw op ‘Hèhè’ (1990) te zetten.

De Wilde: En ik weet nog precies waarom. Op een bepaald moment kwam Lieven Tavernier bij me aankloppen met drie liedjes: De Fanfare Van Honger En Dorst, De Verdwenen Karavaan en Eerste Sneeuw. Ik vond ze heel goed, maar ik vond dat Lieven zijn liedjes wel zelf kon en moest zingen. We hebben ze alle drie hier bij mij thuis dan opgenomen met elektrische bas en gitaar. Ik heb toen mijn contacten bij platenfirma’s aangesproken maar het lukte niet: geen enkele platenmaatschappij bleek geïnteresseerd.

Ik vond nog steeds dat Lieven zijn nummers dan maar zelf moest uitbrengen, maar toen hij zei dat als ik het niet zou doen hij ermee naar Raymond zou gaan, heb ik het maar zelf gedaan. (lacht) Overigens vond Henny Vrienten van Doe Maar – die ‘Hèhè’ voor mij opnam – vond ook dat ik die liedjes moest opnemen. De plaat werd, zoals je weet, een succes. Ik ben vooral blij dat Lieven sindsdien ook zelf is beginnen opnemen.

Het is toch onvoorstelbaar bij hoeveel verhalen in de muziekindustrie er een dosis geluk en toeval komt kijken.

De Wilde: Ja, het is nu eenmaal erg moeilijk in te schatten wat er een succes zou kunnen worden, ook voor platenmaatschappijen. Er is geen geijkte formule voor succes. Trouwens, na de verschijning van ‘Hèhè’ waar Eerste Sneeuw opstaat heeft het drie weken gesneeuwd. Dat heeft ook wel geholpen. (lacht)

Hou je eigenlijk zelf van sneeuw?

De Wilde: Esthetisch gezien vind ik het wel een mooi iets. Ik woon in een smal straatje en één keer hebben we eens drie dagen ingesneeuwd gezeten. We hadden genoeg voorraad in huis, wat toen maakte dat dat ook wel een gezellig gegeven werd.

Ten tijde van ‘Hèhè’, waar behalve Eerste Sneeuw ook De Fanfare Van Honger En Dorst, Vrolijk Lentelied en Walter, De Ballade Van Een Goudvis op stond, was je zelfs op Studio Brussel te horen.

De Wilde: Ja, ik was echt populair in die tijd. (lacht) Nu, zelf verkies ik toch meer de positie in de luwte die ik de rest van mijn carrière heb gehad. Toen ‘Hèhè’ net was uitgekomen heb ik een vier à vijf maanden gemerkt wat het kan betekenen om overdreven in de belangstelling te staan. Er kwamen voortdurend groepen wielertoeristen bij ons aan de deur en ik werd enorm vaak in het midden van de nacht zomaar opgebeld door de een of andere vreemde vogel die mijn stem eens wou horen, pffff. Toen heb ik m’n vrouw overtuigd om toch eens een antwoordapparaat te nemen. Die overlast is gelukkig ook weer verdwenen. Als mensen me nu op straat zien en herkennen, zeggen ze vriendelijk goeiendag. Ik vind het oké zo.

Jij bent de tweede klassieke kleinkunstsingle die in korte tijd zijn eerste release krijgt. Tim van Wim De Craene was al snel volledig uitverkocht. Wordt kleinkunst weer populairder, merk jij daar iets van?

De Wilde: Eerste Sneeuw was in voorverkoop ook op één dag uitverkocht. Het chanson heeft iets tijdloos. Ik treed ook nog altijd op en ik trek nog steeds volle zalen, of toch zo goed als. Iets dat ik de laatste tijd trouwens ook regelmatig krijg, is een staande ovatie. Dat gebeurde vroeger nooit (lacht)

Je bent 75 en je bent op verjaardagstournee, een tournee die in 2019 begon en in 2020 gewoon nog doorloopt. Denk jij soms aan je pensioen?

De Wilde: Ik schrijf geen nieuwe liedjes meer, in die zin ben ik gepensioneerd. Maar ik ben muzikant: ik speel te graag. Ik heb onlangs weer een nieuwe gitaar gekocht. Mijn beste gitaar heb ik verkocht, ik vond die te rijk van klank. Het was een dure gitaar. Deze ook, maar toch een beetje minder duur. Dus ja, daar moet ik mee gaan optreden hé. (lachje)

Vanaf 10 januari is de single te koop in de betere platenzaak. De resterende data van de verjaardagstournee van Jan De Wilde kan je nakijken op zijn website.