‘Fantastic Beasts: The Crimes of Grindelwald’: onze spoilervrije review

‘Fantastic Beasts: The Crimes of Grindelwald’ is vanaf vandaag te bewonderen in de Belgische cinema. De ‘Harry Potter’-prequel zit aan zijn tweede film van de vijf en laat de tovenaarsleerling intussen wel achter zich: de hele toverwereld ontvouwt zich aan je voeten. Een warm badje in de wereld van ‘Harry Potter’ of een koude douche? Hier is onze (spoilervrije) review.

Fantastic Beasts: The Crimes of Grindelwald is de tweede film in Harry Potter-spin-off (of was het prequel) Fantastic Beasts. De eerste film, Fantastic Beasts and Where To Find Them, kreeg initieel een stapel kritiek en dat zal ook wel zo zijn met de tweede in de reeks van vijf. Da’s niet geheel terecht: Fantastic Beasts: The Crimes of Grindelwald zit boordevol magie, goede acteerprestaties en een plottwist om u tegen te zeggen. Dit is waarom je (niet) naar Fantastic Beasts: The Crimes of Grindelwald moet gaan kijken, zonder iets te spoilen.

Kijk hier eventueel nog eens naar de trailer van Fantastic Beasts 2

Waar gaat Fantastic Beasts: The Crimes of Grindelwald over?

Eerst een streepje verhaal: als we zeggen dat de film begint met Grindelwald die ontsnapt, verklappen we niet veel. Grindelwald (Johnny Depp), de voormalige crush van Dumbledore, gaat naar Parijs, op zoek naar Credence Barebone (Ezra Miller), de Obscurial uit de vorige film. Ook de andere personages uit Fantastic Beasts 2 hebben goede redenen om naar Parijs te trekken: Tina Goldstein (Katherine Waterston) zoekt Credence, Queenie Goldstein (Alison Sudol) zoekt Tina en het Amerikaanse ministerie van Magie zoekt Grindelwald.

Dit weten we al over Fantastic Beasts: The Crimes of Grindelwald.

En dan is er nog Newt Scamander natuurlijk (Eddie Redmayne), die de smeekbedes van zowel z’n broer Theseus (Callum Turner), diens verloofde Leta (Zoë Kravitz) en Dumbledore himself (Jude Law) negeert en vervolgens toch ook naar Parijs trekt met Jakob Kowalski (Dan Fogler). Volg je nog? We hebben net bitter weinig uitgelegd.

Dat er absurd veel plotpunten aangeraakt worden in Fantastic Beasts: The Crimes of Grindelwald, da’s duidelijk. We zitten in een franchise, en The Crimes of Grindelwald is in hetzelfde bedje ziek als Fantastic Beast 1: er moet veel plot opgezet worden om samengebonden te worden in de volgende drie films. Er zijn dus vijftien subplots, enkele waarvan we ons afvragen of ze strikt noodzakelijk zijn.

Welkom in de Wizarding World

Maar dat heeft ook voordelen. Fantastic Beasts is niet voor niets een onderdeel van ‘The Wizarding World’ en niet ‘Harry Potter’: Rowling heeft zich duidelijk geamuseerd met het openplooien van de magische wereld. En die is prachtig als altijd: van Newt’s Londense kamers tot het wervelende archief in het Parijse ministerie van Magie: visueel is Fantastic Beast een pareltje. De film wervelt van begin tot einde (soms met duizelingwekkende effecten) en doet dat nog meer dan Fantastic Beasts and Where To Find Them, waar nog veel aan charactersetting werd gedaan.

Een deel van die werveling heeft te maken met de Fantastic Beasts, die we in al hun glorie te zien krijgen. Ze steken ook heel wat kleur in een film die soms een neogotisch kleurenpalet krijgt (denk richting dementors én draken) en dat heeft een spectaculair effect. Of we Newt nu zien duiken op een Kelpie, een Zouwu zien temmen of een Bowtruckle zien charmeren, de dieren zien er fantastisch uit.

Hoe kan jij je voorbereiden op Fantastic Beasts: The Crimes of Grindelwald.

Ze weten ook bij Warner Bros. dat merchandise rond enge verhaallijnen niet verkoopt, maar schattige beestjes wel en op dat vlak trekken ze dan ook alles uit de kast. Zonder veel te verklappen: de Niffler (delfstoffer in het Nederlands) is de schattige rode (gouden, zilveren, edelmetalen) draad door Fantastic Beasts: The Crimes of Grindelwald. Wij kregen bij de avant-première een niffler-pin bij wijze van goodie en na deze film ben je ’t er wellicht mee eens: dat is helemaal, honderd procent terecht.

Warner Bros.

Eddie Redmayne en Dan Fogler

Daarnaast is er ook veel extra magie te zien: waar die zich in de Harry Potter-boeken vaak beperkt tot spreuken links en rechts, zijn die in Fantastic Beasts veel vanzelfsprekender. De bewegende trappen in Hogwarts, verdwijnselen, jezelf airdrogen, de verrassing en verrukking die je voelt bij Harry Potter, die is er nog steeds, maar de enige verbaasde persoon is Jakob Kowalski.

Dan Fogler, die Kowalski speelt, is een schat. Samen met nerveuze, verlegen Newt vormt hij eigenlijk best een goed duo die je verder een buddy-comedy wil zien doen. Zij zijn dan niet de personages die centraal zijn in de plot, ze duwen die wel vooruit en ze zijn het kloppende hart van Fantastic Beasts.

Hetzelfde valt overigens te zeggen over Tina Goldstein en Newt Scamander. De relatie tussen de twee is een beetje melig, maar ook best schattig en ze zit vol warmte. Die warmte en luchthartigheid die de combinatie Jakob-Newt-Fabeldieren en Tina oplevert, is belangrijk, want zonder hen zou Fantastic Beasts verzuipen onder de duistere krachten die als gordijnen over Parijs vallen.

Johnny Depp is Grindelwald

Want vergis je niet: Fantastic Beasts is als franchise behoorlijk donker. Waar Harry Potter en de Steen der Wijzen nog een kinderfilm was, geeft The Crimes of Grindelwald je nooit die illusie. Fabeldieren of niet: er is een oorlog op komst. Oorzaak: Grindelwald. Eerlijk is eerlijk, ondanks alle (terechte) commentaar op zijn casting, is Johnny Depp een uitstekende Grindelwald. Depp staat de laatste tijd vooral bekend om zijn typetjes en je zou verwachten dat dat pijnlijk duidelijk wordt in zijn rol als Grindelwald, maar niets is minder waar. En dat is nodig.

Eén scène, meer hebben ze bij Warner Bros. niet nodig om aan te tonen dat Grindelwald een nieuw niveau schurk is. Niet dat Depp de gruwelijk zo opdrijft, integendeel. Grindelwald is psychopathischer, meedogenlozer en vooral: charismatischer. Dat maakt hem substantieel enger en dat maakt zijn volgers ook zo veel menselijker. Een mooie balansoefening waar Fantastic Beasts samen met Johnny Depp goed in slaagt. Er is ook veel Grindelwald in deze film. Hij doopt de hele film in een interbellum-grijstintenbad, enkel afgewisseld door Newt en co.

Dumbledore

Het is jullie al opgevallen. We hebben het nog niet echt over Dumbledore gehad. Nochtans zit hij veel in de film en wordt hij prachtig neergezet door Jude Law, die netjes op de lijn zit tussen de kwinkslag en tragiek. Deze Dumbledore, overigens vrij strak in het pak en nog niet de hippie die we kennen uit Harry Potter, heeft een geschiedenis die nog veel acuter pijn doet dan in de originele reeks.

Dumbledore brengt ons ook, dat wisten we al, even terug naar Hogwarts. Ook daar zit warmte en trekt Rowling de touwtjes wat strakker aan, terug naar het Potter-universum dat ze ooit zo goed geweven heeft. Zitten er mogelijke foutjes in? Ja, maar niets onoverkomelijk. Hogwarts voelt toch nog steeds wat als thuiskomen, wanneer Hedwig’s Theme speelt gaat het armhaar in de zaal collectief rechtstaan.

Subplot

Fantastic Beasts: The Crimes of Grindelwald heeft z’n fouten. Iemand had aan J.K. Rowling kunnen zeggen: steek er één plotlijn minder in. Dat zou Fantastic Beasts deugd gedaan hebben. Door de twaalf subplots (we hebben ze niet echt geteld) komt de film overweldigend en soms onduidelijk over, een typisch fenomeen voor een saga-film. We krijgen ook wat antwoorden, maar uiteraard worden er steeds meer vragen gesteld. Maar waar Fantastic Beasts 1 nog meanderde, weten we nu tenminste waar deze franchise over gaat.

En geloof ons, na die plot-twist op het einde, zit het hele fandom weer te wachten op deel drie (dit éne detail kennen we al over deel drie van Fantastic Beasts). Of ze het eens zullen zijn met de keuzes van Rowling, dat laten we in het midden. Maar wat ons betreft is deze uitstap naar de Wizarding World geslaagd.

Eén tip: Fantastic Beasts 2 is een zeer gelaagde film. Kijk als je kan, zeker nog eens naar Fantastic Beasts and Where To Find Them voor je naar The Crimes of Grindelwald gaat kijken.

Meer
Lees meer...