Toen waren ze nog met vijf. In de vijfde aflevering van De Mol moesten we afscheid nemen van Hilde, de mama van de groep. Ze beleefde wel enkele hoogtepunten in haar laatste aflevering. Niet enkel in de lucht, maar ook in de auto met Nimrod.
Meestal horen we bij de afvaller van De Mol dat hij of zij “genekt werden door de tunnelvisie”, maar bij Hilde krijgen we het omgekeerde te horen. “Vanaf dag één zat ik al in de gevreesde tunnelvisie. Maar een paar dagen voor mijn exit kreeg ik het ‘briljante’ idee om mijn blik te verruimen en andere pistes te verkennen. Misschien lig ik er daardoor uit? Misschien had ik beter moeten blijven vertrouwen op mijn intuïtie en gewoon vastberaden in mijn tunnelvisie had moeten blijven hangen … maar of dat echt de juiste keuze was, weten we pas op 11 mei. Wat ik wél weet, is dat ik enorm dankbaar ben dat ik deel mocht uitmaken van dit ongelooflijk unieke avontuur!”
“Nooit willen mollen”
Hilde liep vaak in de kijker door haar bijzondere acties. Maar dat was dus niet omdat ze de mol was. “Ik kan me moeilijk voorstellen dat ik verdacht werd. Ik heb me volledig gesmeten in het spel en het leven in Thailand, zonder ook maar één keer bewust te willen mollen. Allicht heeft mijn stunt op de trein sommige mensen op een verkeerd spoor gezet. (lacht)”
De kinderpsychiater omschreef zichzelf wel als “de goedheid zelve” en “moeder Theresa”. “Onder druk begin ik al eens te jongleren met superlatieven”, vertelt ze daarover. “Maar geloof het of niet: er zit écht een zorgzaam en goedhartig stukje in mij. Alleen … zodra het een spel wordt, komt er een speels kind in mij naar boven dat er vol voor gaat. En dan durf ik al eens te denken dat het doel de middelen heiligt. Het is en blijft een spel.”
Daarnaast was er natuurlijk nog een moment waarop Hilde nogal creatief omsprong met de werkelijkheid. Zo beweerde ze dat ze gekust had met Gert Verhulst, wat die laatste later ontkende. “Dat was natuurlijk een grapje! Het dichtste dat ik ooit bij Gert ben geweest, was toen ik jaren geleden met de kinderen in de Elisabethzaal naar de Samson & Gert-show ging kijken. Mocht Gert zich beledigd voelen: bij dezen mijn welgemeende excuses!”
Toeter opvrijen
Het meest legendarische moment van Hilde gebeurde uiteraard pas in haar laatste aflevering, waarin ze besloot om de toeter op te vrijen. “Wat dat betreft had De Mol een primeur te pakken! Een unieke ervaring, één keer, misschien wel nooit meer … Maar ach, zeg nooit nooit, toch?”
Hilde kan niet één mooiste moment kiezen. “Van het allereerste moment dat ik begon na te denken over een inschrijvingsfilmpje, tot op die knop ‘verzenden’ drukken, de zenuwslopende selecties, de ongelooflijke verrassing dat ik mee mocht … En dan: de reis, het warme productieteam, de fantastische medekandidaten, de spelletjes, het avontuur, het loslaten van alles thuis … en nu hilarische zondagavonden met het gezin beleven. Ik kijk er zó hard naar uit om iedereen terug te zien. Als ik er dan toch één moment moet uitpikken, dan is het zonder twijfel de duosprong. Een letterlijk én figuurlijk sky high gevoel!”
“Onmeetbare dankbaarheid”
Na haar vertrek bedankte ze iedereen, van haar medekandidaten (en dus ook de mol) tot iedereen van de crew. “Het was een klein gebaar om mijn waardering en dankbaarheid te tonen aan al die fantastische, getalenteerde en keihard werkende mensen achter de schermen. Eerder die avond had ik ook mijn medekandidaten – mijn beste vrienden van dat moment – elk een persoonlijk kaartje gegeven. Gewoon, als bedankje voor al dat samen-zijn, samen-beleven en samen-genieten.”
“Mijn deelname aan De Mol was zonder twijfel het meest positieve en verrijkende avontuur van mijn leven! Oké, partner worden en mama zijn, dat komt natuurlijk ook héél dicht in de buurt. (lacht) Alle positieve superlatieven zijn hier van toepassing. Nu al voel ik een soort heimwee naar alles, en het is nog niet eens écht voorbij. Maar wat overheerst is een diepe, onmeetbare dankbaarheid. Dit mogen meemaken … dat draag ik voor altijd met me mee!”