In de week waarin Internationale Vrouwendag valt zijn twee nieuwe films in de zalen gekomen waarin de vrouwenkracht voorop staat, en dat is allicht geen toeval. ‘Captain Marvel’ is een groot succes aan de kassa’s en de nieuwste aflevering van het MCU, ‘On The Basis Of Sex’ vertelt het verhaal van de strijd die Ruth Bader Ginsberg voerde, de vrouw die tot op heden zetelt in het Amerikaanse Hooggerechtshof.
Captain Marvel: gewoon weer een middelmatige, nogal overbodige, Marvel
Ik denk niet dat iemand er nog aan twijfelt of Captain Marvel wel een succesfilm zal worden. De film lanceert de geweldige Brie Larson in het Marvel Cinematic Universe en daar kijken al heel veel mensen heel lang naar uit. Op de openingsdag werden in de Belgische cinema’s alleen al bijna dertigduizend tickets verkocht.
Captain Marvel is de eerste MCU-film na dat schokkende einde van Avengers: Infinity War, maar om te weten hoe dat verhaal verder gaat moeten we nog wachten op Avengers: Endgame, die we begin mei in de zalen mogen verwachten. Captain Marvel maakt immers een sprong terug in de tijd naar ergens in de jaren 90 wanneer de Aarde verstrengeld raakt in een oorlog tussen twee buitenaardse rassen, de Kree en de Skrull. Brie Larson speelt Vers, een pilote die haar eerste officiële missie aangaat als strijder voor de Kree en er gaandeweg achter komt dat ze eigenlijk Carol Danvers heet en een verleden op Aarde heeft.
Filmmagazine Vertigo meldt op hun website dat Captain Marvel met voorsprong de best scorende Marvel-film is die een nieuw personage introduceert. Ter vergelijking bracht Doctor Strange 8.452, Guardians Of The Galaxy 13.527, Ant-Man 9.272 en Black Panther 18.408 kijkers naar de bioscoop op hun openingsdag.
Maar na de visie komen de reacties en die zijn niet laaiend enthousiast. Op IMDb kwam de film lang niet boven de 6 op 10 uit. Op moment van schrijven staat hij daar nu op 6,6/10, wat nog altijd naar de lage kant is voor een Marvel-film en ook de kritieken zijn erg wisselvallig.
We hebben het al eerder geschreven: de meeste van de Marvel-films zijn onderling inwisselbaar omdat er altijd ongeveer hetzelfde in lijkt te gebeuren en er zelden echt iets op het spel lijkt te staan. Recent waren Black Panther (wegens zijn frisheid) en Infinity War (wegens zijn invloed op het MCU) de uitzonderingen op de regel, maar Captain Marvel is weer in hetzelfde bedje ziek. Het verhaaltje waaraan Captain Marvel is opgehangen is flinterdun en hangt aan elkaar van de clichés waardoor het geheel heel erg voorspelbaar wordt.
Het is dus allemaal een beetje te weinig. Dat de recensies en reacties op deze film niet helemaal vernietigend zijn is dan ook maar te danken aan één persoon: Brie. Het is zij en alleen zij die voor de frisse noten in deze film zorgt met haar gevoel voor humor, haar deugnietenogen en het t-shirt van Nine Inch Nails waarin ze ongeveer een halve film rondloopt.
Het heeft absoluut geen zin om Wonder Woman (van DC) en Captain Marvel met elkaar te vergelijken, want als de makers van Captain Marvel op één vlak de juiste beslissingen hebben genomen, dan is het wel daar. Nergens wordt de nadruk gelegd op het feit dat Captain Marvel de eerste vrouwelijke superheld is die zijn eigen film krijgt binnen het universum van Marvel. Het is gewoon zo, en zo is het goed. Er wordt ook geen nadruk gelegd op het feit dat de beste piloten in de film ook allemaal vrouwen zijn. Het is gewoon zo, en zo is het goed.
Maar al bij al is er dus maar weinig bijzonders te beleven in Captain Marvel. Er worden wat avonturen beleefd, er zijn wat insiders voor de fans die worden prijsgegeven, er is een grappig katje en er worden wat grote geheimen onthuld over het verleden van Vers. Niets wereldschokkends. Het is een gewone Marvel-film die zich in het MCU bij de films mag voegen die weinig onderscheidend, middelmatig, een beetje saai en nogal overbodig zijn. En toch kijken we ernaar uit om Captain Marvel terug te zien, daar begin mei voor Avengers: Endgame.
Score: 5/10
On The Basis Of Sex: een deftige en leerrijke film over een Amerikaans icoon
President Trump heeft al tweemaal de kans gekregen om een rechter voor het Hooggerechtshof te benoemen en die was twee keer ultraconservatief. Alleen al daarom wil Ruth Bader Ginsberg, die volgende week 86 wordt, het nog zeker vier jaar uitzingen. Een rechter in het Hooggerechtshof wordt immers voor het leven benoemd en wanneer zij sterft zal er weer een plaatsje voor een nieuwe benoeming vrijkomen. Opvolgers kunnen genomineerd worden door de zetelende president en moeten goedgekeurd worden door de Senaat. Als de partij waartoe de president ook behoort dus ook de meerderheid heeft in de Senaat kan een president nog tot lang na zijn ambtstermijn invloed blijven uitoefenen door de rechters die door hem genomineerd zijn voor het Hooggerechtshof.
Het hoeft geen betoog dat Donald Trump en Ruth Bader Ginsberg geen vrienden zijn. Ginsberg is een icoon in Amerika. Ze werd bekend voor haar aanpak van vooroordelen en discriminatie en noemde in een recent interview Obergefell v Hodges, de uitspraak uit 2015 die het homohuwelijk legaliseerde, de belangrijkste zaak van de jongste 20 jaar.
Over die Ginsberg is nu een film gemaakt en in On The Basis Of Sex zien we hoe de jonge Ginsberg (Felicity Jones), aan een heel erg mannelijk getinte Harvard Law School, studeert voor advocate ondanks de tegenwind die ze daar al kreeg (“Leg eens uit waarom je de plaats van een man bezet” vraagt de decaan aan al zijn negen vrouwelijke studenten) en daarna maar professor wordt omdat geen enkel advocatenkantoor haar wil aannemen, want “We hebben al een vrouw en wat moeten we met twee?” of “De vrouwen van onze werknemers gaan jaloers zijn.”
In zijn tweede deel spitst On The Basis Of Sex zich op een bepaalde zaak toe, waarin Ruth en haar echtgenoot Martin Ginsburg (Armie Hummer) een begin willen maken aan de wettelijke gelijkheid tussen man en vrouw en een gerechtelijk precedent van discriminatie willen scheppen omdat een mannelijk mantelzorger die voor zijn zieke moeder zorgt en nooit getrouwd is zijn mantelzorgpremie niet van de belastingen mag aftrekken.
Het lijkt een banale zaak, maar door de ongelijkheid tussen man en vrouw in deze case aan te kunnen tonen vonden Ginsberg en haar man wel een ingang om ook de andere wetten waarin man en vrouw ongelijkwaardig werden behandeld aan te klagen en van een aanpassing te laten voorzien. In de periode tussen 1970 en 1980 won ze verschillende van die zaken die ze bepleitte voor het Hooggerechtshof.
Het is mooi hoe On The Basis Of Sex ook de relativiteit van de wet laat zien. De wet is een traag en log instrument dat vaak pas veranderd nadat de maatschappij al veranderd is. Maatschappelijke en wettelijke verandering gaan niet altijd even snel. Wat in die context is blijven hangen is een uitspraak van één van de professoren van Martin: “De wet moet zich niet schikken naar het weer van de dag, maar wel naar het klimaat van een tijdperk.” Laten we daar met z’n allen nog eens aan denken als we een hele generatie week na week zien protesteren voor een beter klimaatbeleid.
On The Basis Of Sex is dus een relevante film, want niet alleen gelijkheid tussen man en vrouw blijft een hot topic, maar ook verandering in het algemeen. Alles kan immers altijd beter en dat is niet anders bij deze film. Naast relevant is On The Basis Of Sex interessant en misschien zelfs educatief te noemen, maar dat zijn niet altijd de adjectieven waar een filmmaker op zit te wachten. Door deze film kan de kijker bijleren op een ontspannende manier – door het bekijken van een film – en dat is goed, maar het geheel doet wel héél erg deftig en doorsnee aan. Alles aan On The Basis Of Sex is ‘netjes’ en dat is niet altijd het beste kenmerk voor een film als hij een blijvende indruk wil maken.
Er valt weinig aan te merken op deze film, alleen worden we er ook niet meteen wild van. Het had allemaal iets meer mogen swingen en het had allemaal iets snediger gemogen. Dat gezegd zijnde: we dragen Ruth Bader Ginsberg in ons hart, hopen dat ze het nog minstens vijf jaar mag uitzingen in het Hooggerechtshof.
Score: 6/10