“Doe ik wel genoeg in dit leven?” Iedereen heeft de vraag al eens door z’n hoofd horen spoken. Meng die vervelende vraag met kerstmagie en je komt bij deze wonderlijke film uit.
We durven het al eens vergeten, maar ieder individueel leven doet ertoe. Het is ook die gedachte die ronddwaalt in De Steen van Bram Vermeulen en het zinnetje dat It’s A Wonderful Life het best samenvat.
Het verhaal draait rond George Bailey (James Stewart), een jongeman die in het stadje Bedford Falls woont en in een bank werkt die leningen verleent aan mensen met een bescheiden inkomen. Maar George droomt van meer: hij wil gaan studeren, de wereld zien, spannende dingen meemaken. Toch lijkt hij niet uit zijn geboortestadje weg te raken. Hij trouwt met Mary, krijgt vier kinderen en neemt de bank van zijn vader over. Tegelijkertijd ziet George zijn broer Harry wel al die dingen doen: Harry bouwt een succesvolle voetbalcarrière uit, kan gaan studeren met geld dat George hem gegeven heeft en wordt later gedecoreerd als oorlogsheld.
Wanneer George in de financiële problemen komt en bedenkt dat zijn leven letterlijk meer waard is wanneer hij dood is dan wanneer hij in leven blijft, krijgt hij bezoek van zijn engelbewaarder Clarence. Die neemt hem mee op pad en laat ‘m zien wat er gebeurd zou zijn als George nooit zou hebben bestaan.
Het was een, zeker voor die tijd, ontzettend originele premisse die ook na al die jaren nog moeiteloos overeind blijft staan. Bij de verschijning van de film vonden sommige critici de film te sentimenteel en ook vandaag nog zijn er filmliefhebbers die mening toegedaan. Zij dwalen. It’s A Wonderful Life heeft met George een best complex hoofdpersonage, een man die angst heeft voor de liefde, het huwelijk en het gezinsleven omdat hij dan – naar zijn beleving – zijn angst bevestigt om vast te komen te zitten. Een man die het geluk dat hij heeft weten te verwezenlijken niet meer als dusdanig kan herkennen.
Zowel regisseur Frank Capra als zijn hoofdacteur kwamen toen ze aan It’s A Wonderful Life begonnen uit de gruwel van de Tweede Wereldoorlog. Ze vonden maar moeilijk hun plaats terug in Hollywood, maar vonden dan toch de juiste film voor dat moment: een film die de warmte uitstraalt die ieder mens door zich moet voelen stromen om dit leven in de moeilijkste tijden vol te kunnen houden. Een tegengif voor cynisme. Een herinnering aan je waarde als persoon. En een film die ze dringend nog eens moeten programmeren tijdens de kerstdagen.